Een ver familielid van student Integrale Veiligheidskunde Tom Score stierf tijdens de Eerste Wereldoorlog, op onbekende locatie, en werd nooit meer teruggevonden. Zelf onderzoekt hij nu juist de achtergrond van namen op Enschedese oorlogsgraven en zoekt familieleden. Ook zet hij zich in voor het 1 april comité, dat de bevrijding van de stad herdenkt. “Het voelt als een plicht om voor deze jongens aan de slag te gaan.”
Toen hij voor het eerst over de brug bij het CBR in Enschede liep, beleefde Tom Score een historische sensatie. Iets voorbij de brug staat een klein oorlogsmonument, waarop staat dat voor onze vrijheid, daar twintig Britse militairen hun leven gaven. “Dat was wel een besef. Toen ik daarover liep, besefte ik pas hoeveel geschiedenis hierachter zit.”
Dat is niet de enige reden dat de IVK-student zich bezig houdt met de Tweede Wereldoorlog, en dat het onderwerp hem raakt. Hij ontdekte dat een ver Brits familielid van hem in 1914 stierf, tijdens de eerste wereldoorlog. “Hij is op een onbekende locatie begraven en daarna nooit teruggevonden. Hij staat nu op een muur met 11.000 andere vermiste militairen.’’
Dat verklaart mogelijk ook waarom hij zich, ondanks zijn jonge leeftijd, al jaren bezig houdt met grafonderzoek. “Ik ga dan opzoek naar de families van vermiste militairen.” Per militair kijkt hij naar de herkomst, de achternamen en daarna zoekt hij naar combinaties daarvan om families in een bepaalde gebieden te informeren.
Op die manier heeft hij inmiddels al zeker vijftien families gecontacteerd. ‘’Het doel is uiteindelijk om die jongens een gezicht te geven. “Dat betekent veel voor de familie en daardoor ook veel voor mij. Het laat hen zien dat er nog steeds aandacht is voor hun familieleden die hier omkwamen.”
"De jongens die hier liggen hebben vrijheid aan ons teruggegeven"
Tom vindt dat de oorlog niet vergeten mag worden, en is ook lid van het 1 April comité. Score: ‘’We houden ons vooral bezig met de planning voor een herdenking op 1 april. Hiervoor hebben we een protocol uitgewerkt en we zijn daarnaast druk bezig met de opkomst van de mensen.’’ Zelf mag Score vlaggetjes en kransen op de graven plaatsen.
Wel vindt hij het een eigen keuze om stil te staan bij de bevrijding, of juist niet. ‘’Zelf vind ik het wel belangrijk, want je moet vrijheid onderhouden. Er is voor vrijheid gevochten en de jongens die er liggen hebben vrijheid aan ons teruggegeven.’’
Hij kijkt met lede ogen naar de huidige situatie in Oekraïne. En trekt de parallel tussen heden en verleden: “Je ziet wat oorlog inhoudt. Jonge mannen die sneuvelen voor waarvoor ze staan.”
We zouden meer in kunnen gaan op de persoonlijke verhalen van begraven militairen, denkt hij. Ook om die link met het verleden te leggen. “Zij hebben hun leven gegeven zodat wij op de dag van vandaag nog steeds in vrijheid kunnen leven. Dat is waarom ik het belangrijk vind om stil te staan bij het feit dat er hard gevochten is, dat er ook jonge gasten zijn omgekomen.”
Daarom hoopt hij ook dat hij de contacten met families van omgekomen militairen kan onderhouden. Score: ‘’Ik hoop dat ik steeds verder kom met mijn onderzoeken. Het begon allemaal als interesse, maar het is nu een passie geworden. Als je er mee bezig bent kom je er niet meer uit.’’
Gerelateerde artikelen
Column: Niksdoen
Het is volgens mij weer de tijd van de gesprekscycli en managementconclaven op de hei. Ik weet niet hoe deze tegenwoordig Saxionbreed wordt vormgegeven, maar ik kan me uit het verleden nog wel herinneren dat er altijd een document ingevuld moest worden met daarin het kopje ‘Mijn toekomst bij Saxion’.
Studente wil ver gaan voor tweede buitenlandse minor: “Ik wil dit al jaren”
Een afstuderend studente Interior Design wil dolgraag naar de Verenigde Staten. Daar wil ze een tweede buitenlandse minor doen. Volgens haar opleiding kan dat in haar geval niet. Daar is de studente het niet mee eens, dus stapte ze naar het college van beroep voor de examens (Cobex).
Evi komt eten bij Lotte: spillearmpje meets fitgirl
Ik ben zelf een type spillearmpjes met kippenkracht. Dus wordt het in deze aflevering een confronterend bezoekje. Ik eet bij Commerciële Economie-studente Lotte Kanger (21). Zij schreef haar eigen kookboek, waarin het draait om eiwitten en weinig calorieën. We pellen pistache, knippen spek -ja echt- en ik beleef ongemakkelijke momenten.