Maerhaba Yishake (42) haalde onlangs haar zwemdiploma’s; “Wil iedereen in het gezin eruit kunnen zwemmen”
Ze groeide op in Ürümqi in het noordwesten van China, de miljoenenstad die volgens Maerhaba Yishake het verst van een zee of oceaan verwijderd. Daar was het helemaal niet gewoon om als kind op zwemles te gaan. Maar hier, in Enschede, is het dat wel. Haar kinderen van 7 en 11 jaar oud haalden al een poos geleden hun diploma’s tot en met C. Gevolgd door 42-jarige moeder, die onlangs haar C diploma behaalde. “Als ik ook maar één iemand kan inspireren om te leren zwemmen, dan ben ik al blij.”
In haar jeugd was leren zwemmen niet nodig. Ze groeide op in een miljoenenstad en in de vakanties ging ze steevast naar familie op het platteland. “Pas op de universiteit leerde ik te zwemmen van mijn toenmalige vriend die op zwemsport zat”, vertelt Yishake.
Meteen toen ze begon met de zwemles ‘in badje 1’, sloegen ook de hersenen bij Yishake aan. Ze is twee dagen in de week onderzoeker bij het lectoraat Business Models, en verdiepte zich in het fenomeen zwemles. In Nederland, waar ze nu zo’n 15 jaar woont, liggen de zwemvaardigheden heel hoog. “Toch heeft maar 1 op de 3 mensen een C-diploma”, zegt ze. “Terwijl je tal van potentieel gevaarlijke situaties hebt in open water. Niet alleen voor jezelf, maar ook als je reddend wil handelen, bijvoorbeeld als je een kind moet helpen.”
Ze begon, naast het zwemmen, te lezen over het onderwerp. Ze ontdekte dat niet alleen kinderen of bijvoorbeeld migranten met weinig zwem-ervaring verongelukken, maar ook steeds meer 60-plussers. “Je leest dat mensen hun zwemvaardigheden overschatten. Bijvoorbeeld ouders die denken: mijn kind heeft A en B, dat komt wel goed. Ik kan iets anders gaan doen, hoef niet meer op mijn kind te letten. Dat kan hartstikke gevaarlijk zijn.”
Kinderen op zwemles
Maar het zwemmen werd pas echt belangrijk toen de kinderen opgroeiden. Yishake woont in Enschede, pal naast een vijver. “Toen ze vier werden, hebben we de kinderen meteen op zwemles gedaan”, vertelt ze. Toen kwamen ook de zwemvaardigheden van moeder aan bod. “Ik redde me wel redelijk, maar ik kon bijvoorbeeld niet duiken of watertrappelen.”
De bedoeling was om in coronatijd al te beginnen, maar de wachtlijsten waren lang, meer dan anderhalf jaar. In september afgelopen jaar kon ze dan eindelijk beginnen met lessen voor diploma A. “Ik was de enige volwassene in het zwemklasje”, zegt ze. “Ik had een duidelijk doel: mijn zwemdiploma’s halen.” En ze leerde de 16-jarige Palestijnse Amin kennen. “Hij is echt mijn zwemmaatje geworden, het is zo’n supergezellige jongen.”
In november 2024 haalde Yishake haar A diploma, eind februari B en op 8 mei haar C diploma. Ze blijft zwemmen, bij vereniging WS Twente, om nog beter te worden. Met haar kinderen en haar man zwemt ze wedstrijdjes, want de bedoeling van Yishake in om de beste zwemmer van het gezin te worden. “Daar ben ik nogal competitief in”, zegt ze lachend. “Ik wil op z’n minst iedereen eruit kunnen zwemmen in ons gezin. En weet je misschien nog een nieuwe leuke uitdaging voor mij? Ik heb een tijd aan kickboxen gedaan, maar zoek nu eigenlijk weer iets om de focus op te hebben naast het werk.”
En ze komt nog terug op haar boodschap: onderschat het zwemmen niet. Zorg – zeker in een waterrijk land als Nederland – dat je goed kunt zwemmen. Oók als je al wat ouder bent. “Ik vind dat de overheid daar een taak in heeft”, zegt ze. “Zorg dat er klassen zijn voor volwassenen, maar ook voor bijvoorbeeld alleen vrouwen. Heb je dat niet, dan gaan die vrouwen ook niet op les. En zwemles moet financieel haalbaar zijn voor iedereen.”
En bovenal: voel geen schaamte om te leren zwemmen als volwassene. “Het is juist superknap als je iets nieuws leert.”
Gerelateerde artikelen
Toetsing van hbo-onderzoek moet geen nattevingerwerk zijn vindt Sarah Coombs; ze promoveerde op onderzoek van hogescholen
Welk nut? Welke kwaliteit? En: welke impact heeft onderzoek van hogescholen eigenlijk? Is dat überhaupt te meten of op een andere wijze zichtbaar te maken? Zoals bijvoorbeeld bij universitair onderzoek gebeurt? Sarah Coombs (45) is onderzoeksadviseur op Saxion en vroeg het zich al langer af: hoe toetsen hbo-onderzoekers of hun onderzoek effect heeft. Ze promoveerde via Saxion en Universiteit Leiden op hoe je de impact van onderzoek aan hogescholen zichtbaar kunt maken.
Van tv-wereld naar filmclub: docent Sjaak Christenhusz deelt zijn passie met studenten
Steeds minder studenten kijken naar films, viel docent en filmfanaat Sjaak Christenhusz op. En dat vindt hij jammer. “Film is zo’n prachtig medium om een verhaal visueel over te brengen.” Gelukkig is er een oplossing: elke maand organiseert hij samen met zijn broer een filmavond voor studenten. “We hopen ze verder te leren kijken dan hun neus lang is.”
De Studentrecensent: een 6 voor het OV tussen Glanerbrug en Enschede
Wie wel eens met het openbaar vervoer naar Enschede komt, die weet: in de bus of trein in Enschede kan van alles gebeuren. Te veel passagiers, te weinig passagiers, een chauffeur die al een eeuw in dienst is of nog maar net, een halfuur vertraging of juist een paar minuten te vroeg. Niets zo veranderlijk als het weer en het Enschedese openbaar vervoer. Dat houdt het spannend, zullen we maar zeggen. Daarom toch een zes voor het OV tussen Glanerbrug en Enschede.