Saxpraat over Sinterklaas: “Ik dacht: Als je blijft geloven, dan krijg je meer cadeaus’’

“Mijn moeder had het liever later verteld”

Annemijn Smies (17) is eerstejaars Creative Business. “Ik was een echte boekenwurm en ging regelmatig naar de bibliotheek om nieuwe boeken uit te kiezen. Op een dag koos ik het boek genaamd ‘typisch Nederlands’. Het was een boek voor volwassenen, maar ik wilde het erg graag lezen. Toen ik thuis kwam wilde mijn moeder het eerst zelf even doornemen, om te kijken of er niet al te gekke dingen in stonden.

Op een avond ging mijn moeder op mijn bed zitten met het boek in haar handen, en zei ze: ‘Annemijn, voor je dit leest, moet ik het even ergens met je over hebben.’ Ze sloeg het boek open op een hoofdstuk over Sinterklaas. We namen het samen door: in dat hoofdstuk werd benoemd dat Sinterklaas niet bestaat. Mijn moeder had het me liever later verteld en op een andere manier, maar ze wist dat ik koppig zou zijn en hoe dan ook dat boek zou lezen. Eerst was ik boos, maar als ik erop terugkijk kan ik er wel om lachen.”

“Ik wilde het niet geloven”

Joep Hoijtink (18) zit in het eerste jaar van de studie Finance and control. “Mijn zus had het al aan mij verteld voordat mijn ouders dat wilden doen. Zij vond het altijd heel spannend als Sinterklaas weer in het land was en kon er slecht door slapen. Dus toen dachten mijn ouders, we vertellen het haar maar gelijk. Ze was toen zo verrast dat ze het ook gelijk aan mij heeft verteld, zonder dat mijn ouders dit wisten. Ik heb er niet echt op gereageerd, ik dacht: het zal wel. Ik wilde niet geloven wat ze zei. Pas een jaar later, toen mijn ouders hints begonnen te geven dat Sinterklaas niet bestaat, heb ik verteld dat ik het al wist. Als je geloofde kreeg je meer cadeaus, dacht ik.” 

“Geen cadeautje in mijn schoen en Sinterklaas die niet bestaat”

Luc Aveskamp (18) studeert ook Finance and Control en zit in het eerste jaar. “Mijn ouders vertelden het mij, op een ochtend nadat ik mijn schoen had gezet: ‘Sinterklaas bestaat niet’. Er zat toen ook niks in mijn schoen. Ik was wel teleurgesteld, geen cadeautje en Sinterklaas die niet bestaat. Ik was één van de eersten uit mijn klas die het wist. Toen heb ik het wel doorverteld aan mijn vrienden. Die geloofde het niet en gingen het vervolgens navragen bij hun ouders. De ouders hebben mij nooit gevraagd waarom ik het had verteld, ik was ook nog maar een kind.” 

“Mijn ouders vonden het allemaal een beetje onzin’’

Arjanne van de Kieft (20) volgt een minor op Saxion. “Ik heb eigenlijk nooit geloofd in Sinterklaas. Mijn ouders vonden het allemaal een beetje onzin. We vierden wel elk jaar Sinterklaas, maar ik heb er nooit aan gedacht dat die cadeautjes van iemand anders zouden komen dan mijn ouders. Ik kom uit een boerendorp en daar geloven naar mijn beleving sowieso al minder mensen in het sinterklaas-verhaal. Wel ging ik altijd kijken bij de optocht. Niet per se omdat ik Sint en Piet graag wilde zien, maar voor de gezelligheid binnen het dorp. En natuurlijk voor de gratis pepernoten, dat was vooral genieten.”