Column: Volwassen?
Maken we met zijn allen een verschuiving mee? Waar enkele jaren geleden de meeste twintigers en dertigers ongehuwd, kinderloos en job-hoppers waren, verandert dit volgens mij steeds meer.
De eindeloze vrijheid en keuzes worden ingeruild voor stabiliteit en zekerheid. Drie of vier studies achter elkaar volgen en net zo veel tijd in de kroeg spenderen als thuis, lijkt verleden tijd. Of dit met de coronacrisis te maken heeft of niet, het is best interessant. Ik dacht dat deze generatie nooit écht zou settelen. Worden we nu ineens volwassen?
In de meeste landen word je rond je achttiende verjaardag als volwassene beschouwd. In Nederland is het zo dat je vanaf 18 jaar meerderjarig bent en vanaf 21 geheel 'onafhankelijk. Helemaal volwassen. Bij ouder en volwassen worden, komen verantwoordelijkheden kijken. Echt je eigen boontjes doppen.
Je gaat je bezig houden met financiën, want hoe ga je die torenhoge studieschuld ooit afbetalen? Of een huis kopen? Met de beruchte BKR-registratie die in de lucht hangt, kun je adios zeggen tegen je vrijheid. Want als die registratie er eenmaal is, dan woon je de komende 20 jaar nog thuis. Volwassen of niet.
Geen doordeweekse avonden in de kroeg meer, want je moet ’s morgensvroeg weer fris en fruitig op je werk verschijnen. Om nog maar niet over de vraag welke zorgverzekering jouw soulmate is, het regelen van je inkomstenbelasting, pensioensregelingen treffen en zelf uitvogelen welke kleur kliko morgenochtend aan de straat hoort te staan.
Het leek even alsof deze generatie daar dus niet op zat te wachten en dat settelen werd nog even uitgesteld. Maar dát is niet langer zo, ofwel?
Vriendinnen gaan samenwonen en worden zwanger, vaste contracten en nieuwe woningen komen ter sprake. En niet alleen in mijn directe omgeving, maar ook bij collega’s, op Facebook en in het nieuws zie ik steeds meer ‘volwassen-dingen’.
De coronacrisis heeft er misschien voor gezorgd dat we meer tijd thuis doorbrengen, maar toch niet dat we meer achter de geraniums zitten? Alhoewel ik wel meer aandacht heb voor mijn omgeving en de kleine dingen. Maar is dat nou te danken aan die crisis, of aan mezelf?
En dan ineens is daar het besef. Het is niet de coronacrisis of de generatie die aan het veranderen is: ik ben het zelf. ík ben degene die nadenkt over het afval, een andere zorgverkering en het afbetalen van mijn studieschuld. En ook al krijg ik het Spaans benauwd van alle veranderingen, ik word ouder en dit hoort er denk ik bij. Ik zou het bijna volwassen noemen.
Maxime Gokoelsing (21) is vierdejaars student creative business
Gerelateerde artikelen
De Studentrecensent: een 6 voor het OV tussen Glanerbrug en Enschede
Wie wel eens met het openbaar vervoer naar Enschede komt, die weet: in de bus of trein in Enschede kan van alles gebeuren. Te veel passagiers, te weinig passagiers, een chauffeur die al een eeuw in dienst is of nog maar net, een halfuur vertraging of juist een paar minuten te vroeg. Niets zo veranderlijk als het weer en het Enschedese openbaar vervoer. Dat houdt het spannend, zullen we maar zeggen. Daarom toch een zes voor het OV tussen Glanerbrug en Enschede.
In het hok: studievereniging Tuks (VIDEO)
Een kast vol spelletjes, een zelfgebouwd kassasysteem en een 2,3 literblik chili con carne dat in de kast nog altijd op z’n koper staat te wachten. Het hok (‘de Iglo’) van Tuks is achterin een werklokaal op de zesde verdieping van de Glasbak te vinden. De studenten van de AD Software Development zijn bijna altijd in dit lokaal te vinden. Ze zijn er voor zelfstudie, toetsen of om in de pauze een spelletje te spelen. “Van deze studie is bijna iedereen lid van onze vereniging.”
Column: Lerend vermogen
Ik had voor deze maand eigenlijk een luchtige column geschreven, over grappige lobbyvoorstellen die Saxion zou kunnen doen in aanloop naar de verkiezingen. Dat had een aantal redenen: er is in deze tijd al genoeg om somber over te zijn, bovendien blijken luchtige columns een goede manier om prijzen te winnen.