Saxion-docenten Guus Blenke en Chuck Sterk kwamen afgelopen week met de eerste aflevering van hun podcast over werken, studeren en leven met ADHD. Daarin praten ze vol humor en ontspanning op kroegniveau over hun stoornis, maar kraken ze ook haast achteloos keiharde emotionele noten. “Aan mijn ouders heb ik nooit iets verteld.”
Op zijn 25e kreeg Saxion-docent Guus Blenke (36) de diagnose: hij heeft ADHD. Voor collega Chuck Sterk (40) kwam die diagnose pas op zijn 37e. Onderling praten ze volop over hun aandoening. Aan zijn ouders vertelde Sterk nog niets.
“Ik heb niet de moeite genomen het mijn moeder te vertellen, omdat ik verwacht me dan te moeten verantwoorden dat dit het is. Het heeft voor mijn gevoel weinig zin het ter sprake te brengen”, vertelt hij eerlijk in de eerste aflevering van Koplopers, de podcast die de twee Saxion-collega’s en vrienden deze week met zijn tweeën uitbrachten. Daarin praten de twee docenten aan de academie creatieve technologie (ACT) wel, en niet zo’n beetje ook.
Een jaar
De podcast is een middel, leggen ze uit, om meer te weten te komen over werken, leven en studeren met ADHD. Een weg naar meer zelfinzicht in hun geval. Niet onbelangrijk: ze willen vooroordelen over ADHD wegnemen, het onderwerp bespreekbaar maken. De productie is een uitvloeisel van gesprekken die zelf al veel langer over het onderwerp hebben. Sterk: “We lopen al langer dan een jaar met het idee om deze podcast op te nemen.” Blenke: “Vanuit de gedachte, als niemand luistert, dan is het ook goed.”
Ook op Saxion lopen ze tegen vooroordelen over ADHD aan. Iedereen heeft tegenwoordig maar een etiketje, is iets wat ze soms horen, als het bijvoorbeeld over studenten gaat. Blenke: “Je hebt het gevoel dat je je altijd voor je diagnose moet verantwoorden. Dat is lastig. Als je alles bij elkaar optelt is het niet verschrikkelijk ernstig, wat ik mankeer, maar ik heb er wel écht last van. Het is geen verzinsel. Dat willen we graag uitleggen. Tegelijkertijd hebben we niet de illusie dat we hierdoor als vrijheidsstrijders de geschiedenisboeken ingaan.”
Bier
In de eerste aflevering podcast gaan ze dan ook op ontspannen toon het gesprek aan, een beetje a la het populaire Man Man Man, De Podcast, gewoon twee mannen onder elkaar die onder het genot van een biertje praten over ADHD. Dan gaat het ook gerust over een jointje, een biertje en drugs – hun eufemistische term voor de voor hun noodzakelijke ADHD-medicatie. De twee hebben overduidelijk dynamiek samen, maar ondertussen worden emotioneel harde noten gekraakt.
Zo vertelt Blenke over het ‘rouwproces’ toen hij op zijn 25e werd gediagnosticeerd met ADHD. Daarvoor is hij al gestruikeld bij verschillende studies en heeft hij een dikke studieschuld opgebouwd. “Ik denk dan wel eens; het was anders geweest als ik dit bijvoorbeeld tien jaar eerder had geweten. Dat hoort denk ik een beetje bij het krijgen van de diagnose. Het doet ook iets met je zelfbeeld en motivatie, als je zo vaak struikelt.”
Valkuil
Plannen voor de volgende afleveringen zijn er volop. Zo komen collega’s aan het woord, als het lukt studenten, net als ervaringsdeskundigen. Ze willen het bovendien breder trekken naar studeren met een andere mentale aandoening. Sterk: “Een thema over ADHD als ouder, dat lijkt mij dan wel weer wat.” In eerste instantie mikken ze op één aflevering per maand. “We willen wel vaker, maar laten we maar niet gelijk te snel van stapel lopen, dat is een valkuil voor veel ADHD’ers.”
De eerste reacties zijn positief, en het zijn er bovendien veel meer dan ze hadden verwacht. Sterk: “We doen het zeker niet voor de reacties, maar ze zijn veel talrijker dan we dachten. Met name van studenten, die bijvoorbeeld zeggen: ‘ik zit zelf midden in het proces van de diagnose’. Of: ‘Jullie hebben me over de streep getrokken om mezelf te gaan testen. Dat is echt mooi.”
Why do men start podcasts instead of going to therapy, vragen de mannen van de Koplopers-Podcast zich ironisch af op hun Twitter-account. || Header: Koplopers
