Viktoriia (17) uit Oekraïne kan dankzij benefiet op Saxion studeren: “Nu wil ik voor altijd in Nederland blijven”
Viktoriia Stepanova moest vluchten voor de oorlog in haar vaderland Oekraïne. Nu woont ze in een vluchtelingenopvang in Zenderen, waar ze met een benefietconcert geld inzamelden zodat ze op Saxion verder kon studeren. Met dank aan de gemeenschap studeert ze nu IHRM. De hulp die ze daar kreeg, wil de getalenteerde pianiste terug geven via haar muziek. “Ik word blij als ik mensen kan helpen met mijn muziek.”
This article is also available in English
Eigenlijk was haar grote wens om in Kiev psychologie te studeren, maar daar stak de oorlog een stokje voor. Dus kwam de 17-jarige Oekraïense Viktoriia Stepanova met haar moeder en broertje vanuit Zaporizja naar Nederland. Haar vader blijft in Oekraïne in het leger. In eerste instantie vluchtten ze naar Polen. Al snel merkte ze dat ze daar niet op hun plek zaten. “Polen verwelkomde ons goed, maar ik zag er geen toekomst voor mezelf. Ook waren de leefomstandigheden niet goed omdat het overbevolkt was”, zegt ze met een zwaar accent in het Engels, want voordat ze haar land verliet, had ze nog nooit een gesprek in het Engels gevoerd.
Vanuit Polen trok de familie Stepanova door naar Nederland. Ze kwamen terecht in vluchtelingenopvang De Zwanenhof in Zenderen. In Nederland zag Viktoriia op Saxion de kans om verder te gaan studeren. Alleen het collegegeld was een probleem voor het vluchtelingengezin.
Viktoriia Stepanova
Benefietconcert bij kaarslicht
Gelukkig ontmoette ze in De Zwanenhof landgenote Natalia, die tegen hetzelfde probleem aanliep. Natalia’s zus, Maria Bolduieva, dirigeert het koor van Oekraïense vrouwen en kinderen in de vluchtenopvang. Zij kwam met het idee om een benefietconcert te organiseren om zo het collegegeld voor de vrouwen in te zamelen.
Uiteindelijk werd het een concert bij kaarslicht in De Zwanenhof, dat eind augustus plaatsvond, en dat leverde ruim 4.500 euro op. Genoeg voor beide vrouwen om met hun studies te starten. Dit betekent dat het voor Viktoriia haar eerste weken zijn op de opleiding International Human Resource Management, en ze vindt het hier geweldig. Viktoriia: “Ik ben zo blij om hier te zijn, medestudenten en docenten zijn heel verwelkomend.”
Terug naar Oekraïne gaat ze alleen als ze familie of vrienden wil bezoeken, zegt ze. “Om eerlijk te zijn wil ik heel graag in Nederland blijven, ik zie mijn toekomst hier. In Oekraïne heb ik niks meer te zoeken.”
Helpen met muziek
Viktoriia hoopt binnenkort met haar moeder en broertje naar een appartement te kunnen verhuizen. “Ik vind het erg fijn bij De Zwanenhof, maar het is soms wel erg druk om met zoveel mensen te wonen”, zegt ze. Verder wil ze graag reizen en meer talen leren. “De plekken die ik het liefste wil bezoeken zijn Canada, Engeland en New York. Ik wil alle verschillende culturen verkennen.”
In Oekraïne studeerde ze af aan een muziekschool. In de hal van Saxion kruipt ze wat onwennig achter de piano. Terwijl ze ‘Lascia ch'io pianga’ (Engels: ‘Let me weep’) speelt, leeft ze op.
In Nederland heeft ze nog niet veel pianogespeeld en ze is nog opzoek naar een pianodocent, zegt ze. Ze hoopt nog meer geld te kunnen inzamelen door piano te spelen: “Misschien dat ik in de toekomst vaker een bij een benefietconcert kan spelen, ik wil graag mensen helpen, en het mooiste is als dat kan met mijn muziek.”
Gerelateerde artikelen
Ukrainian students reunited with family during vacations: 'Home is not home anymore, but it will be my home again'
Ukrainians Ruslana Bosakevych (19) and Anna Babilua (19) left for the war zone in their home country during the summer vacations to see their parents. Ruslana: ''Holding them again, feeling them, being able to give them a kiss.... That makes you cry, yes.'' They do not talk about peace but about winning the war, want to return one day to rebuild the country, thank Saxion and - "basically" - no longer trust a Russian.
Studenten zagen in de vakantie Oekraïne terug: ‘Thuis is thuis niet meer, maar zal mijn thuis weer worden’
Oekraïners Ruslana Bosakevych (19) en Anna Babilua (19) vertrokken in de zomervakantie richting oorlogsgebied om hun ouders te zien. Ruslana: "Ze weer vasthouden, voelen, een kus kunnen geven... Dan jank je, ja.’’ Ze hebben het niet over vrede maar over het winnen van de oorlog, willen ooit terugkeren om het land weer op te bouwen, danken Saxion en vertrouwen – ‘in principe’ - geen Rus meer.
Student HBO-ICT maakte zich geen zorgen meer na gesprek met SLB’er, toch volgde een negatief BSA
Hoe kunnen twee mensen zo’n volledige andere interpretatie van een gesprek hebben? Die vraag hangt nog steeds in de lucht na een openbare zitting van het College van beroep voor de examens (COBEX) van gisteren, waarin een student HBO-ICT zijn negatieve bindende studieadvies aanvocht. Zijn SLB’er en hij hebben een compleet andere lezing van een gesprek dat eind juni plaatsvond.