De mensen van Saxion: “Op je bek gaan hoort ook bij ondernemen”
“Ik ben een bedrijf gestart, zonder achtergrondkennis. Administratie, boekhouden en de belastingaangifte kwamen rauw op mijn dak. Daar heb ik mij écht op verkeken en het is absoluut niet het leukste van ondernemen.
Wat ook bij ondernemen hoort is op je bek gaan. Zo heb ik ooit een website gemaakt waar ik veel uren in had gestoken. Bleek er een virus in te zitten. Ik stond met mijn mond vol tanden. Dan schiet je wel in de stress. Ik dacht: hoe ga ik dit oplossen? Uiteindelijk heb ik iemand 700 euro betaald voor het opschonen van de site. Een dure les, want ik hield er zelf maar een paar tientjes aan over."
Dit zijn de mensen van Saxion
Iedereen ís een verhaal en iedereen hééft een verhaal. We portretteren daarom willekeurig de mensen van Saxion, lichtjes gebaseerd op de populaire blog Humans of New York. Daarbij draait het zeker niet alleen maar om de studie, maar vooral om wat de mensen op Saxion drijft, bezig houdt en maakt tot wie ze zijn. We beginnen niet helemaal willekeurig, maar met een groep die door de coronacrisis op voorhand een lastige start maakt: de nieuwe studenten.
"Daarnaast is de grens tussen werk en privé bewaren lastig. Daar ben ik voor gewaarschuwd. Ik was soms 60 uur in de week bezig en pakte weinig rust en vrije tijd. Vanochtend nog werd ik gebeld dat ik over een paar dagen twee werkzaamheden af moet hebben. Soms heb ik daar helemaal geen tijd voor, maar durf ik ook geen ‘nee’ te zeggen. En waarom? Dat valt niet uit te leggen.
Verder had ik mij laatst verkeken op een opdracht. Dit was een grote klus en ik hield er niks aan over. Elke dag krijg ik een mail van de klant dat er een typefout in de site staat, terwijl zij zelf de tekst hebben aangeleverd. Dit irriteert mij mateloos. Maar goed, weer een leermoment.
Het is ontzettend eng om te ondernemen, want ik kan op niemand terugvallen. Maar juist de uitdaging is wat ondernemen leuk maakt! Ik vind het ook fijn dat ik mijn uren zelf kan indelen. Die vrijheid bevalt goed. Daarnaast word ik écht vrolijk als ik een website voor iemand in elkaar mag zetten of iets mag ontwerpen. Het klinkt heel gek, maar ik haal uit dit werk misschien wel net zoveel voldoening als een verpleegster die bij iemand aan het bed staat.
Vroeger zei ik altijd dat ik dokter of leraar wilde worden. Leraar zie ik nog steeds wel zitten, maar dokter niet. Ik kan niet tegen bloed. Nu ben ik naast mijn studie ondernemer. Toen ik twijfelde of ik mij zou gaan inschrijven bij de Kamer van Koophandel, zei mijn omgeving: ‘Dat moet je doen, het liefst morgen nog!’ Die stap om het officieel te maken is goed geweest. Ik ben als persoon en als bedrijf gegroeid.”
Demi de Graas (22) uit Oldenzaal zit in het derde jaar van de studie Creative Media and Game Technologies.
Gerelateerde artikelen
Eva (26) kreeg op stage de vraag of ze lui is, maar bleek chronisch vermoeid: nu begint ze een lotgenotengroep
Tijdens haar stage stortte studente Eva van Bergen (26) volledig in, maar kreeg als feedback: ‘ben jij nou lui?’ Later kwam de diagnose ME/CVS. Nu is ze in Deventer een lotgenotengroep gestart voor andere jonge mensen met chronische vermoeidheidsklachten. “Ik wilde het wel uitschreeuwen: ik doe alles wat ik kan. Ik ben niet lui.”
De stijl van: Yusufcan bewijst dat je als student ‘old money’ kan uitstralen
Toeval bestaat niet. Als ik met onze fotografe op pad ga voor deze rubriek, praten we over de ‘old money’-stijl. Een stijl die sinds eind 2023 steeds populairder is geworden, maar naar onze mening weinig in het Twentse straatbeeld te zien is. Precies op dat moment komt student Yusufcan Oszoylular (20) door de draaideuren gelopen. Een student die helemaal past in de stijl van ‘old money’. We stappen op hem af, want waarom draagt hij wél deze stijl?
Hoe een kritische mail leidde tot een mooi gesprek: studentes Lotte en Femke in gesprek over (on)gezond eten
Dit verhaal ontstond uit kritiek. Social Work-studente Femke Gellekink schrok van het beeld dat werd geschetst in een van onze verhalen over eten. Ze vond het stuk zelfs potentieel schadelijk. Daar reageerden we op, maar daar bleef het niet bij: we nodigden haar uit voor een gesprek met Lotte, de student over wie het artikel ging.