Evi komt eten bij Lotte: spillearmpje meets fitgirl

Als ik bij de bushalte in Hengelo uitstap, zie ik Lotte in de verte al aankomen. Ze is me tegemoet gelopen. Een hele opluchting. Als er iets is wat ik van mijn oma meekreeg, is het nul gevoel voor richting. Zij liep altijd dezelfde kant de winkel uit, waar ze ook vandaan kwam en dat gebeurt mij ook iets te vaak.

Lottes huis vinden in deze voor mij onbekende Hengelose wijk, had nog een helse klus kunnen worden. Ik voel me wel een beetje schuldig dat ze helemaal is komen lopen. “Ik moest toch mijn stappendoel voor vandaag nog halen”, stelt Lotte me gerust. Daarmee is de toon gezet: gezondheid is vandaag hét thema.

Het recept dat we vandaag gaan koken komt namelijk niet uit een stoffig kookboek achterin een kast. Nee, dit gerecht komt uit Lottes eigen kookboek. Voor de minor Startup Ondernemer wilde ze graag een product ontwerpen en op de markt brengen. Het werd een kookboek met gezonde gerechten voor ontbijt, lunch, diner en tussendoortjes. Waar het bij al die gezonde gerechten om draait? Eiwitten. Een onderwerp waar ik zelf niets van weet, behalve dat mijn broer altijd smerige shakes maakt waarin ze een hoofdrol spelen.

Keukenweegschaal en biceps

Lotte sport sinds een aantal jaar vaak. Daarbij hoort voor haar ook dat ze gezond eet. Als ze in de keuken bezig is, zie ik dat overal terug. Vooral de keukenweegschaal heeft een belangrijke rol. Elk ingrediënt gaat eerst op het zwarte machientje voordat het in een pan of bak mag. De hoeveelheden kloppen telkens precies.

Het voelt alsof het een dagtaak is dit bij elk gerecht te doen. Ik schrik er zelfs een beetje van, maar dat zal mijn gebrek aan zelfdiscipline zijn. Lotte zegt dat ze zeker niet doorgeslagen is. “Ik vind het gewoon belangrijk dat ik gezond ben en daarom let ik erop.”

Toen Lotte net begon met sporten wilde ze graag grotere spieren en dat lukte, heel snel zelfs. Vooral haar biceps waren een stuk groter geworden. Lotte laat een foto zien, en ze heeft niet overdreven. Ik ken weinig 19-jarige studentes die zulke gespierde armen hebben.

Als kind zeiden mijn broers – daar zijn ze weer-  altijd dat ik spillearmpjes had met alleen maar kippenkracht, dus ik kijk met enige jaloezie naar deze foto. Toch was Lotte niet tevreden. “Ik vond het te mannelijk, als ik ze niet aanspande zag je niet dat er spieren zaten. Het leek gewoon alsof ik grotere armen had gekregen.”

Nu werkt Lotte aan een ander doel: afvallen voor de zomer. Ze houdt haar calorieën bij in een app en traint nu minder vaak haar bovenlichaam.

Dat er in het nieuws kritiek klinkt op de hype rondom sportscholen en proteïnes, vind Lotte irritant. “Dat is een eenzijdig beeld. Niet alle mensen die sporten willen zo opgepompt mogelijk zijn. Mensen die niet in de sportschoolcultuur zitten, krijgen nu wel dat beeld.”

Terug naar het eten. Het zou best eens kunnen dat het de komende weken lastig wordt dit recept te maken, er is namelijk een pistachetekort. Door de Dubai-repen-trend (zelf nog niet geprobeerd – studenten die dit als toetje willen maken: meld je!) die viraal ging op TikTok, zijn ze nu niet aan te slepen. Kun je wel een zakje kopen? Dan is dat een stuk duurder dan voorheen.

Lotte heeft haar broer zo ver gekregen om boodschappen voor haar te doen, dat is mij in 21 jaar nog nooit gelukt, en hij heeft ook nog een zak pistachenootjes kunnen scoren. Goed nieuws, zou je denken, maar dit betekent dat wij ongeveer zeventig pistachenootjes moeten pellen. Een slopende klus, als je geen fitgirl bent.  

Spek knippen

De pistachenootjes gaan in een keukenmachine en door de olie op de nootjes wordt het vanzelf een soort pindakaas-achtige substantie. Maar dan dus geen pinda’s, je snapt het idee. We snijden nog wat tomaten, Lotte bakt de kip en de pasta staat op het vuur. Nu moeten we alleen nog de gebakken spekrepen in stukjes snijden, dan is het eten klaar.

Bij spek in stukjes maken, zou ik een mesje pakken. Maar Lotte pakt een keukenschaar uit de la en knipt zo de spek in stukjes. Fascinerend, hoe ze hier spek staat te knippen. Dan nog even de olie uit de pan weggooien? Nee, die kan wél gewoon door je salade. “Ik heb die calorieën al in mijn app gezet, dus die wil ik dan meepakken”, vertelt Lotte.

Haar ouders komen net van hun werk en kunnen zo aanschuiven. Er ontstaat een ongemakkelijk voorstelmoment met haar moeder. “Ik ben Pauline”, zegt ze. Waarop ik doodleuk zeg; “Oh leuk, mijn moeder heet ook Monique.” Ongemakkelijk. Gelukkig lijkt de naam van haar vader niet op die van de mijne.

Lottes ouders kennen elkaar al ongeveer 30 jaar, omdat ze in dezelfde studentenflat woonden. In deze tijd van datingapps klinkt dat ontzettend romantisch. Gezien mijn eigen treurige liefdesleven moet ik binnenkort ook eens bij een studentenflat naar binnenlopen.  

De gesprekken aan tafel gaan over de gezinsvakantie naar Amerika, het afstudeeronderzoek van Lotte en de avondplanning van de gezinsleden. Lotte gaat vanavond nog sporten en ik besef weer onmiddellijk hoe lang het geleden is dat ik dat heb gedaan. Op weg naar het bushokje zie ik: ik heb bijna mijn eigen stappendoel gehaald.

Als ik daar zit te wachten, in deze aflevering wel aan de goede kant, hoef ik mij niet te vervelen. Er ligt namelijk nog een kinderboekje over stadsavonturen in Enschede. Als ik opkijk om te zien of de bus er al aankomt, zie ik een kolossale reclame met daarop ‘XXL Nutrition’ en ‘High Protein’. Ik kan er niet meer omheen. Ik moet me weer bij de sportschool gaan aanmelden.