Column: Zomer
De mooie herinneringen van de zomer herhalen zich de afgelopen weken constant in mijn hoofd. Avond na avond zat ik op het terras met de vrienden en vriendinnen waar ik zo onwijs gek op ben. En we lachten en we dronken volop. Van die avonden dat we er maar ééntje zouden drinken en dan toch, net wat te laat, thuis kwamen na ééntje te veel. We waren er immers toch al, dus waarom het dan bij één laten?
Avonden wandelen door het park, op het dak liggen om te kijken hoe de zon onderging. De vakantie spendeerde ik onder de Italiaanse zon, en we reden van stadje naar stadje, zonder plan. En met ieder stadje voelde het alsof ik in het leven won. Die dagen lijken zo ver weg.
We zijn alweer halverwege februari, de winter loopt op zijn einde en de lente roept. Ik word er onrustig van. Terwijl de rest van Nederland aan het pieken was en genoot van de sneeuw, vulde heel Instagram zich met door de kou verkleumde koppies. Ik bleef lekker binnen en beleefde nog een keer mijn zomerse nostalgie. Ook ik heb ‘sneeuwpret’ gehad, één dag maar liefst. Dat liep beter af dan vorig jaar, toen ik op het ijs per ongeluk de neus van mijn zusje brak. Maar ik ben toch echt op mijn best in de gouden gloed van de zomer.
Gelukkig worden de dagen langer en warmer en is de sneeuw zo goed als verdwenen. In dat (trieste) optimisme heb ik zelfs mijn tussenjas alvast gewassen. Het komt wel weer goed. Ik verlang ernaar om niet langer mijn avonden te vullen met thee, chocolade en boeken, maar om terug te gaan naar het park, op het dak te liggen en uren naar boven te staren. Zien hoe de zon ondergaat en sterren tellen.
En tot het zo ver is, vul ik opnieuw de waterkoker, haal ik een wikkel van een reep, zoek ik wederom een boek uit en spring ik af en toe in mijn eigen gevulde poeltje van zelfmedelijden. Van een gezonde dosis zwelgen is nooit iemand slechter geworden. En zolang ik mijn zomerse nostalgie blijf houden, beleef ik nog steeds de zomerse gouden gloed en ben ik op mijn best.
Maar dan wel in mijn hoofd.
Maxime Gokoelsing (21) is vierdejaars student creative business
Gerelateerde artikelen
Hoe een anonieme mail ervoor zorgde dat SaxNow zeven maanden klem zat tussen feit en fictie
Hier had bijna een verhaal gestaan over grensoverschrijdend gedrag binnen Saxion. Een verhaal waar SaxNow met tussenpauzes meer dan een half jaar aan werkte. Maar dat verhaal volgt hier niet. Wat wel volgt: een verhaal over het aannemen van verschillende identiteiten, van studenten en van collega’s. Over een geraffineerd web van feit en fictie, waarvoor geen middel geschuwd werd, van videocall tot prepaidkaart. En een bekentenis. Die volgt ook.
Betalen voor laden elektrische auto’s; “Thuis laden voordeliger”
Voor het laden van elektrische auto’s op Saxion zul je vanaf maandag 13 mei in de buidel tasten. Dan is laden niet langer gratis, maar betaal je 39 eurocent per kWH. Er wordt niet met een starttarief gewerkt, staat op intranet. Daarmee wordt het onaantrekkelijker om de auto vol te laden op Saxion, want volgens het bericht zal het in veel gevallen voordeliger zijn om thuis te laden.
Voor toetsdiefstal veroordeelde student behoudt tóch zijn propedeuse, Cobex vernietigt besluit examencommissie AMM
Student M.B, die vorig jaar werd veroordeeld voor het verkopen van toetsvragen van Saxion, behoudt toch zijn propedeuse. Ook worden de resultaten van kennistoetsen die hij voor de vastgestelde periode van de toetsdiefstal aflegde, niet ongeldig verklaard. Volgens het College van Beroep voor de Examens (Cobex) heeft de examencommissie van zijn academie AMM te weinig bewijs geleverd voor de conclusie dat de student al vanaf 2017 de beschikking had over gestolen toetsen.