Alledaags Saxion

Ergens lijkt deze verzameling van rechthoekige kluisjes wel een beetje op een hotel, met alle mysterie die daarbij hoort. Want wie logeert er in kamer 7, 14 of 32? En is die tijdelijke bewoner op vakantie, hier voor de liefde of gewoon voor werk? Om maar iets te noemen. En wie is die mysterieuze buurvrouw of buurman die we bij het inchecken voorbijliepen en die hemelsbreed drie meter naast ons slaapt?

De kluisjes op Saxion zijn bijna net zo mysterieus. Sommigen worden gebruikt, andere exemplaren staan uitnodigend open. Zo uitnodigend dat ze blijkbaar afval aantrekken. In dit geval de wikkel van een snoepje en het bakje waarin eerder een kroket of kaassoufflé huisde.

Als we de recente geschiedenis induiken: de kluisjes werden ook gebruikt voor een grote Saxion-scam. Bij de toetsvragenfraude, waarbij een medewerker van het Toetsbureau vragen van aankomende toetsen verkocht, speelden de kluisjes op Saxion een belangrijke rol, werd duidelijk uit de zitting bij de rechtbank. De medewerker kopieerde de vragen, deponeerde ze in een kluisje en gaf de code door aan zijn handlangers.

In die kluisjes werden de toetsvragen ineens een heel stuk waardevoller, bleek tijdens een rechtszaak. De medewerker, die een enorme fout beging, maar dat uit een soort van goeiigheid zei te doen, kreeg tussen de 10 en 30 euro voor een set toetsvragen. Het afgesproken bedrag trof hij na de transactie in de kluisjes aan. Zijn handlangers, drie Saxion-studenten, beurden rond de 120 euro van hun klant. En ze konden de vragen aan meerdere studenten verkopen.

Als je dat eenmaal weet, dan kun je nooit meer normaal naar zo’n kluisje kijken. Misschien worden er waardevolle spullen in opgeslagen, maar dat kan net zo goed iets zijn dat aan het oog onttrokken moet worden.

En die bewoner van hotelkamer 32? Misschien is dat wel een crimineel, in de stad voor louche zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Maar het kan net zo goed je oom zijn, in de stad om vanavond naar zijn lievelingsband te gaan.