In het trappenhuis hoor je soms mooie gespreksflarden. “Die roltrap hier is langer niet in werking geweest dan wel, sinds ik hier werk. Het schijnt iets te doen te hebben met onderdelen die lastig te verkrijgen zijn, of was het nou iets met een licentie?”
Waarop de gesprekspartner met de verklaring kwam dat het vast iets te maken zou hebben met bezuinigingen en misschien zelfs wel met de wens om medewerkers gezonder te laten zijn door ze meer te laten bewegen zonder dat ze het zelf door hebben.
Naar Windesheim
Even verderop in een wandelgang hoor ik een plukje studenten praten. Eerst gaat het over de kantine: “De broodjes zijn echt duur geworden, maar gelukkig wel groot” en vervolgens over lessen. Er zijn schijnbaar collega’s die standaard een halfuur te laat komen. Eentje hoor ik zeggen dat ze overweegt om naar Windesheim over te stappen, want daar is meer les. Vervolgens gaat het verder over het aanstaande concert van Taylor Swift, dat vindt klaarblijkelijk plaats op 4, 5 én 6 juli.
Twee medewerkers praten aan een tafeltje over de weerbaarheid van studenten. Dat het haast lijkt alsof ze niks meer durven te proberen, bang om te falen. En dat bij het minste of geringste er professionele hulpverlening bij wordt gehaald, want dat zien ze op TikTok, alles wordt gepsychologiseerd. “Die telefoontjes brengen niks goeds. Komen al die problemen niet juist doordat er zoveel gepraat wordt en er zoveel aandacht voor is?”
In de trein naar huis gaat het over Europapa. Dat het toch wel heel erg is dat iemand met zo’n goed liedje, met zo’n goede boodschap uiteindelijk niet mee mocht doen in de finale. Ik zit te hopen dat er een doorvraag komt op wat het nu precies een goed liedje maakt en wat dan de achterliggende boodschap is, maar ik hoor een bevestigende “Hm ja, vind ik ook! Echt zonde.”
Het ongezegde kennen
Kan ik al deze informatie gewoon het ene oor in en het andere oor uit laten gaan, of moet ik er meer mee? Wat is de waarde van de wandelgang? Er wordt veel gezegd, maar hoe leer je het ongezegde kennen? Het ongezegde laat zien wat de heersende opvattingen zijn, want taal is macht en drukt op subtiele wijze ook uit wie de macht heeft. Er zijn natuurlijk allerlei formele plekken om van je te laten horen, zoals raden, commissies, nieuwsplatforms en studentenverenigingen, maar ben je daar zo vrij als in de trein of het trappenhuis?
Wie het ongezegde wil horen, kan zijn oor te luisteren leggen in de wandelgangen. Daar is genoeg te horen.
Gerelateerde artikelen
APO-directeur Suzan Koning wordt interim-bestuurder: “Ik plak niet aan het pluche”
Suzan Koning wordt op interim-basis lid van het college van bestuur van Saxion. Koning is nu nog directeur van de Academie Pedagogiek en Onderwijs (APO). Ze gaat vanaf 1 maart tijdelijk de positie van Timo Kos overnemen, die vertrekt naar de Universiteit Leiden.
Onvrede over leiderschap binnen DMC, onder andere externe coaching moet verbetering brengen
Medewerkers van de Dienst Marketing & Communicatie (DMC) zijn niet tevreden over het leiderschap binnen de dienst. Dat blijkt uit de deelresultaten van het tweejaarlijkse medewerkerstevredenheidsonderzoek (MTO). Ook vinden medewerkers dat er door het managementteam niet adequaat werd gereageerd bij sociaal onveilig gedrag. Ook bij de Academie Bestuur Recht & Ruimte (ABR&R) zijn daar twijfels over. De diensten HRM en Control, Finance en Audit (CFA) komen op veel vlakken juist opvallend goed uit het onderzoek.
Voorkomen van valpartijen; spoorlijntje naast gebouw Deventer krijgt nieuwe bestrating
Wie vanochtend kwam aanrijden bij Saxion Deventer kon er niet omheen: er wordt gewerkt aan het oude spoorlijntje voor de parkeerplaats. Het gaat om onderhoud en dan vooral om de situatie veiliger te maken. “Mensen vielen over de rails”, weet Jos van Rodijnen van de Stichting Industrieel Erfgoed Deventer, dat eigenaar is van het pad.