De studentrecensent: Een 9 voor ‘parent’ zijn bij de Intro
Vorig jaar deed ik als eerstejaars mee aan de Intro, en dit jaar beleefde ik de kennismaking met school, stad en elkaar vanuit een andere rol: als ‘parent’ (oftewel ouder). Ik kan het iedereen aanraden om een keer parent te zijn van een groepje, en kan maar één minpunt vinden. Daarom geef ik het een 9 om Introparent te zijn.
De Intro begon voor mij met de briefing voor parents. Er was een speech van vertegenwoordigers van Tactus en de GGD, en we kregen een interessant filmpje te zien over het drinken van thee. We hoorden wat precies onze taak is en wat we moeten doen als er iets escaleert (denk aan geweld, intimidatie of alcohol).
Heftig, maar nodig, en daarom goed dat hier aandacht voor is. Maar, nu de Intro zelf…
De Studentrecensent
Als student word je continu beoordeeld; op je verslagen, je presentaties, je toetsen en zelfs op hoe vaak je te laat komt. In De Studentrecensent draaien we de rollen volledig om en zijn het de studenten die cijfers uitdelen. En daarbij is niets of niemand veilig voor hun scherpe blik; van de saucijzenbroodjes in de kantine, het kunstwerk op het plein tot de adem van hun docenten. In elke editie een nieuw oordeel, keihard, maar goudeerlijk.
De ervaring van een Introparent zal voor iedereen anders zijn. Veel hangt natuurlijk af van de grootte van de groep, de gezelligheid, of de groep jou accepteert, hoe leuk ze jou vinden en hoeveel alcohol je op hebt. Samen met Tijn was ik parent van een groep van zo’n zeventien kids. Best een aantal.
Met zo’n grote groep wil je ervoor waken dat er kids zijn die zich misschien niet op hun plek voelen en daardoor buiten de groep vallen. Dat gebeurde gelukkig niet bij ons, heb ik het idee. Het was een hele leuke - vooral gezellige - groep die zich al gauw comfortabel voelde bij elkaar en ook bij mij en Tijn.
Goed geld
Daarmee kon de groep (en wij) gelijk genieten van de activiteiten. Waren we klaar met onze activiteit? Laten we het terras op gaan. Waren we allemaal uitgegeten? Dan doen we nog maar een drankje. Op de Oude Markt hebben ze goed geld aan ons verdiend. Alleen maar winnaars dus!
De Intro is meer dan drankjes op het terras, de stad leren kennen en gezellige activiteiten. Het is ook een kennismaking met de school, en natuurlijk vooral de opleiding. Voor Creative Business was dat in het Epy Drost gebouw - ofwel de glasbak - en in de Kleine Willem. Als parent leek het redelijk nutteloos om bij dit deel van het programma te zijn, omdat ik al deze informatie al had van mijn eigen Intro vorig jaar. Maar het tegendeel is waar.
De groep leerde elkaar kennen, maar ook Tijn en mijzelf. We werden al snel als gelijke gezien, en niet als parent. Dat maakte het makkelijk om ons allerlei vragen te stellen en dat zorgde weer voor een ontspannen en comfortabele sfeer. Daar maakten de kids goed gebruik van. Welke laptop moet ik aanschaffen? Moet ik de boeken écht bestellen? Wat houdt de kick-off week in?
Zullen we nog een shotje doen? Natuurlijk!
Naast het opleidingsdeel is er het Saxion-programma. Dat is: feest! Van kroeg naar kroeg naar kroeg bij de kroegentocht. Esmé, Hannah Mae, The Partysquad, Broederliefde en verschillende DJ’s bij het Introductieconcert. Kraampjes, Foodtrucks, studentenverenigingen en muziek op het Saxion Summer Fest. En uiteraard de afterparty in de binnenstad. De nieuwe studenten hebben zich goed vermaakt.
Nu denk je misschien: ‘Je bent zo positief. Waarom een negen en geen tien?’ Nou… er is één nadeel. En die weegt zwaar.
Want iedere ochtend had ik het… zwaar. Na een avond gezelligheid, met een hoeveelheid drankjes die niet meer te tellen is, voel je de brakheid. Als parent ben je, dat moet wel, van begin tot eind aanwezig. Dus vroeg beginnen en laat (of vroeg) in bed. En de dag erna weer om half tien aanwezig voor een rondleiding door de school. Die trappen die je normaal niet eens opmerkt, voelen nu als een col van de eerste categorie. Vanuit de docenten was er gelukkig begrip, dus daar hebben we goed om kunnen lachen.
Het komt er dus op neer dat ik heb genoten van de introductie. De gezelligheid, de activiteiten, het zakelijke deel. Natuurlijk waren er ook de mindere dingen, zoals het lange wachten voor de parent-briefing en de brakke ochtenden. Maar… inkakken is doorpakken. Ik raad studenten zeker aan om parent te worden en ik zou het volgend jaar zo weer doen. Voor mensen die volgend jaar naar het HBO gaan: schrijf je in en doe gezellig mee met de Intro, want het is het waard. Ik geef parent zijn een negen.
En nu heb ik zin in een kopje thee.
Fabian genoot van de Intro als 'parent'. "Ik zou het volgend jaar zo weer doen". // Foto's Maureen Poth
Gerelateerde artikelen
Vooralsnog vooral enthousiasme over vernieuwde vijfde in Deventer: “Voelt alsof we in het juiste tijdperk zitten”
Het mag dan nog niet heel druk zijn op de verbouwde vijfde verdieping in Deventer – en het is ook nog niet helemaal af - maar het enthousiasme over de verbouwing blijkt er op een rustige woensdagmiddag alvast groot. Van het bestuurslid dat zich positief verwondert over haar bureau dat omhoog kan, tot de DMC’er die blij is dat hij nu meer mensen van andere diensten tegenkomt. “En hoe het hier op drukkere dagen zal zijn? Dat moeten we gaan ervaren.”
Column: Prullenbak
Een bij-effect van meer dan een decennium in het onderwijs werken is dat je een jaar toch in grote brokken gaat zien, van september tot juli, met daarin een soort voorspelbaarheid. Bijvoorbeeld na een aantal weken wekkerloos door het leven weer op tijd ergens zijn, samen met een heleboel studenten in de trein die in de eerste weken ook nog graag op tijd zijn voor college.