Niet elk kind krijgt dezelfde kansen, leren APO-studenten van de ernstige zieke Ties
Eerstejaars Pabo-studenten illustreerden en schreven dit jaar voor een bijzondere samenwerking. Ze maakten een heel magazine over de wensen die de stichting Kans voor een Kind vervult voor kinderen uit Twente die het moeilijk hebben door ziekte of andere omstandigheden. Deelnemende studenten zeggen dat ze daar meer van leerden dan alleen beter tekenen en schrijven. “Je bedenkt je dat niet alle kinderen dezelfde kansen hebben. Dat niet alles voor iedereen vanzelfsprekend is.”
Gisteren overhandigden de studenten een exemplaar van de bundel aan wethouder Harmjan Vedder van Enschede. Onder hen Saskia van Zon (19) en Timber van der Hul (23), die met twee andere groepsleden schreven en tekenden hoe de grote droom van de kleine Ties uitkwam. Die is geboren met een meervoudig aangeboren hart-, vaat- en longafwijking, en is dus onlosmakelijk gebonden aan het ziekenhuis voor consulten, opnames en operaties.
Ties had een wens die voor velen even herkenbaar als vertederend zal zijn; het ontmoeten van Ernst & Bobbie, de iconische tv-vrienden uit de bijna gelijknamige kinderserie. In hun verhaal schrijven de APO-studenten hoe de dag in een waas van vreugde voorbij ging, en Ties een enorme piek in zijn nog jonge leven bezorgde.
Maatschappelijk bewustzijn
Bij het maken sneed het mes voor de studenten aan twee kanten, zo beschrijft APO-directeur Suzan Koning in het voorwoord van het blad. Het werk droeg bij aan de vakinhoudelijke kant van de vakken Nederlands en Tekenen, maar net zo goed aan hun maatschappelijke bewustzijn.
Dat blijkt ook uit de woorden van de studenten. Saskia van Zon: “Als je leest over de wensen van deze kinderen, dan bedenk je wel voor jezelf dat deze kinderen nog minder kansen hebben dan anderen. Je bedenkt je dat niet alles vanzelfsprekend is.”
Het viel de studenten op dat veel kinderen bovendien om dingen vragen, die voor andere kinderen misschien heel vanzelfsprekend zijn. Dat ging soms met gemengde gevoelens gepaard. Timber van der Hul: “Ik vind het erg zielig om te zien dat kinderen dit moeten meemaken, maar het is fijn dat er zo’n organisatie bestaat.”
Volgens Anno Oude Engberink, die namens Kans voor een Kind de totstandkoming coördineerde, is stichting blij met het resultaat. De samenwerking was voor hen onder meer een kans om verbinding te leggen met een jongere generatie, en om bij te dragen aan bewustwording. Oude Engberink: “Er is meer dan een jolig studentenleventje, dat idee. Tegelijkertijd heeft het voor de stichting een mooi PR-middel opgeleverd, om bij voorbeeld weg te geven aan relaties. Daarmee kunnen we weer anderen inspireren.”
Foto's: Tijmen Bartels
Gerelateerde artikelen
Studente wil ver gaan voor tweede buitenlandse minor: “Ik wil dit al jaren”
Een afstuderend studente Interior Design wil dolgraag naar de Verenigde Staten. Daar wil ze een tweede buitenlandse minor doen. Volgens haar opleiding kan dat in haar geval niet. Daar is de studente het niet mee eens, dus stapte ze naar het college van beroep voor de examens (Cobex).
Evi komt eten bij Lotte: spillearmpje meets fitgirl
Ik ben zelf een type spillearmpjes met kippenkracht. Dus wordt het in deze aflevering een confronterend bezoekje. Ik eet bij Commerciële Economie-studente Lotte Kanger (21). Zij schreef haar eigen kookboek, waarin het draait om eiwitten en weinig calorieën. We pellen pistache, knippen spek -ja echt- en ik beleef ongemakkelijke momenten.
Onbezongen held Gerrit Beumkes: “Een kop koffie is vaak al genoeg voor een glimlach”
Iedereen die het hoofdgebouw van Saxion in Enschede betreedt, loopt vroeg of laat tegen hem aan. Gerrit Beumkes (61) is een bekend gezicht achter de receptie, al had hij dat zelf nooit verwacht. Het belangrijkste wapen van deze onbezongen held? Een kop koffie. Daarmee lost hij – bijna- alles op, van chagrijn tot een gebroken kunstgebit.