Loes van Rijsewijk in Opgevallen: “Ik ben een crazy cat lady die van techno en krachttraining houdt”

Ze overlegt eerst even met haar klasgenoten, maar dan komt studente Integrale Veiligheidskunde Nienke van Born met de naam Loes van Rijsewijk. Die docente mag voor haar echt in het zonnetje gezet worden. “Sociologie was een vak waar veel studenten tegenop keken, omdat ze dachten dat het saai zou worden. Maar Loes maakt de lessen zo leuk dat ze wekelijks een klas volwassen studenten laaiend enthousiast maakt. Dit doet ze door de les te beginnen met een quiz waar je – je gelooft het niet – kattenstickers kan winnen.”

Waarom denkt u dat u bent opgevallen?
“Ik weet het eigenlijk niet, ik doe maar wat namelijk. Ik ben pas sinds februari docent, daarvoor had ik nog nooit lesgegeven. Dat ik word voorgedragen door mijn allereerste klas studenten, vind ik heel speciaal. Ik denk dat het komt door mijn enthousiasme. Sociologie is een vak dat ik op mijn eigen manier kan invullen, dus dat doe ik dan ook met mijn eigen ervaringen. Ik heb namelijk altijd in het onderzoeksveld gewerkt.

Ik neem bijvoorbeeld papieren shooting targets mee naar de les en dan zeg ik: drie keer raden in welk land ik heb gewerkt. Dan vertel ik over de maanden dat ik in Amerika heb gewerkt en onderzoeken heb gedaan naar de school shootings daar. Ik probeer het zo dichtbij mogelijk te brengen, dan hangen ze aan mijn lippen.”

Waarom bent u overgestapt naar docentschap?
“Eigenlijk leek het me vroeger al leuk om docent te worden. Dat kwam allemaal door meneer Schoonenberg uit Hengelo, hij gaf maatschappijleer. Hij gaf een eigen draai aan zijn lessen, en zo probeer ik dat nu ook te doen. Maar uiteindelijk ben ik het onderwijs ingegaan omdat het beroep onderzoeker vrij solitair is, en ik miste het sociale contact. Dat vind ik dan ook het leukste aan het zijn van docent: de studenten.”

Hoe is het om met studenten te werken?
“Ze vrolijken me altijd op. Zelfs als er iets persoonlijks is voorgevallen, zoals toen een vriend van mij was overleden. Ik sta gewoon voor de klas en zij weten natuurlijk van niks, maar toch maken ze mijn dag weer goed met hun grapjes. ‘Wil je een druif?’ vragen ze uit het niets, dan hebben ze me weer aan het lachen.

Het helpt ook dat ik in hun leefwereld zit, ook al maakt dit het af en toe een uitdaging. Ik vind het namelijk helemaal niet leuk om ‘juffrouw’ te moeten spelen. Gelukkig hoeft dat niet vaak. Ik weet nog wel de eerste keer dat ik me echt docent voelde. Ik vroeg aan de studenten of ze een artikel wilden lezen. Toen gingen ze allemaal heel lief stilletjes lezen en toen dacht ik bij mezelf: blijkbaar kan ik dit. Ik vond het een gek idee dat als ik zeg dat ze iets moeten doen, ze dit ook echt gaan doen.”

Wat bedoelt u met in de leefwereld van studenten zitten?
“Mijn leeftijd maakt de afstand tussen mij en de studenten kleiner. Maar ook mijn hobby’s. Ik hou heel veel van muziek: draaien en produceren. Ik ben op dit moment bezig met het produceren van techno. Ook sport ik veel: krachttraining en crossfit. Daarnaast heb ik het in de lessen veel over mijn liefde voor katten. Eigenlijk ben ik gewoon een crazy cat lady die van techno en gewichtheffen houdt.”

Uw kattenliefde uit zich dus in stickers, wat vinden studenten hiervan?
“Ik laat graag foto’s zien van mijn kat, mijn enig kind: Flosje. Dus studenten vragen daar ook regelmatig naar, en dan krijg ik ook foto’s van hun katten te zien. Superleuk, want ik ben dus echt een kattenfreak. Zo kwam ik ook op het idee om kattenstickers uit te gaan delen. Ik heb honderd stickers besteld, waar ik er zelf natuurlijk ook een paar van bewaar. Eerst was er twijfel bij studenten, maar nu zijn ze super competitief en motiveert het ze.

Ook vroeg ik de studenten eens om aan het eind van de les anoniem op een briefje feedback te schrijven, en toen stond er op één van de briefjes een tekening van een kat. Dat geeft een mens echt moed.”

Zijn er ook minder leuke dingen aan het docentschap?
“De werkdruk. Ik merk er zelf gelukkig (nog) niet zoveel van, maar ik zie het wel bij collega’s. Ik zou graag naast mijn werk als docent ervaringen blijven opdoen om te delen met studenten. Ik zie bij mijn collega’s dat ze het te druk hebben daarvoor. Dan kan het niet anders dan het lesmateriaal van de voorgaande jaren te blijven gebruiken.

En ook de werkdruk voor studenten. Ik merk dat we soms zoveel van ze vragen terwijl ze daar nog niet aan toe zijn. Daarom zou ik ook nog wel slb’er willen worden, om ze hierin te ondersteunen.”