In Me­mo­ri­am: Wou­ter van Kleu­nen

Met zijn lange haar, meestal gebonden in een paardenstaart, en donkere kleding viel hij op. Zowel bij de Universiteit Twente, waar hij studeerde, promoveerde en werkte, als bij Saxion. Hier werkte Van Kleunen sinds 2016. Met collega Jeroen Linssen zette hij de master ICT Software Engineering op. De twee hadden meteen een klik, ze deelden het lange haar en de voorliefde voor de hardere gitaarmuziek.

Maar dat ze nou meteen vrienden werden, nee. “We hadden lange inhoudelijke gesprekken”, zegt Linssen. “Heel serieus, heel doorwrocht. Maar Wouter was denk ik niet iemand met wie je in twee minuten een persoonlijk werd.” Een duidelijke visie had hij wel, en hoewel Van Kleunen wat direct kon zijn in het overbrengen daarvan, konden de collega’s niet om zijn passie en kennis van zaken heen. Niet voor niets was hij beoogd opleidingsdirecteur van de master die hij opzette.

De bes­te pro­gram­meur

UT-hoogleraar Paul Havinga kende Van Kleunen zo’n 18 jaar, als student, promovendus, mede-oprichter van een bedrijf en als onderzoeker. En hoewel hij introvert en vaak op de achtergrond was, sprong hij bij de hoogleraar in het oog. Zijn kwaliteiten als technisch specialist, wetenschapper en gewoonweg als hulpvaardig mens, maakte dat ze veel samen optrokken.

“Wouter was voor mij dé beste programmeur”, zegt hij. “Tegenwoordig schrijven we software op heel hoog niveau, maar dat heeft gevolgen voor de betrouwbaarheid. Wouter overzag het hele proces, heel abstract. Door zijn theoretische kennis en de gestructureerde manier van werken was hij echt één van de beste. Niet voor niets werkte hij als expert positiebepaling mee aan de corona-app.”

Hij zat op zijn plek bij Saxion, denkt Havinga. Ze hadden regelmatig contact over de op te zetten master, die dit voorjaar goedkeuring kreeg. Maar dat proces kostte hem misschien wel iets, zegt Hester Hemmsens, die lang zijn leidinggevende was. “Het was coronatijd, het ging allemaal niet vanzelf. Een master opzetten binnen Saxion is geen gesneden koek, en het voorstel werd ook een keer afgekeurd. De coronatijd maakte dat zeker niet beter.”

En­sche­de­se He­ad­ban­gers Or­ga­ni­sa­tie

In de muziek kon Van Kleunen zijn ei kwijt, denken zijn collega’s. Hij zat bij de Enschedese Headbangers Organisatie (EHBO), met als standplaats café Rocks en Enschede. Daar ontmoette hij zijn vrouw Chantal. Hij speelde eerder zelf in een bandje: It Lives. Jeroen Linssen heeft Van Kleunen zien spelen, lang voor ze collega’s werden. “Op 30 april 2005, op het Kings of Metal Fest in Arnhem. Ik ging er op de bonnefooi heen, maar het was net uitverkocht. Door de hekken heb zag ik een stukje van ’t optreden.”

Van Kleunen zocht af en toe contact met de collega’s. Zo vroeg hij het hele team eens per e-mail: wie wil er een hapje eten in de stad? Dat herinnert Hemmsens zich nog goed, omdat het opviel. “Hij wilde wel, denk ik, maar hij wist niet zo goed hoe.” Die onhandigheid kwam terug in de afspraken. Hemmsens moest uit Enschede komen, Van Kleunen uit Deventer. “Om de één of andere reden reisden we beiden naar de andere stad af voor de afspraak: ik naar Deventer, Wouter naar Enschede. Dat gebeurde me alleen met hem.”

Nerds bij het Rut­beek

Voor zijn promotie stortte Van Kleunen zich in 2010 op een nieuw gebied; dat van draadloze onderwater systemen. Hele dagen werkte hij met een collega op recreatieplas het Rutbeek, vanuit een stoel omringd met computers, een web aan kabels en grote accu’s. “De recreanten vonden het natuurlijk maar een raar gezicht, dat stelletje nerds op het strand”, zegt Havinga. Het onderzoek, een combinatie van onderwater-netwerken en positionering, resulteerde in een proefschrift: ‘Echoes from the deep’. “Misschien wel een veelzeggende titel”, aldus Havinga.

Hij werd gewaardeerd door collega’s en leidinggevenden, als mens en als professional. Hij trouwde met Chantal en ze kregen een zoontje, Lukas. Niets aan de hand, zou je denken. Maar er broeide wel wat, en zijn collega’s waren niet helemaal verrast door het slechte nieuws. Want Van Kleunen was misschien introvert, een binnenvetter was hij toch ook. Dat zag Havinga terug in het ondernemerschap. In zijn bedrijf Locus Positioning, met de hoogleraar als wetenschappelijk adviseur, bouwde hij systemen waarin de locatie van mensen in gebouwen heel precies bepaald kon worden.

Presentaties volgden, bij grote bedrijven. Dat ging gepaard met teleurstellingen: hoewel Havinga overtuigd is dat zij het beste systeem hadden, werd vaak gekozen voor een andere partij. “Hij hield dat bij zich, uitte zich niet. Ja, bij mij wel eens – maar verder niet. Dat hij de zakelijke kant minder goed begreep, verbitterde hem wel een beetje.”

Con­tact met stu­den­ten

Van Kleunen werd ruim een jaar geleden geïnterviewd door Saxion.nl over het thuiswerken. Hij zegt daarin dat hij het contact met studenten mist, de ene keer studiegerelateerd, de andere keer voor een sociaal praatje. Hemmssens vond het bijzonder om te zien dat hij het lesgeven zo leuk vond. Hij zette de specialisatierichting Internet of Things op en begeleidde veel afstudeerders.

Dat het minder goed ging, was duidelijk. Hij meldde zich ziek op werk. “Maar als hij kon, dan kwam hij”, zegt Hemmsens. “Ik denk omdat hij het onderwijs en ons niet los wilde laten. Hij gaf dan lessen en nam toetsen af. Hij was ook bij de laatste teamdag. Dan zocht hij toch echt weer het contact met de mensen om hem heen.”