Column: Open dag
“Bent u de directeur?”, vroeg de potentiële studente mij na de opleidingsvoorlichting op de open dag. Een lastige vraag. Moreel gezien waarschijnlijk wel. Spiritueel gezien valt er ook wel wat voor te zeggen. Maar in materiële zin, en dat moet ik hier benadrukken, op geen enkele wijze.
Een dergelijke metafysische bespiegeling leek me echter niet helemaal passend bij de enthousiaste 17-jarige die vooral wilde weten wat voor vakken ze zou krijgen, en of onze opleiding beter scoorde in ranglijsten dan vergelijkbare varianten in Amsterdam (ja), Utrecht (ja) en Breda (het belang van ranglijsten wordt schromelijk overschat). Dus ik antwoordde simpelweg ontkennend.
Ik hou wel van open dagen. Ze beginnen, in tegenstelling tot onze lesdagen, nooit om half negen ’s ochtends, want dat is een deel van de werkelijkheid waar we aankomende studenten liever pas mee confronteren als het collegegeld eenmaal binnen is, dus ik kan uitslapen. Er is achteraf een academieborrel waar altijd alleen mijn directe collega’s en een handvol HBO-ICT’ers komen opdagen, dus goed volk. En de sfeer is feestelijk.
Dat moet ook wel, want het belang van open dagen is in deze tijden van afnemende studentenaantallen nogal toegenomen. Sommige opleidingen vechten voor hun voortbestaan, en een student meer of minder kan het verschil maken tussen overleven en ondergang. Maar ook voor grotere opleidingen als de mijne (Creative Business), (bijna de beste van Nederland, en wie wil er nou in Brabant studeren, en ook nog eens in het Engels, terwijl ze daar al nauwelijks verstaanbaar Nederlands kunnen spreken) kan het grote consequenties hebben. Minder studenten kan zomaar betekenen dat we afscheid moeten nemen van collega’s.
Competitie
Dit maakt dat ik mezelf niet alleen, zoals altijd, in competitie voel met andere hogescholen, maar ook steeds meer met andere opleidingen in mijn eigen hogeschool. Niet direct in mijn eigen academie. Wij delen een gebouw met HBO-ICT en textielopleiding F&TT en hun doelgroepen vertegenwoordigen nogal, eh, typische delen van het studentenspectrum. Geen directe concurrentie.
Maar onze opleiding heeft traditioneel overlap met Commerciële Economie, dus ik zou zo’n open dag kunnen gebruiken voor wat goede trash talk om twijfelende studenten te ontmoedigen voor hen te kiezen. Maar ik moest afgelopen semester samenwerken met iemand van CE en dat beviel prima, dus misschien is het toch niet de poel van verderf die ik me altijd voorstelde.
Interior Design werd vorig jaar vaak genoemd als alternatieve keuze op onze open dagen, maar hoorde ik dit jaar helemaal niet, dus misschien is de hype voorbij en kan ik het laten gaan. Toegepaste Psychologie dan? Teveel studenten die vooral aan zichzelf willen werken.
Nee, ik blijf solidair in tijden van studentenschaarste en zal me alleen richten op ons eigen, positieve verhaal. Negatieve verhalen over anderen zijn niet-constructief en onsympathiek.
Een uitzondering maak ik natuurlijk voor Breda.
(wist je dat ze daar een hoger collegegeld vragen?)
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Stan
Het allerergste dat je op een hogeschool kan overkomen is het overlijden van een student. Direct daarna volgt de dood van een collega. Het voelt als een plotselinge stomp in je maag, gevolgd door een gevoel dat je langzaam wegzinkt in duister moeraswater.
Column: Onderwijsactiviteit
Een klein kijkje in de keuken van de columnist: als ik een keer in een maand geen directe inspiratie heb voor een stukje, zorg ik dat ik in de weken voor mijn deadline extra goed oplet naar zaken waar ik over kan mopperen. Gemopper is meestal een goede basis voor een column.
Column: Storm
Het begint allemaal onaangenaam te voelen, en dan heb ik het niet alleen over de stijgende temperaturen. Als het kwik te hoog stijgt, volgt vaak noodweer, en er komt inderdaad een financiële stormwind op ons af (maar zoals altijd, de situatie is niet alarmerend hoor). De laatste in de reeks bezuinigingsmaatregelen, de op 1 juli gecommuniceerde “vacaturestop”, komt hard aan.