Piekeren, perfectie en prestatiedruk: we zijn te streng voor onszelf
Wil jij positiever in het leven staan? Wil jij meer vertrouwen in jezelf krijgen? Met deze vragen werd de toon direct gezet door studentencoach Miriam Roelofs. Een klein groepje pabo-studenten verzamelde zich dinsdagmiddag voor een coaching sessie, georganiseerd door studievereniging Elucido. Redacteur Linde Verschoor was erbij, en vond veel herkenning.
Ik mag dan wel onlangs afgestudeerd zijn, maar ik herken mezelf nog steeds in veel problemen waar ik als student ook tegenaan liep. Uitgeblust zijn, moeilijk nee durven zeggen en de lat te hoog leggen voor mezelf. Terugkijkend op mijn studietijd, was het waarschijnlijk best een goed idee geweest om met deze problemen aan te kloppen bij een studentpsycholoog. Maar die drempel was te hoog.
Die hoge drempel hoopt studentencoach Miriam Roelofs weg te halen: “Ik wil op een laagdrempelige manier dit soort onderwerpen bespreekbaar maken.”
We beginnen de workshop met een aantal stellingen. ‘Ik mag trots zijn op mezelf’, ‘Ik mag fouten maken van mezelf’ en ‘Ik heb aan het eind van de dag energie over’. Wanneer het grootste deel van de groep op al deze stellingen ‘oneens’ antwoord, blijft het even stil in het lokaal. Als ik om me heen kijk, zie ik het ongemak. Eén van de studenten doorbreekt de stilte: “Het voelt alsof je jezelf constant moet bewijzen. Het is nooit genoeg.”
Zelfcriticus temmen
Ook voor mij is dit herkenbaar. Het bewijzen, niet per se voor anderen, maar voor mezelf. Als perfectionist ben ik constant opzoek naar beter, en dat is vermoeiend. Volgens Roelofs moet ik mijn zelfcriticus temmen door vaker stil te staan bij wat er allemaal goed gaat. “Zo krijg je weer regie en vind je meer rust”, zegt ze. We krijgen dan ook de opdracht mee om iedere avond drie dingen op te schrijven die goed gingen die dag. “Zo eindig je de dag op een positieve manier.”
Roelofs deelt een A4’tje uit met daarop twee kolommen: energievreters en energiegevers. We beginnen druk te pennen in de tweede kolom, de energiegevers. Het invullen van de energievreters blijkt een stuk lastiger dan gedacht, al is dit volgens Roelofs een belangrijke stap in het terugvinden van balans. Na hier even goed over nagedacht te hebben worden er voorzichtig wat antwoorden gedeeld: ‘piekeren’, ‘verwachtingen’ en ‘plannen’ waren termen die bij iedereen terugkwamen.
Miriam Roelofs: "Student-coaching zou een veel belangrijker onderdeel van het curriculum mogen worden."
Piekeren
“Het is lastig om echt uit te staan”, zegt een eerstejaars pabo-studente. Ze blijft, net als de andere deelnemers, graag anoniem. “Als ik niet bezig ben met school, dan ben ik wel aan het piekeren over wat ik allemaal nog moet doen.” Er wordt links en rechts ja geknikt. “Wanneer ik niks aan het doen ben voel ik me bijna schuldig tegenover mezelf”, vult een klasgenoot aan. De tip van Roelofs is om iedere dag tijd voor jezelf te plannen, want alleen op die manier kan je echt ‘uit’. “En het is wetenschappelijk bewezen dat je effectiever kan studeren wanneer je af en toe pauze neemt”, beredeneert ze.
Het is geen nieuws dat studenten steeds gebukt gaan onder mentale problemen. De werkdruk is hoog, en studenten zijn veel te streng voor zichzelf, zo zegt Roelofs. Ook merkt ze dat er altijd nog een soort taboe heerst op het praten over je mentale welzijn. Dit is herkenbaar voor het groepje pabo-studenten: “Het lijkt wel dat nu we eenmaal hierover aan de praat raken, iedereen de problemen zoals prestatiedruk en perfectionisme herkent. Waarom hebben we het hier dan niet vaker over?”
Roelofs heeft een duidelijke mening: student-coaching zou een veel belangrijker onderdeel van het curriculum mogen worden.
Mijn lijstje met dingen die goed gingen vandaag: 1. Opengesteld naar onbekenden. 2. Artikel geschreven. 3. Schermvrije avond
Gerelateerde artikelen
Thuisgroepen en huiskamers een groot succes? Medezeggenschap heeft z’n twijfels
De Centrale Medezeggenschap was in de laatste overlegvergadering met het college van bestuur kritisch over de ‘thuisgroepen’ en de ‘huiskamers’. Die zijn volgens het bestuur een succes, maar de medezeggenschap denkt daar anders over. “Studenten weten niet wat een thuisgroep is, of wat het belang daarvan is. En we vragen ons af wat de toegevoegde waarde van de huiskamer is.”
Onbezongen held Edwin Vaanholt: “Saxion is een grote warme theemuts”
Als beveiliger ziet Edwin Vaanholt buiten Saxion vaak het allerslechtste van de mens. “Volwassen mensen die zich gedragen als een stel monsters.” Daarom geniet hij des te meer van zijn werk hier, al is het ook weer niet zo dat op de hogeschool helemaal niets gebeurd. “Het is hier misschien niet alle dagen spannend, maar dat laat vooral zien dat we ons werk goed doen.”
Floor fietste virtueel dronken naar huis; “Bij een rotonde zie ik een auto over het hoofd”
Autorijden met drank op: het is not done. Maar menig student zal weleens met een paar borrels op naar huis fietsen. Is dat niet gevaarlijk? Bij student-redacteur Floor Blommaart liep dat, virtueel, niet goed af. Ze deed dinsdag mee met de 3D-Tripping Bike in de hal van het Ko Wierenga-gebouw. “Bij een rotonde zie ik een auto van rechts over het hoofd. Het wordt zwart voor mijn ogen.”