Column: mooiste tijd?
Ik wil het hebben over mijn studententijd, die de mooiste periode van mijn leven zou moeten zijn, maar niet is.
Oké, dat klinkt misschien een beetje te dramatisch. Laat ik het anders verwoorden. Ik heb tot dusver zeker genoten van mijn studietijd, maar ik ben voorzichtig in het gebruik van de overtreffende trap. Want als dit mijn piekjaren zijn, hoe zou het leven hierna dan zijn?
Naar mijn idee ligt er nog genoeg moois in het verschiet: carrière maken, reizen, een huis kopen… En als dit kennelijk niet opweegt tegen mijn studententijd, haal ik er nu dan wel het maximale uit (wat dat dan moge zijn)? Ik feest nauwelijks en neem ook geen deel aan het verenigingsleven. Heb ik wel écht gestudeerd?
‘Geniet er maar van,’ klinkt het vaak vanuit de voorgaande generaties. ‘Voor je het weet ga je aan het werk en is het uit met de pret.’ Tja, waarom piekeren we ook eigenlijk over studiepunten en beoordelingen, oplopende schulden of het combineren van een bijbaan en voltijd opleiding? Drink er liever eentje! Of twee. Nu kan het, ‘want je bent nog jong.’
Alsof je het leuk móet hebben zolang het kan, terwijl studeren al genoeg druk en onzekerheden met zich meebrengt. Ik geef toe; mijn eerste jaar verschilt duidelijk van nu, een paar maanden voor mijn afstudeertraject. In plaats van te zwemmen in de vrije tijd hoop ik er tegenwoordig af en toe in te kunnen pootjebaden. Mijn e-mail telt langzaamaan meer schermuren dan Instagram, en op financieel gebied verandert er van alles. In die zin zou ik zeggen: ja, ik begin de mantra ‘de mooiste periode van je leven’ meer te begrijpen, maar nee, ik noem het nog steeds niet zo.
Begrijp me niet verkeerd. Ik wil absoluut geen negatief stempel op mijn studententijd drukken. Integendeel, ik blik met een brede glimlach terug op gemaakte vriendschappen en gezamenlijk gevierd studiesucces. Maar deze tijd beschouwen als de beste tijd voelt als het wegstrepen van hoop op beter.
Ik ben pas net begonnen aan mijn twintiger jaren. Ik wil me niet mentaal moeten voorbereiden op een permanente downgrade. Ik wil blijven uitkijken naar mooier, naar meer groei en naar nieuwe fases! Dus: leuk was het zonder twijfel, maar wie ben ik om het straks niet nog leuker te maken?
Gerelateerde artikelen
Column: Niksdoen
Het is volgens mij weer de tijd van de gesprekscycli en managementconclaven op de hei. Ik weet niet hoe deze tegenwoordig Saxionbreed wordt vormgegeven, maar ik kan me uit het verleden nog wel herinneren dat er altijd een document ingevuld moest worden met daarin het kopje ‘Mijn toekomst bij Saxion’.
Studente wil ver gaan voor tweede buitenlandse minor: “Ik wil dit al jaren”
Een afstuderend studente Interior Design wil dolgraag naar de Verenigde Staten. Daar wil ze een tweede buitenlandse minor doen. Volgens haar opleiding kan dat in haar geval niet. Daar is de studente het niet mee eens, dus stapte ze naar het college van beroep voor de examens (Cobex).
Evi komt eten bij Lotte: spillearmpje meets fitgirl
Ik ben zelf een type spillearmpjes met kippenkracht. Dus wordt het in deze aflevering een confronterend bezoekje. Ik eet bij Commerciële Economie-studente Lotte Kanger (21). Zij schreef haar eigen kookboek, waarin het draait om eiwitten en weinig calorieën. We pellen pistache, knippen spek -ja echt- en ik beleef ongemakkelijke momenten.