SaxNow in lockdown
We gaan het jaar uit, zoals we in maart begonnen: met een lockdown. Twintigtwintig gaat de boeken in als het lange ellendejaar, tot ver in 2021, toen de coronacrisis werd bezworen. Waar deze dagen normaliter een moment van samenkomen zijn, trekken we ons nu gedwongen terug in onze bubbel. Kerst is een christelijk feest, maar het coronavirus treft ons allemaal: van katholieken tot atheïsten, van moslims tot twijfelaars en joden tot agnosten. Daarom verbindt deze kerst ons ironisch meer dan ooit.
Er is snel de neiging ellende te relativeren. Een lang jaar afstand, thuiswerken en beeldcommunicatie, wat is het nu helemaal. Honger, oorlog, pijn - er zijn (veel) ergere dingen. Maar dan vergeten we dat iedere situatie uniek is. Aan eenzaamheid of stress kan een mens ondragelijk lijden, net als aan honger. Daarom moeten we stilstaan bij de docent die een slap aftreksel van onderwijs verzorgt, bij de student die een lang jaar zelfontwikkeling mist en bij de secretaresse die vanuit huis de ballen in de lucht houdt. En de ouders die het werk wéér combineren met thuisonderwijs.
Fuck
SaxNow sprak deze week een aantal mensen van Saxion. De moedeloosheid spatte ervan af. ‘Fuck’, en ‘ik ben er even kapot van’, hoorden we én schreven we op. Als publieke instelling, is de hogeschool verplicht om de corona-maatregelen strikt na te leven. Wij kwamen niet naar de gebouwen, waarvan we misschien niet eens wisten hoeveel we er van hielden. In andere branches was dat anders. Daar konden, moesten en gingen mensen wel naar het werk.
Wij werken thuis. We missen de gebouwen, werkkamers en collegezalen. Maar vooral missen we elkaar: docenten hun studenten en vice versa, we missen onze vrienden en onze collega’s, het praatje op het plein en het uitwisselen van actualiteiten bij de koffieautomaat. We missen vluchtige gesprekjes, maar vooral de diepgang die zo vanzelfsprekend is omdat we elkaar door-en-door kennen. Aan een half woord hebben we immers genoeg.
Om dat gevoel te vangen, maakte de redactie samen met Studium Generale eenmalig een kerstmagazine. Die valt binnenkort in de bus bij medewerkers en studenten. We hopen dat jullie, de Saxion-gemeenschap, hiervan net zo genieten als wij bij het maken van de verhalen. Het is tijd om rust te nemen, en dat doet de redactie van SaxNow ook. In het nieuwe jaar zijn we weer terug.
Fijne kerstdagen en een gezond 2021!
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Commentaar: De waarde van persvrijheid
In de week waarin de onafhankelijke hoger onderwijsmedia de persvrijheid vieren, betoogt hoofdredacteur Rik Visschedijk dat die persvrijheid waarde heeft en om een investering vraagt. “Daar hoort een fatsoenlijk budget en mankracht bij, die losstaat van groeiende óf krimpende studentenaantallen. SaxNow vraagt al sinds haar oprichting, nu vijf jaar geleden, ieder jaar om een fatsoenlijk budget, in lijn met de collega-redacties – gewoon, zodat we ons werk goed kunnen doen.”
Voorzichtigheid of zelfcensuur
De vlag ging deze week halfstok bij Saxion, vanwege de gruwelmoord op de Franse docent Samuel Paty die Mohammed-cartoons toonde tijdens zijn lessen. Een belangrijk statement waarmee Saxion zijn maatschappelijke betrokkenheid laat zien. Maar: of docenten zelf zo’n statement maken in de klas is geheel en enkel aan hen.
Diversiteitslaken
Dat iedereen, ongeacht sekse, geaardheid of achtergrond, zich welkom op Saxion voelt is een nobel streven. Maar laat de inzet daarop wel met focus en gerichte ambitie zijn, betoogt SaxNow-hoofdredacteur Rik Visschedijk. “En bedek Saxion niet met een diversiteitslaken”.