Column: Prullenbak
Een bij-effect van meer dan een decennium in het onderwijs werken is dat je een jaar toch in grote brokken gaat zien, van september tot juli, met daarin een soort voorspelbaarheid. Bijvoorbeeld na een aantal weken wekkerloos door het leven weer op tijd ergens zijn, samen met een heleboel studenten in de trein die in de eerste weken ook nog graag op tijd zijn voor college.
Een andere rite de passage is het maar afwachten wat je aantreft, aangezien er elk jaar in het gebouw de nodige aanpassingen (screens, wanneer komt het laatste knopje, hopelijk voor de herfst?) en verhuizingen hebben plaatsgevonden.
En dan zit je weer op je werkplek en kom je tot de conclusie dat de start van dit studiejaar toch redelijk gladjes is verlopen, grote migraties zijn uitgebleven en de grote systemen vertrouwd zijn gebleven. Bij de hoorcollegezalen had ik dan wel weer een aanpassing verwacht, maar kennis mag misschien wel een opleving hebben, maar de plek waar die kennis tot studenten moet komen bestaat inmiddels al jaren uit provisorisch neergezette stoeltjes, omdat de bankjes (soms ook tijdens een hoorcollege) kapot gingen en je dan ineens een student zag wegzakken.
Banenschil weggooien
De grootste verandering ging dus eigenlijk vrij lang straal aan mij voorbij, totdat ik een bananenschil wilde weggooien. Normaal gesproken is er op ons kantoor een bak voor papier en voor restafval. Ik sloeg er verder geen acht op en verdacht in eerste instantie mijn collega’s van het wegzetten van de bak. Totdat ik op de wandelgangen hoorde over een nieuw prullenbakkenbeleid, aansluitend bij de duurzame ambities van Saxion.
Prullenbakken staan alleen nog op centrale plekken, dus niet meer in kantoren en leslokalen. Daarmee draagt de organisatie hopelijk bij aan zero waste. Ik vraag me vooral af of er per se minder afval is als er minder plekken zijn om het weg te gooien.
Het heeft in ieder geval allerlei gevolgen. Zo wilde iemand een schmutzige multomap weggooien op de centrale plek, maar deze paste niet in het gaatje van restafval. Wel in de bio overigens maar dat is dan weer niet de bedoeling. Collega’s die veel met huilende studenten te maken hebben, moeten nadenken over waar ze de snotdoeken laten.
Wilde verhalen
Centrale prullenbakken zorgen voor gevaarlijke situaties bij pantry’s, omdat minder mobiele studenten er niet meer langs kunnen en er worden allerlei plannetjes gesmeed over het aanschaffen van mandjes voor kantoren. Er zijn wilde verhalen over teams die vasthouden aan de laatste prullenbak, die dan vast niet geleegd zal worden. Ik ben ook benieuwd hoe studenten ermee zullen omgaan.
Kortom, we gooien ons afval in ieder geval niet helemaal meer met hetzelfde gemak in de prullenbak. Maar we krijgen er ook wat voor terug. Ik kwam op een van de kantoren de slogan tegen ‘De vervuiler beweegt’. Een mooie opsteker voor de sustainable goals lijkt me, ik zou hem dan echter wel onder mobiliteit plaatsen. Hopelijk komen we dan ook wat hoger op de SustainBul lijst.
De bananenschil ligt trouwens nog op mijn bureau.
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Lijstjes
5 patat, 3 trio p, 2 frik spec, rundvleeskroket. De zwerver rood studio shirt. Stopcontacten (subtitel ‘naast haard’). Vragen nav offerte. 10 maart. Nodig. Lijstjes afmetingen. Boeken gelezen 2024. Trainingsschema 6 kilometer. Zomaar een rijtje met willekeurige opsommingen en titels uit mijn telefoonnotities.
Column: Toetsing
Als columnist voel ik me ergens verantwoordelijk voor het welzijn van mijn lezers, hoewel ik daar natuurlijk helemaal niks over te zeggen of controleren heb. Een lezer bepaalt toch zelf hoe deze mijn teksten interpreteert en zo hoort het ook. Er speelt ook eigenbelang. Ik wil liever niet overkomen als een zure vrucht, op al te veel lange tenen trappen, of knuppels in hoenderhokken gooien.
Column: Niksdoen
Het is volgens mij weer de tijd van de gesprekscycli en managementconclaven op de hei. Ik weet niet hoe deze tegenwoordig Saxionbreed wordt vormgegeven, maar ik kan me uit het verleden nog wel herinneren dat er altijd een document ingevuld moest worden met daarin het kopje ‘Mijn toekomst bij Saxion’.