En plotseling zitten we als hogeschool weer in onze collectieve nachtmerrie van digitaal onderwijs. Vermoeide docenten en studenten kruipen weer achter hun laptops om via Collaborate of Teams er het beste van te maken, al weten we allemaal donders goed dat het beste dat haalbaar is in deze omstandigheden, eigenlijk niet goed genoeg is. Daarbij helpt het overigens niet dat Saxion-systemen dankzij de VPN die wij nu moeten gebruiken, uit legitieme angst voor kwaadwillende hackers, bij vlagen tergend traag zijn geworden. Alsof de dagen niet langzaam genoeg gingen.
Koepelorganisaties van hogescholen, universiteiten, MBO-instellingen, studenten en psychologen hebben een brief geschreven waarin zij er op aandringen fysiek onderwijs weer onmiddellijk mogelijk te maken. Het is een goede brief, waarin duidelijk wordt gemaakt hoe groot het praktisch leed is van de huidige maatregelen voor met name studenten.
Ongemak
Toch, hoezeer ik het met deze brief eens ben, vervult hij me toch met enig ongemak. Wij hebben het zwaar, maar dat geldt ook voor de retail, de horeca, de culturele sector. Als deze brief op een stapel andere lobbybrieven van sectoren die open willen landt, in een tijd dat het aantal besmettingen nog steeds enorm lijkt toe te nemen, dan is de kans dat hij effect heeft wellicht niet zo groot. Winkels en cafés dreigen inmiddels met burgerlijke ongehoorzaamheid en willen gewoon opengaan. Ze worden daarin gesteund door enkele burgemeesters en zelfs min of meer door ons eigen provinciebestuur, dat overigens niet de moeite heeft genomen ook het hoger onderwijs of MBO te benoemen in hun eigen ‘Pleidooi voor coronabeleid met perspectief’.
Als iedereen open wil, gaat waarschijnlijk niemand open. Dus het lijkt mij goed als het hoger onderwijs ook aangeeft wat zij bereid is te doen om fysiek onderwijs weer geheel mogelijk te maken. Hogescholen hebben eerder duidelijk aangegeven niet over te willen gaan op een 2G-beleid, waarbij studenten die niet gevaccineerd of genezen zijn worden uitgesloten van fysiek onderwijs. Ik vind dit een terecht standpunt. Het is niet aan ons om mensen uit te sluiten van onderwijs (ik ga het in ieder geval niet doen) en er zijn allerlei uitvoeringsbezwaren.
Grenzen
Maar mondkapjes in het klaslokaal? Is dat onbespreekbaar? Is Saxion al bezig een voorraad van de steeds schaarser worden ffp2-mondkapjes aan te schaffen? (tip: vermijd de Stichting Hulptroepen Alliantie). En hoe zit het met ventilatie? Saxion stelt dat alle gebouwen een modern ventilatiesysteem hebben maar mijn eigen ervaringen met grote groepen studenten in kleine lokalen in de zomer is dat die werking zijn grenzen heeft. En zouden we niet een klein beetje kunnen differentiëren in lestijden zodat niet alle studenten op hetzelfde moment door de gangen lopen?
Daar komt bij dat ik ook niet ongevoelig ben voor de categorie die juist angstig is voor heropening van het onderwijs. De collega’s die onder de kwetsbare groepen vallen, en ook sommige studenten trouwens. Of die huisgenoten hebben die kwetsbaar zijn, en voortdurend in de angst leven een potentieel dodelijk virus mee naar huis te nemen. Zeker nu we zien dat de omicron-variant zich vooral onder jongeren verspreidt. En iedereen die deze dagen lesgeeft merkt hoeveel studenten nu corona hebben, of zeggen het de afgelopen weken te hebben gehad. Ook ten opzichte van onze kwetsbare groepen heeft de hogeschool een verantwoordelijkheid.
Volkomen terecht, om het kabinet te vragen ons de ruimte te geven fysiek onderwijs te geven. Maar het zou ook wel goed zijn een plan te hebben voor wat we gaan doen met die ruimte.
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Het project
Op de eerste dag van deze maand kreeg ik onverwacht een berichtje van mijn directeur. Hij feliciteerde me met mijn 12,5-jarige dienstverband bij Saxion. ‘Dat kan niet kloppen’, dacht ik en keek het meteen na. Maar, zo voel ik me genoodzaakt te erkennen, soms hebben directeuren gewoon gelijk.
Column: Aanspreken
Dat was een heldere toespraak, van CvB-voorzitter Anka Mulder bij de nieuwjaarsborrel van Saxion afgelopen dinsdag. Zij pleitte daarin voor een cultuur waarin we zaken die niet goed gaan voortaan benoemen, en niet met de mantel der liefde bedekken in een soort misplaatste familiecultuur. Alleen door elkaar aan spreken op gedrag en functioneren kunnen we verder groeien.
Column: Kunstmatige intelligentie
Als onderwijs leiden wij op voor banen die in de toekomst niet meer bestaan, zo wordt vaak gezegd. Nou wordt dat vooral vaak gezegd door mensen die hun geld verdienen met het praten óver onderwijs, in plaats van het geven ervan. Maar dat betekent niet automatisch dat er geen kern van waarheid in zit. Een stilstaande klok heeft ten slotte ook twee keer per dag gelijk.