Opinie: De teller der tellers
Je hebt ze ongetwijfeld op de gangen voorbij zien schuifelen: de tellers. Ook bij Femke Lansink (docente Social Work) zijn ze niet onopgemerkt gebleven, met alle gevolgen van dien. In deze ingezonden opinie deelt ze haar frustraties: ongevraagde tellers in je lokaal, afgeleid worden middenin colleges en overgeslagen collega’s.
‘Van de wie?’ hoor ik je denken. Dit gaat niet over het plat Twentse (half Duitse) woord voor ‘etensbord’. Dit gaat onder andere over de mensen die te pas en te onpas bij je kantoor of lokaal staan te kijken wie er zitten. Om vervolgens iets op hun klembord te krabbelen. Dit kan je niet ontgaan zijn. Die tellers. De academie Mens en Maatschappij is onderdeel van hun habitat. Je hoeft er weinig moeite voor te doen om ze in het wild te spotten. Het soort is bepaald niet zeldzaam op deze academie.
Deze tellers zijn nogal aanwezig. Stel je voor: zit je middenin je verhaal en probeer je de aandacht van dertig eerstejaars studenten erbij te houden door de stof zo interessant en afwisselend mogelijk over te brengen. Dat is hard werken. En dan staart er (meestal een grijs) hoofd door het raampje naast de deur van je lokaal. (Hopelijk is het geen probleem om de haarkleur te benoemen, zonder iemand voor het – grijze - hoofd te slaan.)
Aapjes
Dit werkt nogal storend, weet ik uit eigen ervaring en die van mijn collega’s. Dit soort tellers is niet schuw en ze maken dus ook makkelijk oogcontact. Waardoor je van je à propos gebracht wordt. Midden. In. Je. Verhaal. Nu kan ik nogal snel afgeleid zijn, maar als ik mijn collega’s mag geloven hebben zij hier ook last van. En als ik mijn studenten mag geloven, zijn zij ook verschrikkelijk afgeleid als ze als aapjes bekeken en geteld worden.
Gelukkig is er al wel enige verbetering merkbaar. In een eerder stadium kwamen de tellers namelijk ook ongevraagd je lokaal binnen. Alsof ze een beetje te tam waren geworden, dus dichterbij durfden te komen en waren vergeten dat docenten ook best gevaarlijk kunnen zijn. Probeer dan maar eens om je kop erbij te houden. En snel de rem te zetten op je verhaal over huiselijk geweld. Je kunt je indenken dat dit nogal een beladen onderwerp is, en ongevraagd binnen komen doet iets met de veiligheid. De tellers die te tam waren geworden en dit deden, zijn aangesproken. Die moeten op hun tellen passen. Toen is dit gelukkig gestopt.
Habitat
Nadat je nu weer zo’n teller aan de deur had en weer lekker op dreef bent met je verhaal of werk, verschijnt dezelfde teller opnieuw. Zouden ze wel goed hebben geteld? Of moet het zes keer in een uur zodat de uitkomst meer valide zal zijn? En hoe wordt er uiteindelijk bepaald of we te krap of te ruim in ons jasje zitten? Moet de habitat van de academie Mens en Maatschappij inkrimpen of juist uitbreiden?
Een paar collega’s van mij tellen nooit mee. Die zitten net om het hoekje verstopt in ons kantoor. Onzichtbaar voor de tellers. Best wel zielig om niet mee te tellen. Er zijn binnen Saxion mensen die niet meetellen. Met mijn tijdelijke contract tel ik misschien binnenkort ook niet meer mee. Omdat ik zo graag mee wil tellen, heb ik hier wel iets op gevonden. Ik ben de tellers gaan tellen… En ik kan je vertellen: de teller loopt op. Zo zeldzaam zijn ze dus niet. Vaste en goede docenten straks wel.
Gerelateerde artikelen
Hoe overleeft Saxion de bloedhitte? “Ik heb een washandje mee om nat te maken”
Terwijl de mussen dood van het dak vallen en de tegels nog net niet uit de straat smelten, moet er op Saxion ‘gewoon’ nog gewerkt en gestudeerd worden. Maar hoe behoud je met deze temperaturen je waardigheid én zorg je dat je niet helemaal wegsmelt? SaxNow maakte een verhit rondje door de gebouwen in Enschede. “Je wil het liefst iets luchtigs aan, zonder dat je in je blote kont loopt.”
Examencommissie is volledig overtuigd van fraudegeval, maar studente Creative Business stelt vraagtekens bij procedure
Volgens de examencommissie van de AMA fraudeerde een studente bij het verslag van haar minor prestatiepsychologie. Dat is voor de examencommissie overduidelijk. “Ze heeft van de vijf alinea’s er vier letterlijk overgenomen, met een paar kleine wijzigingen.” Grote vraag daarbij was of de examencommissie bij de bestraffing daarvan de procedures ook goed gevolgd heeft; de studente zelf vindt van niet.
Hoogbegaafde student jaar later opnieuw tegenover examencommissie over beoordeling: “Vertrouwen is helemaal weg”
Een jaar nadat hij schikte met zijn examencommissie stond een hoogbegaafde student werktuigbouwkunde opnieuw voor het College van Beroep voor de Examens (Cobex). Hij vindt het onterecht dat zijn afstudeerverslag (opnieuw) werd afgekeurd. Zijn ouders uitten forse kritiek tijdens de zitting. “Dit is de slager die zijn eigen vlees blijft keuren.”