Column: Volwassen?
Maken we met zijn allen een verschuiving mee? Waar enkele jaren geleden de meeste twintigers en dertigers ongehuwd, kinderloos en job-hoppers waren, verandert dit volgens mij steeds meer.
De eindeloze vrijheid en keuzes worden ingeruild voor stabiliteit en zekerheid. Drie of vier studies achter elkaar volgen en net zo veel tijd in de kroeg spenderen als thuis, lijkt verleden tijd. Of dit met de coronacrisis te maken heeft of niet, het is best interessant. Ik dacht dat deze generatie nooit écht zou settelen. Worden we nu ineens volwassen?
In de meeste landen word je rond je achttiende verjaardag als volwassene beschouwd. In Nederland is het zo dat je vanaf 18 jaar meerderjarig bent en vanaf 21 geheel 'onafhankelijk. Helemaal volwassen. Bij ouder en volwassen worden, komen verantwoordelijkheden kijken. Echt je eigen boontjes doppen.
Je gaat je bezig houden met financiën, want hoe ga je die torenhoge studieschuld ooit afbetalen? Of een huis kopen? Met de beruchte BKR-registratie die in de lucht hangt, kun je adios zeggen tegen je vrijheid. Want als die registratie er eenmaal is, dan woon je de komende 20 jaar nog thuis. Volwassen of niet.
Geen doordeweekse avonden in de kroeg meer, want je moet ’s morgensvroeg weer fris en fruitig op je werk verschijnen. Om nog maar niet over de vraag welke zorgverzekering jouw soulmate is, het regelen van je inkomstenbelasting, pensioensregelingen treffen en zelf uitvogelen welke kleur kliko morgenochtend aan de straat hoort te staan.
Het leek even alsof deze generatie daar dus niet op zat te wachten en dat settelen werd nog even uitgesteld. Maar dát is niet langer zo, ofwel?
Vriendinnen gaan samenwonen en worden zwanger, vaste contracten en nieuwe woningen komen ter sprake. En niet alleen in mijn directe omgeving, maar ook bij collega’s, op Facebook en in het nieuws zie ik steeds meer ‘volwassen-dingen’.
De coronacrisis heeft er misschien voor gezorgd dat we meer tijd thuis doorbrengen, maar toch niet dat we meer achter de geraniums zitten? Alhoewel ik wel meer aandacht heb voor mijn omgeving en de kleine dingen. Maar is dat nou te danken aan die crisis, of aan mezelf?
En dan ineens is daar het besef. Het is niet de coronacrisis of de generatie die aan het veranderen is: ik ben het zelf. ík ben degene die nadenkt over het afval, een andere zorgverkering en het afbetalen van mijn studieschuld. En ook al krijg ik het Spaans benauwd van alle veranderingen, ik word ouder en dit hoort er denk ik bij. Ik zou het bijna volwassen noemen.
Maxime Gokoelsing (21) is vierdejaars student creative business
Gerelateerde artikelen
Examencommissie APO schond ‘verdedigingsbeginsel’ van studente die van fraude werd verdacht
De examencommissie van de APO schond een studente die werd verdacht van fraude in haar recht zich te verdedigen. Dat heeft het College van Beroep voor de Examens (Cobex) besloten. De studente kreeg eerder straf omdat ze drie verslagen uit haar eerste studiejaar zou hebben overgeschreven. Die straf is nu (voorlopig) van tafel.
Mark Okhuijzen Mulder in Opgevallen: “Eigenlijk verdient hij wel een loonsverhoging”
Telkens als Mark Okhuijzen Mulder wegreed van Saxion, dacht hij: ‘dit is echt heel leuk, hier moet ik iets mee doen’. Dus hakte hij op een gegeven moment de knoop door. In plaats van directeur van een goedlopend bedrijf in de bouw is hij nu docent. En hij valt op. “Ik word hier wel verlegen van.”
De Studentrecensent: een 7 voor de podcast ‘Sax helpt je verder met’
Het Student Support Centre van Saxion heeft een podcast uitgebracht om studenten te… vooruit dan maar… supporten. In de podcast wordt informatie gegeven, maar komen ook studenten aan het woord die hun eigen ervaringen, tips en tricks meegeven en met host Tim studentenkwesties bespreken. Hoewel ik niet -zonder betaling- zelf een aflevering zou luisteren, geef ik de podcast toch een keurige zeven. En ik denk dat die voor anderen wél interessant zou kunnen zijn.