ricardo Hengstman

De mensen van Saxion: ‘Ik kreeg een totaal verkeerd labeltje’

“Op de basisschool zei één van mijn docenten tegen mijn ouders dat ik van alles zou mankeren. Gilles de la Tourette, zus en zo en noem maar op. Allerlei labeltjes, behalve het juiste, zou achteraf blijken. Ik moest van deze docent naar het speciaal onderwijs, want er was wat mis met me. Dat pakte niet alleen maar slecht uit: ik kreeg daar veel meer aandacht. Al snel werd wel duidelijk dat ik op een heel andere manier nadacht dan de rest van de studenten daar. Ik blijk uiteindelijk hoogbegaafd.

Omdat ik daar dus ook niet helemaal thuishoorde, ging ik uiteindelijk weer naar een andere basisschool. Daar voelde ik mij eigenlijk pas echt voor het eerst thuis, genoot ik van school, maar omdat er wat weinig tijd was om de ontstane problemen op te lossen, moest ik wel een jaar overdoen. Vervolgens liep ik ondanks telkens aan de bel trekken op de middelbare school opnieuw tegen dezelfde problemen aan als eerder, daar bleek nog minder ondersteuning. Uiteindelijk haalde ik mijn Havo-diploma dus niet. Daarna deed ik nog twee jaar Vavo (voortgezet algemeen volwassenonderwijs), ook met minimale ondersteuning.

Dit zijn de mensen van Saxion

Iedereen ís een verhaal en iedereen hééft een verhaal. We portretteren daarom willekeurig de mensen van Saxion, lichtjes gebaseerd op de populaire blog Humans of New York. Daarbij draait het zeker niet alleen maar om de studie, maar vooral om wat de mensen op Saxion drijft, bezig houdt en maakt tot wie ze zijn. 

Daarna lukte het Hbo niet, onder meer door dit gedoe. Ik ben daarna aan de bel blijven trekken tot ik eindelijk eens écht hulp zou krijgen. Met nog geen tien uur intensieve gespecialiseerde hulp heb ik uiteindelijk nu drie keer zoveel stappen gezet als in al die jaren daarvoor. Dus kan ik volgend jaar aan mijn bachelor beginnen, twee zelfs, al zijn er wel veel raakvlakken: bestuurskunde en overheidsmanagement, en ruimtelijke ontwikkeling, richting klimaat & management.

Waarom ik dit hele verhaal deel? Ik zou graag zien dat kinderen en ouders serieus genomen worden, en dat zo’n diagnose op de basisschool op de juiste manier wordt gesteld, door een professioneel netwerk, niet door een docent. Dit heeft mij ontzettend veel tijd en moeite gekost, en mijn ouders en de maatschappij heel veel geld. Ik verwijt die docent van destijds niks, die deed zijn werk waarschijnlijk met de juiste intenties, maar de stelligheid waarmee men bij mij in een bepaalde richting zocht, was op niks gebaseerd.

Dat ik nu aan een dubbele bachelor kan beginnen heeft ook nog eens te maken met het feit dat mijn ouders wél het geld hebben om gespecialiseerde zorg te betalen. Het positieve van dit verhaal is dat ik geleerd heb voor mezelf op te komen, het wrange is dat ik anders waarschijnlijk mijn bachelor al binnen had gehad. Het had allemaal heel anders gekund, als ik en mijn ouders serieus waren genomen.”

Ricardo Hengstman (22) begint komend schooljaar met zijn bachelor bestuurskunde en overheidsmanagement, en ruimtelijke ontwikkeling, richting klimaat & management.

Bas3

Bas Klaassen

Gerelateerde artikelen