Student HBO-ICT maakte zich geen zorgen meer na gesprek met SLB’er, toch volgde een negatief BSA

De student, die in een maatwerktraject zit, krijgt op 30 juni telefoon van zijn SLB’er. Volgens hem met een ontzettend blijde boodschap: er komt geen negatief studie-advies, hij hoeft een herkansing die hij moet doen om dat negatieve BSA te voorkomen dus niet te doen, en als er nog post komt waarin staat dat hij een negatief studie-advies krijgt, dan kan hij die negeren.

Enigszins verbaasd is hij, de student, maar vooral ontzettend opgelucht. Hij appt gelijk een klasgenoot, loopt naar zijn collega’s en brengt zijn ouders op de hoogte. Hij had namelijk wekenlang doorgehaald, vertelt hij, ietwat zenuwachtig aan het COBEX, om alsnog zoveel mogelijk studiepunten te halen. Dat betaalde zich uit; achten haalde hij, slechts één vak moest hij nog halen. Daar had hij op 27 juni een eerste poging voor ingeleverd, maar die was nog niet op orde. “Ik maakte me op om een geweldige herkansing neer te zetten.”

Zonneklaar

Tot er drie dagen later dat telefoontje is van zijn SLB’er, waaruit hij opmaakt dat er geen negatief BSA ligt, en hij dat éne vak niet hoeft te halen. “Dat heb ik nog expliciet aan hem gevraagd; hoef ik dit vak niet te halen?” Het advies van de SLB’er is om het vak nog wel te halen, maar voor de student HBO-ICT is de strekking van het gesprek zonneklaar: “Het stond vast dat ik door mocht gaan met studeren.”

Met dat gesprek in het achterhoofd negeert hij een brief van 18 juli, waarin staat dat hij een negatief BSA-advies krijgt. Er was wel paniek, zegt hij, maar dan herinnert hij zich het gesprek, waarin de SLB’er volgens hem gezegd heeft dat hij die communicatie kan negeren. Hij hervat zijn werk voor de herkansing, maar dat is nog niet af op 29 augustus, als er een tweede inlevermogelijkheid is. Daarbij spelen volgens zijn vrienden, die hij heeft meegenomen, ook persoonlijke omstandigheden een rol. Ze vinden dat hun vriend die klein maakt, maar door die omstandigheden is het volgens hen moeilijk voor hem om zich te concentreren.

Belprotocol

Tegenover het verhaal van de student staat het verhaal van zijn SLB’er, blijkt uit het verweer van Willem Zeijl, die namens de academie ACT het woord doet. Het verhaal strookt ook niet met het belprotocol, tekent die aan. De academie heeft volgens hem namelijk een belprotocol, met regels voor wat en wel en niet gezegd mag worden in zo’n gesprek over het bindend studieadvies. “Het laatste punt is; zeg nooit iets toe, want je belt alleen de studenten met een negatief advies.”

Volgens Zeijl is er uitgebreid gesproken met de betreffende SLB’er. Die heeft een totaal andere lezing; dit is nooit toegezegd. Hij baalt van het verschil in interpretatie van het gesprek. Zeijl: “Hij zegt: ik voer vele gesprekken. Ik snap niet hoe de student de interpretatie kan hebben gehad dat hij ‘in the clear’ was.” Ook de SLB’er heeft volgens hem geen verklaring voor hoe de interpretatie van dat gesprek zo verschillend kan zijn.

Redelijkheid

Het laatste woord in de zaak is aan een goede vriend van de student. Die geeft aan dat de intenties van zijn vriend om door te studeren en zijn capaciteiten (‘gezien de goede cijfers’) volgens hem buiten kijf staan. Door het betreffende gesprek met de SLB’er is volgens hem een enorm misverstand ontstaan, de student is daardoor van mening dat hij door kon, de SLB’er en de instelling niet. De belangenafweging die daarover nu moet worden gemaakt, daarvan hoopt hij dat die in het voordeel van zijn vriend valt. “Want voor hem voelt dit nu in strijd met de redelijkheid.” Het COBEX doet binnen tien werkdagen in de zaak.