In het hok: studievereniging QUEER!

De vereniging is drie jaar geleden opgericht en heeft elk jaar rond de 80 leden. De ruimte op de derde verdieping is niet te missen, als je de trap oploopt zie je de regenboogvlag al voor het raam hangen. We krijgen een rondleiding van voorzitter Stahn Moes. Die vertelt ons over de dutjesbank, ‘fuck PVV’ stickers en Kermit (Queermit) de Kikker.

Ook vertelt Stahn dat de deur letterlijk altijd openstaat bij QUEER, al is dat niet zonder reden. “Het is triest dat het nog nodig is dat er een veilige plek is voor de queer-community, maar ik ben trots dat wij dat kunnen zijn.”

Wat doen jullie als vereniging?
Stahn: “Heel veel. We organiseren drie keer in de maand een evenement. Spelletjesavonden, online gamen, themafeesten, we gaan op zomerkamp, noem het maar op. Maar we hebben ook een serieuze kant. Er zijn avonden waarop we queerthema’s bespreken en leden lopen hier naar binnen met vragen over gender, medicatie of hun seksualiteit. We hebben ervaringsdeskundigen die daarmee kunnen helpen. Onze ruimte moet vooral een safe space zijn, waar iedereen zich welkom en gezien voelt.”

Ik hoor jou het woord safe space gebruiken voor deze ruimte. Hoe zorgen jullie ervoor dat dit als een veilige ruimte voelt?
Stahn: “Iedereen kan bij ons terecht en de deur is altijd open. Er zit hier bijna de hele dag door wel iemand, waardoor je je nooit alleen voelt als je hier naar binnen loopt. Studenten komen hier om even uit te rusten na hun les, vragen te stellen over kwesties waar ze tegenaan lopen of om gewoon even bij te kletsen.”

Is er behoefte aan een veilige ruimte voor mensen uit de queer community?
Stahn: “Helaas wel. Ik vind het heel mooi dat wij als QUEER! dat kunnen bieden, maar tegelijkertijd is het triest dat het nog steeds nodig is. Er zijn studenten die zich thuis of in hun sociale kring niet geaccepteerd voelen. Je hoort ook van leden dat ze op straat worden nagejoeld of aangestaard. Ze kunnen dan gelukkig bij ons wel een stukje herkenning vinden, maar zelfs bij ons is er niet altijd die veiligheid. Er wordt op de deur gebonkt of de deur wordt zomaar opengetrokken. Er worden soms ook dingen over de gang geschreeuwd of mensen staan voor het raam naar ons te wijzen en te lachen.”

Wat doet dat gevoel van onveiligheid voor de vereniging?
Stahn: “Het zorgt er eigenlijk voor dat leden nog eerder bij ons naar binnen stappen. Ze voelen zich hierbinnen wel veilig en willen soms juist niet meer naar buiten. Hierbinnen is er het gevoel van een gemeenschap en kun je altijd met iemand praten. We hebben ook besloten om de deur open te laten, zodat iedereen makkelijk naar binnen kan en de deur niet zomaar openvliegt.

Saxion helpt ons gelukkig ook heel erg. Wij zijn al vaak met hen in gesprek geweest en we hebben een directe verbinding met de beveiliging. Als er iets is, dan sprinten zij de trap op om ons te helpen. En Saxion stuurt ook elk jaar een mail naar studenten waarin zij zeggen dat het gedrag naar QUEER! onacceptabel is en hier een schorsing op staat. Dat vind ik een mooi statement naar onze vereniging en leden toe. Daarmee geven ze aan dat ze ons zien.”

Worden jullie goed gezien als vereniging?
Stahn: “Een deel weet dat wij bestaan, maar een groot deel ook nog niet. Die zichtbaarheid is wel het belangrijkste voor ons als vereniging. We hoeven niet altijd leden te werven, soms moet je gewoon laten zien dat je bestaat. Sommige studenten voelen dat ze er niet bij horen, door te laten zien dat er een community voor ze is, voelen ze zich hopelijk minder alleen. Onze ruimte sluit daar mooi op aan. Wij hebben een ruimte op Saxion en laten daarmee zien dat je als student ook ruimte in mag nemen.”

Ik zie ook verschillende pridevlaggen hangen, waarom hebben jullie voor deze varianten gekozen?
Stahn: “Voor het raam hebben we altijd de regenboogvlag hangen, maar de anderen wisselen. We hebben ze namelijk allemaal, alleen de lesbische vlag nog niet want die is steeds uitverkocht. Maar de vlaggen die er nu hangen staan eigenlijk voor ons bestuur. Het zijn de non-binaire vlag, transvlag en de panseksuele vlag, die laatste past bij ons allemaal.”

En de gratis spullen die er liggen?
Stahn: “Studenten kunnen altijd gratis stickers pakken. Bijvoorbeeld met een regenboog of de transgendervlag erop. We hebben ook ‘fuck PVV’ stickers, omdat de politiek voor ons ook belangrijk is. Er verandert veel in de wereld en het blijft belangrijk om je soms daarover uit te spreken.”

Waarschijnlijk moeilijk te kiezen, maar wat is het beste aan jullie ruimte?
Stahn: “Dan ga ik toch voor de bank. Heerlijk om af en toe een dutje op te doen. Maar ik ben ook echt fan van onze wekelijkse Kermit (die heel toepasselijk ook Queermit genoemd mag worden). Ik teken elke keer weer een andere. Deze keer is het een Honey I’m home Kermit, omdat ik klaar ben met mijn minor en nu als het ware hier weer thuis ben gekomen.”