Evi’s Dateleed (2): Wil je met mij op date?

Dit zou natuurlijk over Femke kunnen gaan, de meid met paarsachtige broek en brillenobsessie, die ik tegen alle verwachtingen in tegenkwam tijdens het uitgaan in Ommen. Maar nee: die lijkt na die eerste ontmoeting spontaan in rook opgegaan.

En dan was er nog Mare, de journalistiekstudente uit Tilburg met een sappig Limburgs accent, waarvan ik hoopte dat ze een einde zou maken aan mijn lange datedroogte. Van haar wist ik het zeker: dat zou in ieder geval gezellig worden.

Maar nee: dit gaat ook niet over haar. Al vroeg ik haar wel op date, maar dat werd een pijnlijke affaire. Ze zei ja, maar vervolgens hoorde ik een week niks van haar. Complete radiostilte. Enige juiste conclusie: ik ben gewoon keihard geghost.

Scandinavische verrassing

Maar gelukkig vliegen er nog meer duiffies in de lucht. Terwijl ik compleet gedesillusioneerd naast mijn ouders een beetje sneaky op de bank zit te swipen, is daar opeens een Scandinavische verrassing. Ik zou nu graag een klassieke romcom-scene schetsen waarin ze opeens verschijnt en de tijd een andere dimensie krijgt, maar in alle eerlijkheid was ik al vergeten dat ik dit exemplaar naar rechts had geswipet.

Tot opeens dus de melding komt: jullie zijn een match. Leena, heet ze, en ze komt uit Finland. Ik mag mijn steenkolenengels dus uit de kast halen. Ik geef een compliment over haar kapsel. Ze reageert snel en ik krijg zowaar een compliment terug.

Al snel vliegen de berichten over en weer. Ze vertelt over haar studiejaren in Bosnië en Herzegovina en haar verhuizing naar Groningen, waar ze nu woont. Ik stuur foto’s van oer-Hollandse oliebollenkramen, omdat Leena tot mijn verbazing nog een oliebollenmaagd blijkt.

Na een paar dagen vraag ik haar telefoonnummer. Ik zie dat toch als een kleine stap verder. Een kans om te peilen hoe zij erin staat. Ze reageert gelukkig enthousiast. We praten nog een paar dagen. Dan heb ik haar in totaal een week lang gesproken, dus ik vind het wel tijd voor een date.

Ik vraag een lesbische vriendin, mijn zogenoemde medehomo, om advies. Die is heel duidelijk: ‘expliciet vragen om een date’. Gelijk je intenties duidelijk maken. Met trillende vingers en een hoge hartslag stuur ik Leena het appje. Vlak voordat mijn sportles begint, krijg ik antwoord. “Yes, I would love to!”

Shit, het gaat gewoon echt gebeuren.

Ik kan onder de les nergens anders aan denken. Meteen na de les reageer ik. We spreken een tijd en een plek af: aanstaande vrijdagavond in het centrum van Groningen, daar gaat het gebeuren. Bleek dat advies van mijn medehomo toch goed. Ik kan eigenlijk de dagen erna nergens anders meer aan denken.

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Natuurlijk vind ik het spannend, maar ik maak me eigenlijk vooral druk over de outfit die ik aan moet trekken: ga ik voor de hippiestijl, vintagelook, of toch meer masc? Maar ik merk dat ik er toch vooral ongelofelijk veel zin in heb.

Dan stuurt Leena me een paar dagen later een berichtje. Vlak voor het slapengaan. “Ik heb nog even over vrijdag nagedacht en het lijkt mij toch niet slim om af te spreken. Sorry dat ik de date afzeg.”

Ik weet op dat moment even niet wat erger is. Geghost worden of een date die wordt afgezegd. In beide gevallen voel ik mij in ieder geval afgewezen. Ik antwoord kort en bondig op Leena, verwijder onze match op tinder en lig de hele nacht te malen.

Helaas begint deze rubriek zijn naam aardig eer aan te doen.