Gustav loste zijn eenzaamheid op als vrijwilliger bij de Kledingbank; “Ik zie het als positief egoïsme”

De leegte die de coronatijd met zich meebracht, het missen van vrienden die naar het buitenland verhuisden voor hun studie – vierdejaars Fashion en Textile Technologies Gustav van der Linden ervoer hoe het is om eenzaam te zijn. Hij loste dat op een wel heel speciale manier op, door vrijwilliger te worden bij de Kledingbank in Enschede. “Zo kan ik mensen helpen, en heb ik er zelf ook iets aan.”

Steeds meer jongeren zijn eenzaam en ervaren daarmee mentale problemen, blijkt uit onderzoek. Zo ook Gustav van der Linden. Hij was altijd al aan het twijfelen over wat zijn toekomst, na zijn vmbo-t besloot hij de havo te doen en daarna nam hij een tussenjaar. “Voor de bedenktijd”, zegt hij. Hij koos voor de fashion-opleiding op Saxion, want ‘met kleding kun je jezelf laten zien’, zoals hij van huis uit meekreeg.

Maar de coronapandemie ging hem niet in de koude kleren zitten. Hij stopte met teamsport. Toen het land weer open ging, volgde hij in het tweede semester van 2022 een minor in Budapest en vervolgens een stage in Copenhagen. “Een geweldige periode”, zegt hij daarover. Maar het contrast weer thuis in Enschede was des te groter. Al zijn vrienden ging naar het buitenland voor hun stages en minoren. “Vanaf dat moment merkte ik pas hoe erg ik het sociale mis met mensen”, zegt Gustav.

Verandering

Zijn motivatie voor de studie nam af, merkte hij. “Daar moest echt verandering in komen”. Dat traject volgde hij in zijn eentje, hij ging op onderzoek uit en vond wat voor hem werkte. “Ik las dat vrijwilligerswerk bij veel mensen positief werkt bij mentale problemen”, zegt hij. “Dat kwam goed uit, want ik had best wel wat tijd over. Een bijbaantje hoef ik niet, omdat ik goed kan rondkomen. Daar kwam bij dat ik voor de laatste vijf studiepunten een essay moest schrijven. Dit leek me een goede kans om de proef op de som te nemen: vrijwilligerswerk gaan doen en daarover reflecteren in het essay.”

Foto's: Marlene Mahn

Sindsdien werkt Gustav twee dagen in de week als vrijwilliger bij de Kledingbank in Enschede. Dat essay voor de opleiding schreef hij, maar hij bleef ook daarna werken bij de Kledingbank. Hier helpt hij twee dagen in de week, en dat brengt hem niet alleen afleiding maar vooral ook rust in zijn hoofd. “Ik voel namelijk helemaal geen verplichting. Als je dingen voor school doet, dan zit er een doel achter: het vak halen. Maar het vrijwilligerswerk is niet prestatiegericht. Daarom noem ik mijn vrijwilligerswerk positief egoïsme: ik heb er zelf iets aan, maar het is ook positief voor mijn omgeving.”

Advies over stijl en gelegenheid

Bij de Kledingbank helpt hij mee met alle werkzaamheden. Het mooiste is de twee keer per jaar dat mensen worden uitgenodigd om kleding uit te zoeken voor de komende seizoenen. Gustav is dan adviseur. “Iedereen zit in een andere situatie en wenst op een andere manier te worden geholpen”, zegt hij.  “De één kijkt het liefst zelfstandig rond, de ander wil juist graag advies over stijl en gelegenheden. Ik vind het fijn om dat contact te hebben, en het gaat om een vakgebied waar ik interesse in heb. Dat maakt het makkelijk.”

Het werk bij de Kledingbank maakte hem ook meer bewust over duurzaamheid. Hij koopt helemaal geen nieuwe kleding meer, behalve schoenen. Dat doet Gustav door kledingitems te rouleren, en hij krijgt regelmatig kleding van zijn ouders, broer en zus. “Thuis hebben we allemaal iets met mode”, zegt hij. “Dus daar zit altijd wel iets voor mij tussen.”

En de toekomst? Die is nog steeds ongewis, maar dat maakt hem niet zoveel uit. “Ik heb nog geen idee wat ik wil gaan doen, maar als ik nu echt niets moet kiezen dan zeg ik: repair specialist. Want het moet maar eens klaar zijn met alle fast fashion en de impact daarvan op het milieu, vindt hij. “We kunnen kleding zoveel langer mee laten gaan als we kiezen voor kwaliteit en voor repareren, in plaats van weg te gooien en nieuwe aan te schaffen.”

Romy Heerink zwartwit22CELZ231011-1332.JPG

Romy Heerink