Netwerk ‘Werken met een beperking’; “Betrek ons meer bij ontwikkelingen en besluiten”

Ja, Saxion is een hele fijne werkgever, dat staat voorop en die boodschap wordt ook uitgesproken tijdens de bijeenkomst. Maar deze bijeenkomst, die ze vier keer per jaar houden, is net zo goed bedoeld om herkenning, wensen, verbeterpunten en gedeelde irritaties uit te spreken. En daarvan zijn er genoeg. Wat vooral blijft hangen; hun gedeelde wens voor aandacht voor collega’s met een beperking.

De bijeenkomsten zijn een initiatief van Mijke Hartendorp, docente Toegepaste Psychologie. Waar het in 2023 met zo’n acht leden begon, bestaat de groep inmiddels uit zo’n dertig leden. Het idee achter het netwerk? “We zijn een lotgenotengroep, maar we willen vooral ook bewustwording creëren, een klankbord zijn voor academies en diensten én een rolmodel zijn voor studenten”, aldus Hartendorp.  

Minder bureaucratie

Bij deze medewerkersbijeenkomst is ook Gert Jan de Vries aanwezig, als adviseur veiligheid. Hij wil graag weten wat deze groep medewerkers nodig heeft. “We willen vooral korte lijntjes met het bestuur en de ondersteunende diensten op Saxion. Je wil dat er minder bureaucratie is”, zegt Michelle Janssen, medewerker Student Support Centre.

Dat kreeg heel praktisch vorm toen Saxion eind vorig jaar twee nieuwe CvB-leden zocht. Toen schreef het netwerk een brief aan de sollicitatiecommissie, met de vraag om tijdens het werven aandacht te hebben voor inclusie. Janssen: “We vroegen de commissie om dat in de gesprekken in te brengen: in hoeverre zullen de nieuwe bestuurders daar aandacht voor hebben en wat is hun visie daarop?” 

Het is voor collega’s zonder beperking heel moeilijk om zich in te leven in hoe het is om te leven en vooral werken mét een beperking, zegt Janssen. “Als het goed gaat met gezondheid, is dat al snel vanzelfsprekend. Het is dan moeilijk en bijna onmogelijk om je te verplaatsen in hoe het is voor ons als collega’s met een beperking.”

Een mooi moment voor het netwerk was toen toenmalig bestuurder Timo Kos een jaar of twee geleden bij hen langs kwam. Hij had een ongeluk gehad en zijn been zat in het gips. “We merkten meteen dat hij daardoor meer begrip had voor onze situatie. En dat helpt dan ook om het gesprek goed te voeren en dingen in gang te zetten. Want toen had hij echt door hoe vervelend het bijvoorbeeld is om met een gebroken been lang op de lift te moeten wachten.”

Constant moeten uitleggen

Collega’s met een beperking hebben het gevoel dat ze constant moeten uitleggen waar ze tegenaan lopen en dat kan heel frustrerend zijn, vult Hartendorp aan. Zelf heeft ze een oogaandoening, waardoor ze nog maar een paar procent zicht heeft. Ze werkt vaak in Deventer, dus toen ze in Enschede moest werken, vroeg ze bij de receptie de weg. “Ik kreeg toen te horen ‘zie je die bordjes daar, die kan je volgen’, terwijl ik iemand nodig heb die met mij meeloopt. Je hoopt dat er meer bewustwording komt en dat je die hulp niet hoeft te vragen, maar dat het vanzelfsprekend is dat je die krijgt.”

Het gesprek in het netwerk gaat naar Schiphol, want daar is het juist heel goed geregeld voor mensen met een beperking – is de consensus. “Het vliegveld is een plek waar toegankelijkheid en inclusie onderdeel zijn van hun business case”, zegt Hartendorp. “Als commercieel bedrijf maken ze daar echt werk van, ook omdat ze er een belang bij hebben om dit goed te organiseren. Daar kan Saxion nog wel wat van leren.”

Maatschappelijk én op Saxion is er steeds meer aandacht voor inclusiviteit, ziet Hartendorp. Ze zou graag zien dat leven en werken met een beperking daarin wordt opgenomen. “Inclusie is een belangrijk onderwerp en zelfs sexy, maar niet zodra het om mensen met een beperking gaat. Bij de participatieladder staan wij nog altijd onderaan, na vrouwen, mensen van kleur en queers.”

Heel praktisch zou Hartendorp graag zien dat het perspectief van de collega’s met een beperking wordt meegenomen in de ontwikkelingen en vele besluiten die op Saxion worden genomen. “Neem ons perspectief daarin mee”, zegt ze. “Wij hebben bepaalde ervaringen, die andere medewerkers niet kennen.”

Angelica Kunze, medewerker HRM, haalt daarbij de verbouwing van de vijfde verdieping aan. “Het gaat daar om een andere manier van werken, flexibeler, maar dat is niet voor elke medewerker mogelijk. Je zult ook maatwerk moeten bieden voor collega’s met een specifieke beperking. We zijn mondig genoeg, en we geven dat dus aan bij de projectleiding. Maar we hopen dat het straks andersom werkt: dat onze inbreng vooraf gevraagd wordt”, zegt Kunze.

“Je wil dat het echt in het DNA van de hogeschool komt”, vult Hartendorp aan.