Jan Jaap Sandee in Opgevallen: “Als student had ik zelf soms het idee dat ik er alleen voor stond”

Volgens Kirsten Bass, voorzitter bij studievereniging Syntaxis, is Jan Jaap de docent die we moeten hebben als we een bijzonder verhaal willen. “Hij staat altijd voor ons klaar. Er was bijvoorbeeld een student die niet overweg kon met z’n eigen SLB’er, toen heeft Jan Jaap hem geadopteerd als SLB-student. Ook komt hij altijd naar onze activiteiten, dat waarderen we enorm.”

Waarom denkt u dat u bent opgevallen?
“Dat weet ik niet zo goed. Ik denk bij mezelf: zo anders doe ik het toch niet? Misschien dat het komt omdat ik zichtbaar ben binnen de opleiding en bij de studieverenigingen. Ik probeer betrokken te zijn en vraag altijd even aan studenten waar ze mee bezig zijn en hoe het met ze gaat.”

Waar komt die geprezen betrokkenheid vandaan?
“Ik had als student soms het gevoel dat ik er alleen voor stond, dat niemand van de organisatie aan mijn kant stond. Daarom vind ik het belangrijk er voor de student te zijn. Bij voorkeur kies ik de kant van de student. Als een student zich inzet voor de opleiding en bij mij komt met een probleem, sta ik vijf minuten later aan het bureau van de directeur om stennis te schoppen.

Een hogeschool is een grote organisatie met bureaucratische regels en studenten zijn daar wel eens de dupe van. Ik vind het belangrijk om binnen de regels proberen oplossingen te vinden voor studenten.”

Een SLB-student adopteren. Hoe zit dat?
“Soms is er een situatie waarbij student en docent niet met elkaar overweg kunnen. Dat kan gebeuren, aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen. Die student heeft mij gevraagd of ik zijn SLB’er wilde zijn. Daar heb ik niet over na hoeven denken, docenten zijn er nou eenmaal om studenten te helpen.”

Hoe lang bent u al docent?
“Vijf jaar. Ik werd via via gevraagd om hier bij Saxion docent te worden. Het eerste gesprek was positief, maar in het tweede gesprek werden vragen gesteld waarvan ik dacht: ik weet niet of ik wel de juiste kennis heb? Maar ik had wel ervaring om voor een groep te staan omdat ik lessen gaf in vechtsport. Toen zei Saxion: ‘Je bent docent, je hebt de basisvaardigheden en de rest van de kennis die brengen we je wel bij.’ Dat is goed gekomen gelukkig.”

Wat is het leukste aan het docentschap?
“Het moment dat het kwartje valt bij de student. Een mooi voorbeeld: ik had een student die moeite had met programmeren, begrijpelijk, aangezien het een pittig vak is. De opdracht was om een dartbord te programmeren. Toevallig was hij een fanatiek darter. Tijdens de les kwam hij naar me toe: ‘Ik heb het eindelijk door!’ Ik vind het mooi om te zien hoe studenten opleven als ze het eenmaal begrijpen.”

Zijn er ook minder leuke momenten?
“Ik deed een evaluatieronde in mijn les. Ik had een enorme stapel aan positieve evaluaties met alleen maar complimenten, en één negatieve. Toch is mij die ene negatieve bijgebleven: ‘Docent probeert te populair te doen’. Het was niet het meest spannende vak, maar ik probeerde er echt wat leuks van te maken. Dat ik dan zo’n reactie krijg, vind ik vervelend. Het is toch een soort menseigen dat we ons focussen op het negatieve, terwijl er ook zoveel positief is.”

Wat doet u naast lesgeven?
“Ik heb te veel hobby’s: gitaar spelen, bordspellen, 3D-printen en tekenen. Eigenlijk alles waarbij ik creatief kan zijn. Ik had een SLB-klas waarin een aantal studenten ook muziekinstrumenten speelden, toen hebben we bij het poppodium in Enschede een ruimte gehuurd om met z’n allen te jammen.

Ik gebruik gitaar spelen als een metafoor voor waarom oefenen zo belangrijk is. Sommige studenten denken dat als ze komen opdagen in de les, dat dit genoeg is. Maar als je blijft oefenen word je beter. En zo vergelijk ik een toets met een optreden. Je wil alleen optreden als je er zeker van bent dat je genoeg hebt gerepeteerd.”