Kennismakingsinterview met bestuurder Inge Grimm: “Ik wil vooral voorspelbaar zijn”

De vorige bestuursvoorzitter zag zich vorig jaar nog genoodzaakt zich persoonlijk met de smaak van de koffie te bemoeien. Even een smaaktest: wat vindt u van de koffie?
“Zeg maar jij. Smaken verschillen. Dat is het mooie van diversiteit. Eerlijk gezegd vind ik de koffie best te drinken.”

Dat is een mooi diplomatiek antwoord.
“Je bent niet verplicht deze koffie te drinken. Mensen kunnen ook hun eigen koffie drinken of de wat duurdere koffie kopen in de koffiecorner. Toen ik bij de CNV werkte, dat is alweer even geleden, was er veel discussie over Max Havelaar. Toen kregen we de vraag of we die niet in de machines moesten doen, terwijl die er al een maand in zat. In dit geval is er een aanbesteding en hebben we ook te maken met steeds hogere koffieprijzen.”

De felheid van de discussie over de koffie heeft ons wel verbaasd.
“Het zou ook gek zijn als het mensen niets uit zou maken. Stel dat de automaten helemaal niet zouden doen, dan zou ik ook zeggen: ik snak nu wel naar koffie.”

En dan komt nu het bruggetje: wat wil jij dat mensen over je zeggen bij de koffieautomaat?
“Ik hoop dat ze het vooral over Saxion hebben. Hopelijk vervul ik daar dan een mooie rol in en that’s it. Uiteindelijk hoop ik dat het toch vooral gaat over de zaak. Op Saxion werken allemaal gedreven professionals, met hart voor de student. Dingen gaan ze aan het hart, en dan komt soms die vraag: heeft het CvB dat wel in de gaten? Dat is ook gewoon hoe het gaat, dat heb ik zelf ook wel meegemaakt.”

En je neemt besluiten die mensen aangaan, zo is eerder al besloten dat bepaalde tijdelijke contracten niet worden verlengd. Daar word je ook voor besteld, om dat soort besluiten te nemen. Natuurlijk kan het zijn dat mensen het hartstikke met je oneens zijn. Maar als cvb nemen we die besluiten niet helemaal alleen.”

In die zin ben ik best saai. Ik hoop vooral voorspelbaar te zijn. We staan er nog steeds goed op, maar het is wel ander weer buiten. Ondertussen gaan we nog steeds voor een hoog cijfer, maar dat gaat niet zonder prijs.”

Is dat dan ook jouw managementstijl, saai en voorspelbaar?
“Ik hou van voorspelbaarheid en duidelijkheid. Niet van groot en meeslepend. Voorspelbaar in de zin dat mensen weten waar ze aan toe zijn, voor zover dat kan. Het kan zijn dat er alsnog iets gebeurt, zoals toch nog een bezuiniging. Dan is het zaak dat we dat kunnen uitleggen.”

Is de vraag: ben je meer van het op de winkel passen of van ‘de stip aan de horizon’ daarmee ook beantwoord?
“Dan zeker die stip op de horizon, maar daarbij moeten we wel in balans blijven. We kunnen op Saxion nu kort verlies draaien, maar het moet weer in balans. We moeten de tering naar de nering zetten. Het huishoudboekje moet op orde. Tegelijkertijd hebben we een enorme regionale functie, waarbij er minder mensen op de arbeidsmarkt komen en tegelijkertijd willen we ons welzijnspeil behouden. Dat vraagt om slimme oplossingen waar innovatie en talent een rol in spelen. Maar ik ben niet van de utopische vergezichten.”

Wat zijn de momenten waarop je volledig ontspant? Zit je ook wel eens in een joggingsbroek op de bank?
“Ik vind koken heel erg leuk. Dat zit dan niet direct in heel ingewikkelde gerechten, maar ook in het organiseren van het eten. Ik ben meer van de creatieve kant. Ik houd ook echt van iets voor een ander doen. Ik ben niet van de marathons, ik denk dan: in die tijd kun je ook gaan collecteren.”

Dat zegt misschien ook wat over jou, dat je ontspant door iets voor een ander te doen.
“Iets voor een ander doen bezorgt jezelf ook een goed gevoel. Ik word daar wel blij van. Boeken lezen doe ik ook graag. Wat ik op dit moment lees? Ik lees nu over De Bermudadriehoek van Talent, een boek van De Correspondent.”

We hebben ook een kleine test voorbereid. Aan onze jongste medewerker en onze stagiair vroegen we een aantal gen-Z termen en namen. Aan jou de vraag wat ze betekenen.
Ze lacht. “Dan geef ik een beetje tegengas. Waarom zou ik daar feeling mee moeten hebben? Mijn dochter zou zeggen, dat is grappig, maar ik vind zelf niet dat ik alles van alles moet weten. Hoe relevant is het voor de baan? Ik vind het zelf belangrijker dat ik me goed inzet voor studentenwelzijn. Kortom: hoe hip moet ik zijn? Je hoeft mij niet te vragen hoe een rapper heet.”

We schrappen Jojo Siwa, een zangeres. Iets makkelijker misschien… wat betekent slay?
“Ouderwets? Saai? Boomer? Even eerlijk: ik ga voor de professie en wil bovenal het beste klimaat voor de student creëren. En als we het bijvoorbeeld over muziek hebben; ik vond vroeger BZN ook verschrikkelijk, maar je blijft ergens toch wel een beetje hangen in de muziek van je jeugd. Engelbewaarder ken ik bijvoorbeeld nog wel.”

Laten we het hierbij houden en teruggaan naar de inhoud. Jij komt van Windesheim, een instelling die traditioneel goed scoort bij de NSE en waar het beeld van bestaat dat de student centraal staat. Is dat op Saxion ook zo?
“Windesheim eindigde op de tweede plek van de brede hogescholen, maar in alle eerlijkheid ging dat om honderdsten van een punt. Tegelijkertijd geeft de NSE wel inzicht. Ik zie dat Saxion het ook goed doet op dit vlak. Ik durf wel te zeggen dat de teams hier net zo gedreven zijn, al ben ik nog geen maand binnen. Saxion heeft ook wat meer een technisch profiel, dat is een verschil. Voor mij is de vraag heel belangrijk; hoe gaat het met jou als persoon? Word je als mens gezien? Dat je niet denkt; wat doe ik hier? Dat geldt overigens net zo goed voor medewerkers.”

Ben je benaderd door Saxion of heb je zelf gesolliciteerd?
“Ik ben door een paar mensen op de vacature gewezen. Als ik heel eerlijk ben, had ik toen het nieuws over het vertrek van Timo gemist, en dacht ik: dan zal die wel collegevoorzitter worden. Maar dat ging anders en ik had zeker wel oog voor het mooie Saxion. Wat me gelijk aansprak was het technische profiel, en dat het in Overijssel is, ik voel me een Oosterling. Daarbij speelde nog wel de vraag of het uitmaakte dat ik ‘de buurvrouw’ was. Saxion en Windesheim werken heel veel en goed samen, maar richten zich soms toch op dezelfde groep studenten. Dat heb ik wel gepeild en bleek geen probleem. Op dat vlak vind ik het zelf goed als studenten bij beide scholen gaan kijken en dan een keuze maken: waar voel ik me thuis? In de praktijk gaat het dan vaak over bereikbaarheid.”

Is Saxion niet meer van hetzelfde?
“Zeker niet. Er zijn parallellen, maar ook heel duidelijke verschillen. Mensen zeiden ook tegen mij dat dit toch wel een ‘horizontale overstap’ was. Maar ik denk dan: hoeveel van dit soort prachtige functies zijn er? Dit is een volledig andere omgeving. Ik zie hier uitdaging genoeg.”

Saxion kent een andere organisatiestructuur dan Windesheim. Daar werkt men met domeinen, hier met diensten en academies. Is dat iets wat we hier ook kunnen verwachten?
“Op Windesheim werkt het inderdaad iets anders, daar werkt men inderdaad met grotere eenheden. Wat ik op Saxion heel mooi vind is dat de academies over de locaties heen zijn georganiseerd. Saxion heeft 12 prachtige academies en heel mooi onderzoek. Maar ik vertel niks nieuws, als ik zeg dat dit soort vragen spelen, ook gelet op het interview dat jullie onlangs hadden met Richard.”

Even terug het naar het kennismakingsinterview: wat zijn de eerste zaken die je zijn opgevallen aan Saxion? Zowel positief als kritisch?
“Ik heb hier echt een enorm warm welkom gevoeld. Ik stel me vaak voor als ‘de nieuwe Anka’, want dat is voor mensen vaak duidelijk dan collegevoorzitter. Toen demissionair minister Bruins hier laatst was, mocht ik hem ontvangen namens Saxion. Ik was toen echt net werkzaam hier. Als ik dan kijk naar de communicatie, naar het evenement, naar het optreden van lector Abeje Mersha, dan loop ik daar echt trots te glimmen, terwijl ik eigenlijk niks gedaan heb. Of toen ik laatst een bericht kreeg van een directeur van een academie: we hebben opeens heel veel minder instroom, wat gaan we daar aan doen? Dat is de betrokkenheid die ik wel verwacht had, maar die heel prettig is om te ervaren.”

En kritisch?
“We hebben financiële uitdagingen. Daar hebben we het mee te doen, dat geldt niet alleen voor ons, maar in den lande. Ook is het zaak om gezien alle wisselingen snel op elkaar ingespeeld te raken, om op dezelfde vlieghoogte te zitten. Daarbij vind ik de mix die we als bestuur hebben heel fijn, met bijvoorbeeld Richard, die niet uit het onderwijs komt.”

Hoe kijk jij naar die financiële situatie en de consequenties daarvan?
“Het is vervelend waar het medewerkers aangaat. Het bruist hier, het is hier gemiddeld genomen prachtig werken. Maar in dit soort situaties zijn wij er ook voor besteld om lastige beslissingen te maken. Is dat mijn hobby? Nee, maar je bent er wel om de juiste keuzes te maken. Ondertussen is het zaak energie te halen uit waar het goed loopt. Bij bijvoorbeeld de ICT-opleidingen zag je dat tot voor kort de inschrijvingen skyhigh gingen, nu valt dat terug. Dan kan je op je kop gaan staan, maar je hebt er mee te dealen. In mijn geval heb ik daar ervaring mee, dat neem je mee in je mandje. Daar leer je van. En wat ik heel belangrijk vind: als het maar duidelijk is.”

Hoe ziet jouw gezinssituatie eruit?
“Ik ben getrouwd, en heb een dochter van 26, die samenwoont in Deventer. Haar vriend heeft commerciële economie gestudeerd op Saxion. Ik woon in Andelst, mijn man is wethouder van de gemeente Overbetuwe.”

Dat zijn een beetje kale feiten, valt er nog meer te vertellen?
“Ik heb vroeger wel playbackshows georganiseerd, ik heb meerdere toezichthoudende functies, zoals bij Phion, het orkest van Gelderland & Overijssel. Ik zat bij de plaatselijke fanfare, speel klarinet en schuiftrombone, al hebben we het dan over een heel ander niveau. Ook heb ik lang bij de plaatselijke toneelclub gezeten. Ik ben gek op blijspel en klucht, maar niet op het werk: daar ben ik echt what you see is what you get.”

Je bent gelovig en kerkelijk actief. Speelt dat een rol in je werk als bestuurder?
“Die vraag vind ik helemaal niet relevant. Ik vind dat je dat moet scheiden. Op Windesheim werkte ik voor een christelijke hogeschool, maar dat stond al twintig jaar niet meer in de huisstijl, alleen nog ergens in de statuten. Ik ben gelovig, maar vind dat verder niet relevant in mijn werk.”