Column: Effe reflecteren
De herfstvakantie is voorbij en de eerste toetsweken van het studiejaar naderen met rasse schreden. Voor veel studenten betekent dit een drukke fase met tentamens, portfolio’s of presentaties, met als o zo geliefde kers op de taart: reflectieverslagen! Welke studie je volgt maakt niet uit: het reflectieverslag is een stapsgewijze kwelling voor iedereen.
Voor het geval je het niet doorhad: het hbo wijst jou als student graag op het feit dat je leert. Men is dan ook niet terughoudend in het gebruik van ontwikkelingsdocumenten, logboeken of andere administratieve middelen waarmee studenten voor bepaalde opdrachten hun ‘persoonlijke leerdoelen’ opstellen—SMART, welteverstaan.
Stap 1: De eerste fase bestaat uit het bedenken wat makkelijk haalbaar is binnen de context van de opdracht. Je wilt immers geen leerdoelen opstellen die niet realistisch zijn. Of nog erger: die ervoor zorgen dat je daadwerkelijk fulltime met je voltijdstudie bezig bent.
Stap 2: Hoeveel voorbeelden van SMART-doelstellingen je ook als referentie raadpleegt, de eerste inleverpoging is nooit goed. Houd er gerust rekening mee dat je jouw verslag minstens drie keer opnieuw in Blackboard gooit, om steevast in de rubric af te lezen dat de doelen te beknopt zijn—verder weidt de feedback ironisch genoeg niet uit.
Stap 3: Zodra je het gevoel hebt je laptop uit het raam te willen gooien na de zoveelste bewerking worden je leerdoelen eindelijk goedgekeurd. De helft van het kwartiel zit er inmiddels al op, maar het is toch fijn dat die last van je schouders af is. Tenminste, zolang je vervolgens het ontwikkelingsgedeelte netjes bijhoudt. Maar dat ga je natuurlijk gewoon doen, toch? …Toch?
Stap 4: Je hebt je ontwikkeling niet bijgehouden. Dit is de fase waar een gevoel van spijt je langzaam begint te bekruipen. Geen stress: je hebt nog een paar dagen om de deadline te halen, en hoeveel tijd kun je nou kwijt zijn aan het letterlijk uitschrijven van wat je de afgelopen weken hebt gedaan?
Stap 5: Daar ga je. Het is half twaalf en je hebt nog maar een halfuur voor de deadline. Het project zelf is keurig afgerond en vast de broodnodige 6 waard, maar je bent die reflectie totaal vergeten… Waarom had je ook alweer timemanagement als leerdoel? Oké, tijd voor het laatste redmiddel: bullshitten. Je omschrijft in geuren en kleuren hoe ongelooflijk veel je toch hebt geleerd, op persoonlijk én professioneel vlak. Je bent bij lange na niet meer de student die je acht weken geleden was en hebt alles te danken aan dat onwijs handige SMART-systeem - o, nog een paar woorden voor het minimumaantal. Samenwerken ging ook wel goed. Submit.
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Treinleed
Het is verrassend fris als ik de achterdeur op slot draai en mijn fiets de tuin uit begeleid. Terwijl ik de dorpse klinkers oprijd ga ik vlug na of alles in mijn rugzak zit. Het was een lichtelijk gehaaste ochtend, en niet zonder gevolgen: in gedachten zie ik mijn laptoplader eenzaam aan zijn vaste stopcontact bungelen. Ik overweeg kort of hij vandaag nodig zal zijn, maar kom al gauw tot het oordeel: je gebruikt Adobe-programma’s op een Mac, Mirte. Niet opladen is geen optie.
Column: Een laatste eerste keer
Daar sta ik dan. OV-kaart in de hand – het laatste jaar voor hij verloopt. Het laatste jaar gratis met de trein, dankzij het studentenproduct. Het laatste jaar. Ik kijk opzij en zie gespannen hoofden met grote rugtassen eronder. Eerstejaars, denk ik, als ik hun leeftijd mag inschatten.
Column: Oei, ik groei (door)
Studiejaar drie, in een oogwenk voorbijgeraasd. Over twaalf maanden ben ik (als het goed is) afgestudeerd. Het klinkt nog ver weg en toch ook zo beangstigend dichtbij. Waar ik eerder bepaalde keuzes kon uitstellen word ik nu geconfronteerd met de ongrijpbare tijd. Door de toekomst overschaduwd en niet-wetend in welke richting ik wil gaan voor licht.