Nieuwe studentcolumnist Jonah Geurs: “Ik zie deze rol ook een beetje als zelftherapie”

Voor zijn eerste proefcolumn leverde Jonah Geurs (20) liefst 2.626 woorden aan. Veel te lang voor een column, maar bovenal een bewijs voor zijn onbegrensde kracht om zich ergens in te kunnen verliezen. “Mijn valkuil is dat ik alles interessant vind, maar ik kan dan ook soms het overzicht een beetje kwijtraken.”

Die onbegrensde interesse (‘ik ben gewoon heel nieuwsgierig’) leidt er ook toe dat de tweedejaars student Creative Business soms op zondagmiddag zomaar een paar uur achter elkaar kan verdwalen op Wikipedia. Of dat hij ’s nachts soms niet kan slapen, omdat hij wakker ligt van existentiële vraagstukken. “Dan kan het zijn dat ik een documentaire van een paar uur ga kijken over de theorieën rond de oerknal.”

Geurs woont bij zijn ouders in Delden, is niet verliefd, verloofd of getrouwd, deed het vwo in Hengelo en bleef daarna een jaar op zijn middelbare school werken. Dat haalde zelfs de NOS. “Dat voelde achteraf een beetje als een koortsdroom: dat je er na zes jaar vwo voor kiest om nog een jaar te blijven op je middelbare school.”

Bezig baasje

Hij is een bezig baasje, zegt hij zelf, en dat blijkt ook uit zijn CV: naast zijn studie runt hij een bedrijf in vormgeving en (drone)fotografie, en is hij vrijwilliger bij een cultuurpodium. Bovendien heeft hij ‘veel te veel hobby’s’: van gamen (creatieve spellen) tot Minecraften met vrienden, het 3D-printen van maquettes en het verzamelen van elpees met filmmuziek. “En sinds de zomervakantie ben ik bezig met astrofotografie met een star-tracker, zo maak ik foto’s van andere sterrenstelsels.”

Daarnaast leest hij graag, en niet alleen maar lichte kost. “Vooral ook politieke werken, bijvoorbeeld van Kamala Harris, en Bob Woodward, maar de laatste tijd ook boeken van Stephen Hawking.”

Corpulente robot

In zijn eerste column verloor hij zich in een betoog over AI. Een onderwerp waar hij al langer mee bezig is. Of eigenlijk: “Een punt waar ik me al langer over erger en waarover de gevoelens en gedachten zich aardig hadden opgehoopt.” Dat liep nogal uit de hand, onderkent hij zelf, omdat het een onderwerp is waar hij zich zorgen over maakt. “Dan hopen de gevoelens zich op. Soms maak ik van de problemen van de wereld mijn eigen problemen.”

Hij ziet twee stromingen waar het om kunstmatige intelligentie gaat. “Er zijn mensen die denken dat AI het beste is wat de mensheid is overkomen én mensen die er het einde van de wereld inzien.” Zelf is hij vooral ongerust over de luiheid die de AI-hype in zijn ogen veroorzaakt en hoe het fenomeen alle ongemak en creativiteit kan doodslaan. “Dat de mens een soort corpulente robot wordt die alleen nog maar consumeert, net zoals in de Disney-film Wall-E.”

Pretverpester

Hij denkt dat een rol als columnist goed is voor hem. “Ik zie het ook een beetje als zelftherapie.” Bovendien werkt hij normaal veel meer visueel, en weinig met tekst. “Dus dat zie ik wel als een uitdaging.” De columns van Frank Futselaar vindt hij geweldig. “Politiek natuurlijk heel interessant, maar ik vind het ook gewoon heerlijke anti-bureaucratische columns met een vleugje frustratie.”

Met zijn columns hoopt hij mensen te overtuigen. “Of soms gewoon een bepaald gevoel aan te wakkeren.”

Moralisme is hem daarbij niet vreemd. “Ik ben een betweter en ook wel een beetje een mierenneuker, maar in positieve zin.” Hij noemt zichzelf wel eens een ‘persoonlijke pretverpester’: “Dan ga ik mensen zeggen dat die slok alcohol of die teug van die vape slecht voor ze is, en uitleggen waarom dat zo is. Ik ben misschien iets anders dan mijn medestudenten.”