Weinig betrokkenheid? Student Marcel vervult op Saxion zo’n beetje elke rol die je maar kunt bedenken

De eerste blik op het LinkedIn-profiel van Marcel van Dongen (27) doet vermoeden dat we hier wellicht te maken hebben met een gespleten persoonlijkheid. Of op zijn minst met een student met een verborgen tweelingbroer die hij strategisch inzet.

De tweedejaars Toegepaste Psychologie is namelijk actief als vicevoorzitter van de centrale medezeggenschapsraad (CMR), vicevoorzitter van zijn academieraad (AR), studentlid van het College van Beroep voor de examens (Cobex), lid van het Saxion Studentenbeleidsteam (SSB) en klassenvertegenwoordiger. Nog adem over na het uitspreken van al die functies en afkortingen? Voeg gerust toe dat Van Dongen óók meedoet aan het honoursprogramma en actief is binnen Europese onderwijssamenwerking  E³UDRES².

Maar hoe combineer je al die functies? En hoe kom je op zoveel verschillende plekken in het hart van het besluitvormingsproces van Saxion terecht? En waarom bovendien, in een tijd waarin Saxion moeite heeft om voldoende betrokken studenten te vinden?

Niet uitdagend genoeg

Voor Van Dongen is het antwoord op die laatste vraag niet zo moeilijk. Officieel staat voor zijn studie Toegepaste Psychologie twintig uur les, twintig uur zelfstudie. “Maar op beide vlakken kwam ik daar bij lange na niet aan. Voor mij was het niet genoeg uitdagend.” Dus ging hij op zoek naar iets ‘extra’s om ernaast te doen. “Ik had natuurlijk een bijbaantje kunnen zoeken, want dat betaalt vaak beter, maar heb het geluk dat ik financieel redelijk vrij ben. Dus koos ik ervoor bij Saxion iets te doen.”

Maar iets werd wel meer dan iets. Overal waar hij solliciteerde werd Van Dongen aangenomen of automatisch benoemd wegens gebrek aan kandidaten, zoals in de academieraad van zijn opleiding. Misschien niet gek: binnen Saxion klinkt al jaren dat de studentenbetrokkenheid beter kan, ook de CMR trok daarover al eerder aan de bel. En kandidaten voor dit soort functies zijn dan ook vaak dun gezaaid.

“Als je bijvoorbeeld naar de CMR kijkt, dan valt zowel het aantal studentkandidaten als het aantal stemmende studenten best tegen”, zegt Van Dongen. Hij zegt veel studenten te zien die ‘lekker naar binnenkomen, een lesje volgen’ en direct naar huis verdwijnen. “En je ziet dat studenten financieel keuzes moeten maken; vrijwel elke student die ik ken heeft een bijbaan. Vaak maken ze flink uren, in sommige gevallen slaan ze er zelfs lessen voor over.”

De bindingsproblemen hebben vaak niet alleen met les te maken, zegt de TP-student. Hij deed namens het SSB onderzoek naar bijvoorbeeld het sportbeleid van Saxion. De hogeschool heeft weinig aanbod op dat vlak, in vergelijking met universiteiten, maar ook met andere hogescholen. “Het gaat ook om hoeveel er te doen is. Zijn er fijne plekken om te hangen? Saxion doet veel, maar er zijn zat dingen die beter kunnen.”

Zelfdraaiende machine?

Hij snapt zelf ook dat al zijn rollen soms kunnen botsen. Al valt dat in de praktijk mee. Belangrijkste zaak is om duidelijk te zijn, denkt hij. “Ik heb als lid van het SSB meegewerkt aan een beleidsstuk over sport. Dat zou op tafel kunnen komen bij de CMR. Dan moet ik daar transparant over zijn en als het nodig is onthoud ik me van het gesprek.”

Al die functies hebben hem geleerd dat het niet vanzelfsprekend is dat Saxion blijft draaien. “Veel studenten komen binnen, lopen het lokaal binnen, de docent is er, het scherm doet het meestal en het lijkt allemaal vanzelf te gaan. Maar nu zie ik wat daar voor nodig is, hoeveel werk daar in gaat zitten. Het is makkelijk om te klagen, maar je kunt ook iets doen.”

Of het hem ook wel eens te veel wordt? Ja, zegt hij eerlijk. Al had dat ook met persoonlijke omstandigheden te maken. “Ik ben pas verhuisd. Toen kwam ik wel eens tijd en energie tekort.” Maar dan helpt zijn studie TP misschien, zegt hij. “Ik neem bewust rustmomenten, zonder schuldgevoel dat er nog wat moet gebeuren, anders rust je niet echt uit.”