Op zoek naar een nieuwe cateraar: ‘Deze krentenwegge kan je geen krentenwegge noemen’

Pieter van de Graaf begint de bijeenkomst met een slide van Tom Cruise in Mission Impossible. “Deze gebruik ik vaker als het over de zoektocht naar een nieuwe cateraar gaat”, zegt hij. “Eten is emotie, dus heeft iedereen er een mening over, maar net als in de film loopt het altijd goed af in dit soort zoektochten.” Daar moeten we dan maar vanuit gaan. Van De Graaf is eigenaar van adviesbureau The Food Office en leidt deze inspiratiesessie, zoals deze bijeenkomsten door Saxion gedoopt zijn.

De hogeschool staat voor een belangrijke keuze, stelt hij, juist omdat de voedselvoorziening zo zichtbaar is en iedereen er wel wat van vindt. “Dan is de vraag; wie bepaalt de regels? De gebruiker of de organisatie? En ga je verleiden of verbieden?”

Op deze laatste sessie, woensdagochtend om 9.00 in Enschede, zijn in totaal vijf mensen afgekomen, de verslaggever niet meegerekend. Twee internationale studenten, Alina en Isha, en Karin (managementassistente bij LED), Femke (communicatiewerker bij ACT) en Ilse (projectleider FSO). Een gemene deler uit het gesprek deduceren blijkt niet makkelijk.

Krentenwegge niet best

Het gaat van links naar rechts en van rechts naar links. Zo gaat het over een Balisto uit de automaat (‘bleek over datum te zijn, toch opgegeten’), over de krentenwegge (‘gewoon goedkoop witbrood met krenten, kun je gasten niet voorzetten’) en over de koffie (‘Ik drink het zelf niet, maar collega’s vinden het niet te drinken’). En er is een klacht over het Ariënsplein: “Daar is nu helemaal niks te krijgen, en er warm eten heen laten brengen lukt al helemaal niet.”

Maar op bepaalde belangrijke thema’s is die consensus er al wel, als gevraagd wordt naar wat men van het huidige aanbod vindt. Prijs-kwaliteit bijvoorbeeld; alle aanwezigen zeggen graag bereid zijn te betalen, maar dan moet de kwaliteit van het eten wel omhoog. Ilse: “Ik vind het te duur voor wat het nu is.” Femke: “Inderdaad, die prijs-kwaliteitverhouding.”

En er zit een gat tussen wat Saxion belooft op het gebied van duurzaamheid en gezondheid, en wat het nu doet, is één van de patronen die Van de Graaf zelf uit het gesprek haalt. Femke, communicatiewerker bij ACT: “Saxion wil graag voorloper zijn, en de beste zijn. Dan moet je daar ook duidelijke keuzes in maken. Als we bij ACT zelf iets gaan doen, zorgen we altijd dat 80 procent vegan is, en twintig procent vlees. Op dat vlak zou ik van Saxion meer willen zien, als ze een duurzame school willen zijn.

Vegetarisch

Eerstejaars International Business-studente Alina: “Het is echt een worsteling om fatsoenlijk vegetarisch voedsel te vinden. Vaak ziet het er niet zo lekker uit, en dan durf ik het niet te proberen.” En ook op het vlak van bewustwording, is nog veel te winnen, zegt ze. “Bijvoorbeeld bij Internationale medestudenten, die helemaal niet met dit onderwerp bezig zijn.” Dat kan ook positief, zegt Ilse (FSO), en ze geeft het voorbeeld van een kroketmeter bij een bedrijf, waarbij er op vrijdag alleen kroketten zijn als voldoende mensen de trap hebben genomen. “Dan zie je dat ze elkaar gaan aanmoedigen.”

De input van deze in totaal vijf bijeenkomsten leidt uiteindelijk tot een advies van FSO aan het CvB over de nieuwe cateraar, zegt Van de Graaf. “We hebben ook gesprekken gehad met FSO zelf, de mensen die over duurzaamheid gaan, SaxEvents, en de Saxion Parttime School.”

En wat staat er dan uiteindelijk in dat advies? “Nou, wat wel belangrijk is om te zeggen is dat het geen boodschappenbriefje is, waarin wensen één op éen gekopieerd worden. En dat keuzes gevolgen hebben, dat maak ik ook altijd duidelijk. Uiteindelijk is het een visie, en gaat het er vooral om een richting te bepalen, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid. Ga je all the way, ga je voor stevig, of is gemiddeld goed genoeg?”