In beeld en tekst: zo danste, sjanste en schitterde Saxion tijdens het jubileumfeest

De officieuze prijs voor het best geklede team kon al vroeg in de avond uitgereikt worden. (Een deel van) het team van de Saxion Parttime School (SPS) nam het thema ‘a touch of silver’ heel serieus, en ging in de overdrive. “In de appgroep ging rond: wat doen we”, zegt manager Jitske Tensen – die door directeur Martijn Braber tactisch naar voren wordt geschoven als woordvoerder. Waarom ze in tweedelig glitterzilver zijn? “We willen saamhorigheid uitstralen, want we hebben uiteindelijk allemaal het zelfde doel.” De feestpakken zijn door de collega’s op eigen gelegenheid gekocht, vertelt Tensen. 

Vertrekkend DMC-manager Pauline Hoekstra ging eruit met een knal. Ze gaat naar een topfunctie bij de gemeente Apeldoorn, maar niet zonder eerst de collega’s in katzwijm achter te laten. Ze nam voor één keer haar plek op het podium weer in als frontvrouw van feestband Boston Tea Party. Ze deed dat met een mimiek, ritmegevoel, présence en vooral een stem waarvan Tina Turner zou zeggen: ‘nou, dat zou ik ook wel willen kunnen’.

En dan over de outfit nog gezwegen; tot aan de schoenen toe was ze in het zilver gestoken. Overgehouden aan een eigen verjaardag, waarvan we het verrassende aantal kaarsjes wel weten, maar discreet verzwijgen.

Opnieuw: chapeau, net zo goed voor de gloedvolle begeleiding op de Saxofoon van functioneel beheerder Alwin Wullink. 

De foto is wellicht wat onscherp, en ook licht roze, maar wie goed kijkt ontwaart hier onmiskenbaar Hans Vossensteyn. Kom je de directeur van de Saxion Research & Graduate School, op een doordeweekse dag tegen, dan denk je: dat is een dandy. “Ja, dat is wel een beetje zo”, geeft hij toe. Met zijn hoed (soms), maar vooral jasjes (waarvan we vermoeden dat het zuiver scheerwol is) en eeuwige sigaartje, flaneert hij langs het Klimaatplein. Maar vanavond is hij opvallend bescheiden gekleed, casual bijna. “Ik moet nog naar FC Twente.”

Op het moment dat we Hans spreken staat Twente met 2-0 achter en appt zijn zoon dat hij misschien beter op Saxion kan blijven. Hij gaat toch, en we weten inmiddels allemaal hoe glorieus dat afliep. Waar Hans verschijnt, Twente zwijnt. Naast hem Bas Jansen, eerst HBS, nu de SPS. “Ik kom oorspronkelijk uit Arnhem. Ben ook voor Vitesse. Nee, het is niet zo’n goede tijd.”

Niwes Remic (rechts) werkt krap twee maanden bij Saxion en valt met haar neus in de verjaardagsboter. Als ze partyfotograaf Tijmen – die hier even moeite heeft met de juiste focus - ziet, trekt ze collega Ellen van Baalen in beeld. Remic, projectondersteuner bij de Onderwijs Innovatie Hub, vond in haar kast een glitter mesh-top. “Dus niet nieuw, maar dat is ook wel zo duurzaam”. Ze twijfelde niet of ze naar dit feest zou komen. “Het is de ideale manier om nieuwe mensen te leren kennen.”

En wie staan daar te stralen? Is dat wethouder Hekking? Nee, natuurlijk niet, het is de onvermoeibare, altijd stralende docent en LGHBTQI+-ambassadeur Marco Strijks. Wellicht niet verrassend getooid in een regenboogoverhemd, wel zo fel dat een klaar-over er nog de hik van zou krijgen. “Om de liefde te vieren”, zegt hij deze Paarse Vrijdag. “Er is zo veel oorlog.”

Naast hem Joeri Constandse, CMGT-docent, die goed op zijn woorden let. “Ik heb als vijftienjarige een keer wat over vloeken gezegd, dat kun je nog steeds op internet terugvinden.” Hopelijk overschrijft dit artikel die Google-hit, Joeri. Ook wel bijzonder: de twee kennen elkaar al jaren, maar komen elkaar op dit feest voor het eerst op Saxion tegen.

Robbin Wiegman (‘met dubbel b’) is gegevensbeheerder op de studentadministratie. Hij vindt het feest ‘superleuk en supergezellig’. Het vorige feest op Saxion was in zijn beleving al 100 jaar geleden, wat niet helemaal rijmt met het vandaag gevierde jubileum. De zilverkleurige ketting die hij omheeft, heeft hij voor het feest aangeschaft bij de So Low voor €2,50. Geen geld voor a touch of silver. Collega Mireille Mulders springt spontaan met hem op de foto. Ook zij geniet. “De shine zit er lekker in.”

Ook de AMA is aanwezig en wil op verzoek wel op de foto. Op het laatst sluit directeur Keklik Yücel(met hoed) aan. “Ik wil er ook wel bij.” Yücel, die in het verleden aan (een voorloper van) haar eigen academie studeerde, werkt nu met docenten waar ze vroeger nog les van had, vertelt ze.

Maar baas boven baas: ook op de foto (links) hoofddocent en onderzoeker Joke Hartman. “Ik was de allereerste student, of in ieder geval een van de eerste 96. Of ik ook studentnummer één had? Misschien wel.”

Applicatiebeheerder Stephan Kamphuis is vanavond een soort omgekeerde Klaas Vaak. Waar Klaas Vaak iedereen slaap in de ogen strooit, heeft Kamphuis in zijn zilveren kerstmuts een zakje met glanzende confetti verstopt. Met een twinkeling in zijn ogen, strooit hij uw Society-reporter wat feest in de borstzak, alsof het niks is. “Heel leuk feest. Gewoon gezellig.”

Met trots presenteren wij u: veruit de meest blije gasten die we deze avond tegenkomen, Berny Bergmeester en Peter Van de Driessche. Wat een sfeermakers. De twee medewerkers van Business Intelligence zijn vanavond wellicht even wat minder slim dan gebruikelijk, maar genieten voor twee. Bergmeester kwam er zelfs voor op de fiets vanuit Bad Bentheim, maar heeft voor de terugweg een lift geregeld. Hun hoedjes kochten ze samen. Ze smullen van de tijdelijke aankleding. “Het lijkt wel bijna een disco.”

Docent HBS Lars van den Berg heeft eigenlijk geen tijd om te praten. “Wat een goed feest”, zegt hij, terwijl hij weer naar de dansvloer rent.

Dit is een goed stel hoor, zou de legendarische sportcommentator Theo Reitsma over deze kerels zeggen. Dit vijftal werkt bij de video-unit. Van links naar rechts: Demy Brughuis, Tim Dalhoeven, Dennis Broekhof, Pim Hendriks en Lucas Mönninghof. Normaal maken ze educatieve video’s, maar vanavond had het hun best wel ‘tof’ geleken om een partyvideo te maken. “Zo leuk om alle collega’s bij elkaar te zien.”

Broekhof heeft zijn das getooid met een stuk aluminiumfolie. “Ik hoorde pas laat over a touch of silver. Dus ik heb dit uit de keukenla gepakt. Of ik nu de broodjes nog wel kan inpakken? De rol was wel bijna op.”

Van links naar rechts, applicatiebeheerder Mirjam van den Berg, servicedeskmedewerker Martijn Sprangers, CFA-medewerker Jojanneke Hazelhoff en interim-bestuurder Jan van der Boon. Sprangers herkent uw reporter: ‘Ik heb jou vaak geholpen’. Hij prijst de muziek, het eten en de sfeer. “Misschien kunnen we het zo laten voor de studenten.”

Hij krijgt bijval van kersverse bestuurder Jan van der Boon. Die heeft het kroontje dat Anka Mulder hem op het podium uitreikte inmiddels afgedaan. “Maar ik heb het wel anderhalf uur gedragen voor de herkenbaarheid.”

Hij is het helemáál eens met de opmerking van Sprangers, zegt-ie. En voor wie hem nog niet kent? Zijn hobby’s zijn koken, lezen, wandelen in de bergen en hij is een echte family man. Voor een afscheid in Leiden kreeg hij een cursus koken van een topkok. “Ik ben misschien geen toptalent, maar werk wel georganiseerd”, zegt de jurist.

Op het podium in de bruine kroeg, het team van School of Commerce & Entrepreneurship (SCE). In het midden, in mooie zilveren blouse, directeur Karin Verschoor. “SCE is cool”, zegt ze. “Kijk dan hoe leuk we zijn.” Vervolgens tegen communicatiemanager Pauline Hoekstra, die achter uw reporter staat. “Dat kan ik wel zeggen toch?”, waarop Hoekstra beaamt: natuurlijk kan dat over SCE gezegd worden.

Projectleider Renate Bik-Slot heeft maandagochtend een ‘mini-evaluatie’ gehouden met SaxEvents, en de uitkomst daarvan is dat het feest ‘helemaal top’ was. “Het pakte precies zo uit als we graag wilden”, zegt ze.

Enige smetje: na afloop van het feest ontstond er lichte chaos bij de garderobe. De jassenrekken werden in het gangpad geplaatst en mensen gingen op zoek naar hun eigen jas, in plaats van het bonnetje in te leveren. Toen de rekken eenmaal naar buiten waren gereden ging het volgens Bik-Slot heel goed. Rond middernacht was iedereen weg. "Er hing nog één jas en drie shawls."