Nooit te oud om te leren: Henk Jan kan bijna met pensioen, maar zit midden in zijn promotie-traject

Drieënzestig jaar is Henk Jan van Essen inmiddels. Bijna op de pensioengerechtigde leeftijd, zoals hij zelf ook fijntjes aanstipt. Toch is hij nog lang niet uitgeleerd: terwijl hij ooit op de Lagere technische school (lts) begon, verdedigt hij in juni zijn promotieonderzoek. En zelfs daarna is hij nog niet klaar. Hij is net begonnen met saxofoon-lessen.

Voor zijn onderzoek heeft hij zeventig innovatoren en hun collega’s en leidinggevenden gesproken bij Philips, Topicus en op eigen werkvloer bij Saxion. Innovatoren zijn voor hem mensen die constant toe zijn aan verandering. Die hebben bepaalde kenmerken. “Ze zijn creatief, empowered, optimistisch en kunnen opboksen tegen de personen die alles altijd maar hetzelfde willen laten."

De innovator blijft volhouden, zegt hij ook. Volhouden, dat is iets wat van Essen zelf ook moest doen. In zijn hele carrière, maar net zo goed tijdens zijn promotieonderzoek. “In het begin had ik er heel veel plezier in, maar op het einde ben je er ook wel een beetje klaar mee. Goedkeuring duurt soms zo lang.”

Leven lang leren

Toch staat hij nu voor de afronding van zijn promotie, die je misschien net zo goed kan zien als een soort afronding van zijn loopbaan. Een loopbaan die heel goed aansluit bij zijn eigen onderzoek, zo blijkt uit ons gesprek: van Essen is een man van verandering, en misschien wel de personificatie van een leven lang leren.

Wat hem motiveert om te blijven studeren, zelfs op latere leeftijd? Dat is simpel. “Ik wil gewoon altijd alles weten en begrijpen. En ik heb ook een soort verantwoordelijkheidsgevoel, ik wil kennis verzamelen en doorgeven naar de volgende generaties.”

HJ cropped 2.jpg

Foto's: Marlene Mahn

Toch was het niet vanzelfsprekend dat hij nu zou promoveren. “Ik begon op de Lagere technische school achter de draaibank, met een haarnetje en veiligheidsschoenen.” Maar hij wist toen al dat hij dat niet kon blijven doen en verder wilde studeren. Hij volgde een lange weg: mbo, hbo, post-hbo, meerdere masters en nu promoveren. Wie het verhaal van zijn loopbaan wil volgen, moet dan ook over een lange adem beschikken.

De weg naar Saxion

Kort samengevat: van Essen begon zijn carrière als psychiatrisch verpleegkundige. “En zoals veel mannen in de zorg werd ik manager.” Hierna had hij kort zijn eigen restaurant in Saasveld. “Heel hard werken, heel weinig geld.” Hierna nog bij verschillende bedrijven als directeur gewerkt waarna hij zijn plek vond bij Saxion. En natuurlijk nog het een en ander aan studies tussendoor.

Inmiddels werkt hij al vijf jaar op Saxion, en hoopt dat hij nog vele jaren mag blijven, ondanks dat zijn pensioenleeftijd dichterbij komt. Dat was wel eens anders: “Toen ik nog werkte als directeur begon ik al na te denken over mijn pensioen. Nu denk ik: zal ik nog door mogen?”

Zijn promotie ziet hij wel als een soort afronding van zijn loopbaan. Maar in een zwart gat valt hij zeker niet als hij straks klaar is. En ook het leren is niet gelijk afgelopen. “Ik mag zelf ook graag dingen veranderen. Bijvoorbeeld door te verbouwen.” Verder houdt van Essen zich bezig met het leren spelen van de saxofoon. “En met het studeren van muziektheorie.” In de meivakantie vertrekt hij naar zijn zoon in Amerika om een carport te bouwen. “Dat is het enige moment dat ik even niet zoveel hoef na te denken.”

Benieuwd naar het onderzoek van Henk Jan van Essen? Lees meer via deze link.

Linde Verschoor

Gerelateerde artikelen

Lotte Kanger11

Evi komt eten bij Lotte: spillearmpje meets fitgirl

Ik ben zelf een type spillearmpjes met kippenkracht. Dus wordt het in deze aflevering een confronterend bezoekje. Ik eet bij Commerciële Economie-studente Lotte Kanger (21). Zij schreef haar eigen kookboek, waarin het draait om eiwitten en weinig calorieën. We pellen pistache, knippen spek -ja echt- en ik beleef ongemakkelijke momenten.

Gerrit Beumkes

Onbezongen held Gerrit Beumkes: “Een kop koffie is vaak al genoeg voor een glimlach”

Iedereen die het hoofdgebouw van Saxion in Enschede betreedt, loopt vroeg of laat tegen hem aan. Gerrit Beumkes (61) is een bekend gezicht achter de receptie, al had hij dat zelf nooit verwacht. Het belangrijkste wapen van deze onbezongen held? Een kop koffie. Daarmee lost hij – bijna- alles op, van chagrijn tot een gebroken kunstgebit.

“Disproportioneel en ingrijpend in dagelijks (werk)leven”; medewerkers vragen CvB om invoering Mobile Application Manager stop te zetten

Zet de invoering van Mobile Application Management, dat zowel op werk- als privétoestellen die Saxion-apps gebruiken, per direct on hold. Dat vraagt een groep medewerkers van de academie Mens en Maatschappij aan het college van bestuur. Zij voelen zich overvallen door nieuwe beperkingen, zoals het blokkeren van de integratie van de werkagenda in de privéagenda. “Wij ervaren deze maatregel als disproportioneel en ingrijpend in ons dagelijks (werk)leven”, schrijven ze in een e-mail. Het CvB zegt het signaal serieus te nemen, en gaat evalueren.