Column: Niksdoen
Het is volgens mij weer de tijd van de gesprekscycli en managementconclaven op de hei. Ik weet niet hoe deze tegenwoordig Saxionbreed wordt vormgegeven, maar ik kan me uit het verleden nog wel herinneren dat er altijd een document ingevuld moest worden met daarin het kopje ‘Mijn toekomst bij Saxion’.
Daaronder stonden twee vragen waar je een antwoord op moest geven, namelijk ‘Over drie jaar ben ik:’ en ‘Deze stap zet ik dit jaar:’ en dan daaronder nog een stuk met resultaatafspraken die SMART moesten zijn (het is natuurlijk wel hbo). Ik denk dan aan wijlen mijn vader die als standaard antwoord op vragen over de toekomst gaf (ook als het om volgende week ging): ‘Dan kuj wa dood en begraven waen’. Oftewel, dan kun je al wel dood en begraven zijn.
Als nieuwe docent schreef ik trouwens gewoon braaf op dat ik ‘bekwame collega en vakdocent’ wilde zijn, wat dat ook verder moge betekenen. Blijkbaar hoorde er ook als resultaatafspraak bij dat ik ‘mijn lessen naar beste kunnen zou uitvoeren’. Mooi, een resultaat dat altijd te behalen is.
In sollicitatiegesprekken komt hij ook nog steeds voorbij, de ‘waar zie jij jezelf over vijf jaar’, en antwoorden erop hebben vaak met prestaties te maken valt me op. Je moet het beste uit jezelf halen, vooruit, hup, ga jezelf ontwikkelen, doelen stellen, aan de slag, vooral niet stilstaan! Ik was laatst met een student die last heeft van faalangstproblematiek aan het kijken naar de nieuwste tool voor zelfhulp, ‘gezondeboel’.
Een nieuwe landelijke tool die je het vermogen belooft om veerkrachtig te leven (wat dat ook verder moge betekenen) en niet alleen jou, maar 100 miljoen mensen. Er zit schijnbaar een Amsterdams bedrijf achter dat de missie heeft om een veerkrachtige samenleving te krijgen met als hulp de on-demand-psychologie. In de faalangst module zijn er evidence based interventies te vinden, met daarin de zin ‘Natuurlijk denkt iedereen wel eens: Ai, straks lukt het me niet. Dat is gezond en houdt je scherp. Maar roept die gedachte een te heftige angst op, dan heb je last van faalangst. Het is een veelvoorkomend probleem onder studenten en werknemers en zorgt ervoor dat je niet optimaal kan presteren’.
Nu vind ik die diagnose faalangst al redelijk scherp gesteld, maar het is met name het laatste gedeelte van die zin die zo veelzeggend is. Je moet blijkbaar veerkrachtig zijn, niet omdat dat prettig is voor jezelf, maar om optimaal te presteren. Filosoof Bas Haring schreef een boek over waarom succes eigenlijk beter zou zijn dan geen succes. Zijn punt is dat succes lang niet altijd goed is. Datzelfde geldt volgens mij ook voor presteren.
En mijn student? Die kwam helemaal niet voor een online tool. Ze vroeg me gewoon of ik niet even met haar wilde gaan zitten.
Ik zie mezelf over vijf jaar in ieder geval niet optimaal presteren.
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Afzien
Vorige week was ik voor het eerst in mijn leven bij een uitvoering van de Matthäus-Passion. In de Grote Kerk in Zwolle mocht ik bijna drie uur achtereen plaatsnemen op een houten kerkbank. En ik ben lang de enige niet, want nergens ter wereld wordt het stuk klaarblijkelijk zo vaak uitgevoerd als in Nederland.
Column: Iets meer jij
Een wonderlijk fenomeen in het dagelijks leven vind ik toch wel dat allerlei onderdelen van de digitale werkelijkheid mij begroeten alsof ze een persoon zijn. Personificatie heet dit ook wel vanuit de taalkunde, een vorm van beeldspraak. Dit wordt vaak foutief gedaan, bijvoorbeeld als studenten opschrijven: ‘hun onderzoek laat zien dat…’, terwijl zíj natuurlijk iets laten zien door middel van hun onderzoek, maar dat is wel erg taalazijnzeikerig.
Column: Cruciaal
Mensen die mij een beetje kennen (of les van mij hebben) weten dat ik een liefhebber ben van woorden die niet echt vaak in het DAT (Dagelijks Algemeen Taalgebruik) voorkomen. Dat kunnen dan vergeten woorden zijn, zelfverzonnen woorden (juicegierig bijvoorbeeld) of woorden die ik gewoon erg geestig vind klinken.