En plotseling zitten we als hogeschool weer in onze collectieve nachtmerrie van digitaal onderwijs. Vermoeide docenten en studenten kruipen weer achter hun laptops om via Collaborate of Teams er het beste van te maken, al weten we allemaal donders goed dat het beste dat haalbaar is in deze omstandigheden, eigenlijk niet goed genoeg is. Daarbij helpt het overigens niet dat Saxion-systemen dankzij de VPN die wij nu moeten gebruiken, uit legitieme angst voor kwaadwillende hackers, bij vlagen tergend traag zijn geworden. Alsof de dagen niet langzaam genoeg gingen.
Koepelorganisaties van hogescholen, universiteiten, MBO-instellingen, studenten en psychologen hebben een brief geschreven waarin zij er op aandringen fysiek onderwijs weer onmiddellijk mogelijk te maken. Het is een goede brief, waarin duidelijk wordt gemaakt hoe groot het praktisch leed is van de huidige maatregelen voor met name studenten.
Ongemak
Toch, hoezeer ik het met deze brief eens ben, vervult hij me toch met enig ongemak. Wij hebben het zwaar, maar dat geldt ook voor de retail, de horeca, de culturele sector. Als deze brief op een stapel andere lobbybrieven van sectoren die open willen landt, in een tijd dat het aantal besmettingen nog steeds enorm lijkt toe te nemen, dan is de kans dat hij effect heeft wellicht niet zo groot. Winkels en cafés dreigen inmiddels met burgerlijke ongehoorzaamheid en willen gewoon opengaan. Ze worden daarin gesteund door enkele burgemeesters en zelfs min of meer door ons eigen provinciebestuur, dat overigens niet de moeite heeft genomen ook het hoger onderwijs of MBO te benoemen in hun eigen ‘Pleidooi voor coronabeleid met perspectief’.
Als iedereen open wil, gaat waarschijnlijk niemand open. Dus het lijkt mij goed als het hoger onderwijs ook aangeeft wat zij bereid is te doen om fysiek onderwijs weer geheel mogelijk te maken. Hogescholen hebben eerder duidelijk aangegeven niet over te willen gaan op een 2G-beleid, waarbij studenten die niet gevaccineerd of genezen zijn worden uitgesloten van fysiek onderwijs. Ik vind dit een terecht standpunt. Het is niet aan ons om mensen uit te sluiten van onderwijs (ik ga het in ieder geval niet doen) en er zijn allerlei uitvoeringsbezwaren.
Grenzen
Maar mondkapjes in het klaslokaal? Is dat onbespreekbaar? Is Saxion al bezig een voorraad van de steeds schaarser worden ffp2-mondkapjes aan te schaffen? (tip: vermijd de Stichting Hulptroepen Alliantie). En hoe zit het met ventilatie? Saxion stelt dat alle gebouwen een modern ventilatiesysteem hebben maar mijn eigen ervaringen met grote groepen studenten in kleine lokalen in de zomer is dat die werking zijn grenzen heeft. En zouden we niet een klein beetje kunnen differentiëren in lestijden zodat niet alle studenten op hetzelfde moment door de gangen lopen?
Daar komt bij dat ik ook niet ongevoelig ben voor de categorie die juist angstig is voor heropening van het onderwijs. De collega’s die onder de kwetsbare groepen vallen, en ook sommige studenten trouwens. Of die huisgenoten hebben die kwetsbaar zijn, en voortdurend in de angst leven een potentieel dodelijk virus mee naar huis te nemen. Zeker nu we zien dat de omicron-variant zich vooral onder jongeren verspreidt. En iedereen die deze dagen lesgeeft merkt hoeveel studenten nu corona hebben, of zeggen het de afgelopen weken te hebben gehad. Ook ten opzichte van onze kwetsbare groepen heeft de hogeschool een verantwoordelijkheid.
Volkomen terecht, om het kabinet te vragen ons de ruimte te geven fysiek onderwijs te geven. Maar het zou ook wel goed zijn een plan te hebben voor wat we gaan doen met die ruimte.
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Lerend vermogen
Ik had voor deze maand eigenlijk een luchtige column geschreven, over grappige lobbyvoorstellen die Saxion zou kunnen doen in aanloop naar de verkiezingen. Dat had een aantal redenen: er is in deze tijd al genoeg om somber over te zijn, bovendien blijken luchtige columns een goede manier om prijzen te winnen.
Column: Prioriteiten
Hoger onderwijs is voor 90 procent kennisoverdracht en vaardigheden aanleren en voor het overige deel pedagogiek. En misschien wel de meest cruciale les die wij studenten op dat laatste gebied meegeven is leren prioriteiten te stellen, en dan bij voorkeur ook nog de juiste.
Column: Bindend Communicatieadvies
Op 2 juli 2002 betrad een groepje studentactivisten van de Landelijke Studentenvakbond een vergadering van de HBO-raad (nu: Vereniging Hogescholen). Ze stelden zich in het midden van de vergaderzaal op met betonblokken aan hun benen geketend. Ze overhandigden de aanwezige hogeschoolbestuurders een petitie tegen het bindend studieadvies (bsa) onder de slogan “bsa een blok aan ons been”.