Studente Maaike (26) wint landelijke natuurkundeprijs, mede dankzij haar ‘papa van Saxion’

Om haar ziekte uit te leggen, maakt ze vaak de vergelijking met een pizza. “In een doos zit een bepaald aantal pizzapunten, maar ik heb minder pizzapunten dan andere personen. Dus als ik al die pizzapunten opeet, dan moet ik het volgende dagen bekopen. Dan eet ik de energie voor de komende dagen op.”

Onder meer na een revalidatie bij het Roessingh leerde ze haar grenzen steeds beter kennen. Dus koos ze er voor om niet nominaal te studeren, maar parttime. Zo vult ze ook haar stage bij Demcon Kryoz in Enschede in: waar die normaal een half jaar duurt, smeert Van Dam haar stage uit over driekwart jaar. Niet vijf dagen per week, maar vier dagen van zes uur stagelopen. “Ik wilde voorkomen dat ik me telkens moest ziekmelden, omdat ik oververmoeid was.”

Fenomenaal
Bij Demcon Kryoz werkte Van Dam aan de ontwikkeling van een microkoeler voor een elektronenmicroscoop. Ze onderzocht de trillingen van die koeler en de herkomst daarvan. De Nederlandse Natuurkundige Vereniging (NNV) noemt haar analyse ‘fenomenaal’. Volgens haarzelf dient de koeler om cellen ingevroren te houden, en zorgt de kleinste trilling al voor een vertekend beeld, vanwege de enorme uitvergroting van de elektronenmicroscoop. “Het mooiste is dat de kennis die ik tijdens het vak digital signal processing opdeed op Saxion precies kon toepassen.”

Papa van Saxion
Saxion hielp haar ook op een heel ander vlak bij het winnen van de prijs. “Ik heb enorme goede begeleiding gehad op Saxion, onder meer door mijn studieloopbaanbegeleider, Ruud Sniekers. Soms wil ik veel sneller dan ik door mijn chronische vermoeidheid kan. Dan prent hij me in: het hoeft allemaal niet zo snel, als je maar stappen zet. Hij weet het zelf niet, maar ik noem hem altijd mijn papa van Saxion.”

Van Dam is één van de drie winnaars van de prijs, die bestaat uit een oorkonde en een geldbedrag van 500 euro. Wat ze daarmee wil doen, weet ze nog niet zeker, maar een idee heeft ze al wel. “Misschien stop ik het in een potje om mijn ogen te laten laseren.”

Toekomst
Hoe haar toekomst er uitziet, weet ze nog niet helemaal. “In september wil ik in ieder geval beginnen met mijn afstudeerstage. Daarna vind ik het nog lastig. Wat in ieder geval zeker is: ik wil nu wel gauw een carrière beginnen en uiteindelijk ook kinderen. Ik vind de medische kant interessant, maar net zo goed de lesgevende kant.”

De prijs is voor Van Dam veel belangrijker voor haar dan het geldbedrag, benadrukt ze. “De geldprijs is heel leuk, maar dit staat natuurlijk ook heel goed op mijn cv. Door mijn chronische vermoeidheid kan ik alleen maar parttime werken. Ik voel me daar wel onzeker over, richting werkgevers. Dan is dit heel bruikbaar. En ook op een andere manier: tijdens het praatje bij de uitreiking merkte ik dat ik niet had gewonnen vanwege mijn vermoeidheid, maar door mijn prestaties. Dat gevoel is een gigantische steun in de rug.”