Column: Wandelgangen
In het trappenhuis hoor je soms mooie gespreksflarden. “Die roltrap hier is langer niet in werking geweest dan wel, sinds ik hier werk. Het schijnt iets te doen te hebben met onderdelen die lastig te verkrijgen zijn, of was het nou iets met een licentie?”
Waarop de gesprekspartner met de verklaring kwam dat het vast iets te maken zou hebben met bezuinigingen en misschien zelfs wel met de wens om medewerkers gezonder te laten zijn door ze meer te laten bewegen zonder dat ze het zelf door hebben.
Naar Windesheim
Even verderop in een wandelgang hoor ik een plukje studenten praten. Eerst gaat het over de kantine: “De broodjes zijn echt duur geworden, maar gelukkig wel groot” en vervolgens over lessen. Er zijn schijnbaar collega’s die standaard een halfuur te laat komen. Eentje hoor ik zeggen dat ze overweegt om naar Windesheim over te stappen, want daar is meer les. Vervolgens gaat het verder over het aanstaande concert van Taylor Swift, dat vindt klaarblijkelijk plaats op 4, 5 én 6 juli.
Twee medewerkers praten aan een tafeltje over de weerbaarheid van studenten. Dat het haast lijkt alsof ze niks meer durven te proberen, bang om te falen. En dat bij het minste of geringste er professionele hulpverlening bij wordt gehaald, want dat zien ze op TikTok, alles wordt gepsychologiseerd. “Die telefoontjes brengen niks goeds. Komen al die problemen niet juist doordat er zoveel gepraat wordt en er zoveel aandacht voor is?”
In de trein naar huis gaat het over Europapa. Dat het toch wel heel erg is dat iemand met zo’n goed liedje, met zo’n goede boodschap uiteindelijk niet mee mocht doen in de finale. Ik zit te hopen dat er een doorvraag komt op wat het nu precies een goed liedje maakt en wat dan de achterliggende boodschap is, maar ik hoor een bevestigende “Hm ja, vind ik ook! Echt zonde.”
Het ongezegde kennen
Kan ik al deze informatie gewoon het ene oor in en het andere oor uit laten gaan, of moet ik er meer mee? Wat is de waarde van de wandelgang? Er wordt veel gezegd, maar hoe leer je het ongezegde kennen? Het ongezegde laat zien wat de heersende opvattingen zijn, want taal is macht en drukt op subtiele wijze ook uit wie de macht heeft. Er zijn natuurlijk allerlei formele plekken om van je te laten horen, zoals raden, commissies, nieuwsplatforms en studentenverenigingen, maar ben je daar zo vrij als in de trein of het trappenhuis?
Wie het ongezegde wil horen, kan zijn oor te luisteren leggen in de wandelgangen. Daar is genoeg te horen.
Gerelateerde artikelen
Zomervakantie!
SaxNow houdt de komende weken zomervakantie. We zien jullie weer tijdens de INTRO, van 27 tot en met 29 augustus. Dan zijn we terug met verse verhalen, fijne video, achtergrond en interviews. Tot dan!
Vanaf volgend jaar geen vlees meer bij Saxion-evenementen: “Laten zien dat we dit belangrijk vinden”
Een bitterbal of een kroket: je kunt straks alleen nog maar de vegetarische variant krijgen bij evenementen als de opening hogeschooljaar, de nieuwjaarsbijeenkomst en open dagen. Dierlijke producten gaan vanaf 2025 in de ban. Een kwart van het aanbod zal bovendien veganistisch zijn.
Column: Invalwerk
‘Weer een rotinvaller!’, zei een van onze cliënten op de woongroep boos toen er werd verteld dat er de volgende dag een zzp’er op de groep zou werken. De frustratie en onbegrip vanuit onze bewoner is begrijpelijk, omdat hij behoefte heeft aan stabiliteit, duidelijkheid en een bekend gezicht.