Opgevallen: docente Sabine van der Donk was voor studente Samantha onvergetelijk
Docente Sabine van der Donk was voor oud-studente Samantha van onschatbare waarde. Ze leerde van de docente Toegepaste Psychologie om aan zichzelf te denken, gas terug te nemen, juist toen ze eigenlijk doordraaide, in een van de meest intensieve en kwetsbare periodes van haar leven. “Ze leerde me iets wat ik nooit zal vergeten: vertragen is soms net zo krachtig als doorgaan.”
Dit is een bijzondere aflevering van Opgevallen. Zelden zal een docent zoveel indruk hebben gemaakt op een student als Toegepaste Psychologie-docente Sabine van der Donk op oud-studente Samantha Nuesink, en nog zeldzamer is het dat een student dat zo mooi en concreet onder woorden weet te brengen.
Samantha mailde ons spontaan en beschreef indrukwekkend hoe Sabine van der Donk voor haar van onschatbare waarde was. Zo indrukwekkend, dat we besloten de mail onderaan dit artikel integraal te publiceren.
Sabine van der Donk is een opvallende verschijning. Naast docent is ze ook oprichter van de minor Stress en Veerkracht. Ze draagt opvallende ringen, een felroze sjaal, en heeft liefst drie verschillende brillen op haar hoofd, waardoor ze inmiddels bekend staat als ‘de mevrouw met de drie brillen’.
Sabine van der Donk, de mevrouw met de drie brillen. Voor oud-studente Samantha was ze van onschatbare waarde. Foto's: Marlene Mahn
Samantha Nuesink vindt echter dat ze opvalt zonder dat ze daar haar best voor hoeft te doen. “Vanaf het allereerste begin stond ze naast me, letterlijk en figuurlijk.” Tijdens haar tweede schooljaar raakte Samantha van haar tweede dochter. “Toen was er direct met een luisterend oor en geruststellend woord.”
In februari werd haar dochter geboren, in juni van dat jaar werd Samantha opnieuw zwanger, terwijl ze thuis ook nog een puber had rondlopen. “Alles draaide door, en ikzelf dus ook.” In die periode had ze een belangrijk gesprek met Van der Donk. “Ze keek me aan en zei: “Misschien is het tijd om even een stapje terug te doen.”
Ze leerde haar daarmee iets wat ze nooit zal vergeten, schrijft ze, namelijk dat vertragen soms net zo krachtig is als doorgaan. Toen haar derde dochter werd geboren, lukte het haar dan ook om naar Van der Donk te luisteren. Ze nam rust. “En gek genoeg voelde dat niet als opgeven, maar als een overwinning, omdat ik het mezelf mocht gunnen.”
Dankzij Van der Donk voelde ze zich niet alleen student, maar ook mens, schrijft ze. “Voor mij is ze veel meer geweest dan een SLB’er. Ze was mijn steunpilaar in een intensieve en kwetsbare periode van mijn leven. En in april 2025 mocht ik, mede dankzij haar steun, afstuderen. Dat maakt haar voor mij echt onvergetelijk.”
Dat zijn heel bijzondere woorden. Het klinkt alsof je meer dan een docent bent geweest voor haar, klopt dat?
“Misschien wel. Ik hou niet op bij de grenzen van docent. Ik ben ook gewoon een mens en ik zag dat zij dit nodig had. Ik heb oog voor stress- en burnout-klachten en bij Samantha zag ik gewoon dat iemand anders een keuze voor haar moest maken. Ze ging zelf geen stapje terug doen namelijk. Ik vind het niet lastig dat het dan persoonlijk wordt. Het is ook onderdeel van deze opleiding dat studenten leren zichzelf open te stellen. Ze zijn uiteindelijk hun eigen instrument. Je kan heel formeel bepalen ‘dit is de grens’, maar zo zit ik niet in elkaar. Studenten mogen mij altijd bellen als er iets is.”
Altijd, dat kan heel vaak zijn. Ga je daarin niet een stuk verder dan wat past bij je rol als docent?
“Laatst werd ik op een zaterdagavond gebeld door een student. Die zat er helemaal doorheen en wilde de handdoek in de ring gooien. Ik heb toen geluisterd en samen hebben we gekeken naar een oplossing. Het kost mij geen moeite om dat te doen en die student kreeg weer een beetje perspectief. Nu is het echt niet zo dat studenten mij elke zaterdagavond plat bellen. Zij begrijpen zelf dat je alleen bij ‘nood’ belt. Het gebeurt misschien twee keer per jaar, ook niet vaker.”
“Studenten hoeven van mij niet te verzuipen, zelfs geen kopje onder te gaan. Als ze niet roepen, kan er ook geen hulp komen. Ik heb dan liever dat ik op een zaterdagavond wordt gebeld, dan dat een student niks zegt. Doordat ze aan de bel trekken, kan ik wat voor ze betekenen.”
Opgevallen
Welke docent maakt voor jou het verschil, gaat door waar anderen ophouden of doet precies wat anderen juist niet doen?
In Opgevallen dragen studenten of studieverenigingen zelf docenten aan die zij heel bijzonder vinden. Wij vragen ze vervolgens het hemd van het lijf. Waarom doen ze dingen anders? Wat drijft ze? Hoe ziet hun privéleven eruit?
Heb je ook een docent die je is opgevallen? Mail ons dan via [email protected]
Je weet veel over stress en burn-outs, je hebt er zelfs een hele minor over opgezet. Leef je daardoor nu zelf een stressvrij bestaan?
“Helaas niet. Het ontwikkelen van de minor Stress en Veerkracht, heeft mij ironisch genoeg zelf veel stress opgeleverd. Ik herken stress wel snel bij mijzelf en daardoor kan ik makkelijker gas terugnemen. Maar ook mensen uit mijn vak, die alles weten over stress, lopen zichzelf soms voorbij. Je moet uitkijken dat je niet een vis in een vissenkom wordt, die zijn eigen water niet meer ziet.”
“Wat bijvoorbeeld helpt voor mij helpt is dat ik een paar ochtenden in de week in de IJssel zwem. Je lichaam reageert dan net als in een stresssituatie. Je krijgt een hoge ademhaling en spieren spannen zich aan. We leren daar in het koude water doorheen te ademen. Door zulke oefeningen leer ik zelf ook weer beter om met stress om te gaan. Je zou misschien denken dat ik het na al die jaren allemaal weet, maar ik blijf een student van het leven.”
Je werkt al jarenlang als docent, is de nieuwe generatie studenten heel anders dan jaren geleden?
“Ik heb het gevoel dat de maatschappij meer vraagt van studenten dan vroeger. Je ziet dat studenten minder komen opdagen en sneller ziek zijn. Ik denk dat het door de hoge druk komt. Studenten kunnen soms niet naar de les komen, omdat ze nog allerlei baantjes ernaast hebben om bijvoorbeeld hun huur te kunnen betalen.”
Maar ik hoor nu ook mensen, misschien zelfs collega’s, denken; die studenten moeten zich niet zo aanstellen, wij hadden vroeger ook genoeg te doen.
“Dat is misschien wel zo, wij hadden ook baantjes. Maar wij hadden vroeger geen sociale media. Studenten zitten iets van 4 uur per dag op hun telefoon, als het niet meer is. Ze worden constant geconfronteerd met beelden van een fantastisch leven. Dat fantastische leven bestaat in werkelijkheid natuurlijk niet, maar dat zie je niet terug. Toen ik bijvoorbeeld in India was en een foto maakte van een prachtig gebouw daar, zag ik ook gewoon vuilniszakken daarnaast staan. Maar dat vuilnis zet je niet op de foto, zo werkt dat met sociale media. De troep die zie je niet.”
En ik ben nu toch wel heel benieuwd, waarom heb je eigenlijk drie brillen op?
“Een bril is voor mijn telefoon, de andere is een leesbril en dan heb ik nog een zonnebril. Een zonnebril is met dit weer eigenlijk niet nodig, maar het ik gebruik het ook als een haarband. Ik ben hier zo gewend aan geraakt, dat ik ze nu altijd op heb. Zelfs studenten herkennen mij aan deze brillen. Dan zeggen ze onderling ‘oh dat is die mevrouw met drie brillen.”
De mail van Samantha
'Graag wil ik iemand onder de aandacht brengen die voor mij van onschatbare waarde is geweest tijdens mijn studietijd aan Saxion: Sabine van der Donk, mijn studieloopbaanbegeleider.
Sommige docenten vallen op zonder dat ze daar ooit hun best voor hoeven te doen. Sabine is zo iemand. Vanaf het allereerste begin stond zij naast me, letterlijk en figuurlijk. Toen ik in 2021, tijdens het tweede jaar van mijn studie toegepaste psychologie, zwanger raakte van mijn tweede dochter, was zij er direct met een luisterend oor en een geruststellend woord. Tot de dag voor mijn bevalling was ik nog op school aanwezig, en na de kraamweek sloot ik direct weer online aan, dochter op de arm, fles in de hand.
In februari 2022 werd mijn dochter geboren, en in juni datzelfde jaar raakte ik opnieuw zwanger. Thuis had ik ook nog een puber rondlopen. Alles draaide door, en ikzelf dus ook. In die periode had ik een belangrijk gesprek met Sabine. Ze keek me aan en zei: “Misschien is het tijd om even een stapje terug te doen.” Voor mij voelde dat als falen, alsof ik moest toegeven dat ik het niet aankon. Maar Sabine leerde me iets wat ik nooit zal vergeten: vertragen is soms net zo krachtig als doorgaan. Ze gaf me de ruimte om dat te voelen en te accepteren, zonder oordeel.
In maart 2023, tijdens mijn derde studiejaar, werd mijn derde dochter geboren. En dit keer luisterde ik wél naar Sabine. Ik nam bewust even rust tot september. En gek genoeg voelde dat niet als opgeven, maar als een overwinning, omdat ik het mezelf mocht gunnen.
Wat Sabine bijzonder maakt, is haar menselijke blik en haar warme energie. Ze ziet je écht. Waar ik altijd maar door wilde gaan en het tempo hooghield, was zij degene die mij liefdevol afremde. “Denk ook aan jezelf,” zei ze dan. Dankzij haar voelde ik me niet alleen student, maar vooral ook mens.
Sabine is zo’n docent voor wie niets te veel is. Ze haalt het beste uit haar studenten, met geduld, begrip en oprechte interesse. Haar lessen zijn helder en gestructureerd, maar altijd doorspekt met warmte. Ze creëert een veilige sfeer waarin je fouten durft te maken, vragen durft te stellen, en bovenal: jezelf durft te zijn.
Wat haar écht laat opvallen? Sabine is niet alleen een docent, ze is een mens-mens. Ze straalt rust uit, geeft vertrouwen en begeleid je op een manier die je niet snel vergeet. Voor mij is ze veel meer geweest dan een SLB’er. Ze was mijn steunpilaar in een intensieve en kwetsbare periode van mijn leven.
En in april 2025 mocht ik, mede dankzij haar steun, afstuderen. Dat maakt haar voor mij echt onvergetelijk.'
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Mark Okhuijzen Mulder in Opgevallen: “Eigenlijk verdient hij wel een loonsverhoging”
Telkens als Mark Okhuijzen Mulder wegreed van Saxion, dacht hij: ‘dit is echt heel leuk, hier moet ik iets mee doen’. Dus hakte hij op een gegeven moment de knoop door. In plaats van directeur van een goedlopend bedrijf in de bouw is hij nu docent. En hij valt op. “Ik word hier wel verlegen van.”
Anouk Rösken in Opgevallen: “Studenten mogen mij altijd appen, zo van: hey yo, ik loop hier tegenaan”
In deze aflevering van Opgevallen: Anouk Rösken (35), docente aan de opleiding Toegepaste Psychologie. Als voormalig jeugdhulpverlener kwam ze tien jaar lang ‘echt van alles’ tegen, dus schrikt ze niet zo snel van de kwetsbaarheden en problemen van studenten. Integendeel. “Sommige studenten maken echt een diepe indruk op me. Ik leer van hen en zij van mij.”
Tjeerd Bollmann in Opgevallen: “Ik zeg tegen de student: vertrouw mij maar”
In deze aflevering van Opgevallen: Tjeerd Bollmann, docent aan de masteropleiding Applied Nanotechnology. In zijn lessen maakt hij begrijpelijk wat voor velen als heel erg moeilijk geldt. Dat doet hij ook in dit interview, waarin hij ons als een volleerd berggids over ‘de berg der domheid’ en door de ‘vallei van wanhoop’ helpt.