Coronacoaches staan te popelen, maar het wachten is nog even op hun medestudenten

Toen ze in de krant las over de mogelijkheid om coronacoach te worden, meldde Jessa Hesselink (20, zie foto boven) zich gelijk aan. Nog voordat de vacature ook maar officieel was opengesteld, zo enthousiast was de laatstejaarsstudente toegepaste psychologie. “Dit leek me echt ontzettend leuk, om anderen te helpen. En ik kan de theorie van mijn studie zo mooi in de praktijk brengen.”  

Saxion gebruikt in de strijd tegen het mentale monster van de coronapandemie zijn eigen studenten als coronacoaches. Gevorderde studenten van de opleidingen toegepaste psychologie en social work helpen hun medestudenten bij bijvoorbeeld klachten als eenzaamheid en motivatieproblemen. Hesselink is één van hen. Ze is net een weekje begonnen.

Dubbel zoveel
Ze is niet de enige: waar Saxion mikte op zo’n twintig coronacoaches, kwamen er bijna dubbel zoveel aanmeldingen van studenten die hun medestudenten willen helpen. Manon Brinker (27), projectleider, houdt zich nu bezig met de selectie. “We hebben veel aanmeldingen van studenten die coach willen worden. Nog maar een stuk of tien studenten klopten aan voor hulp, terwijl we capaciteit hebben om meer dan honderd studenten te helpen.”

En dat lijkt gek, want wie wel eens een krant openslaat of de tv-aanzet kon er de afgelopen maanden niet omheen; de psychische nood onder studenten is hoog. Zes op de tien studenten kampt met een afgenomen motivatie door de coronacrisis, bleek laatst nog uit een enquête onder 4.200 studenten van Saxion. En de wachtrij bij de studentenpsychologen van Saxion liep door de pandemie zo op, dat de hogeschool de capaciteit structureel uitbreidde.

De studenten die hulp nodig hebben zijn er wel, daar is Marle Groote Schaarsberg (23) van overtuigd. Ze is een van de twee studentendecanen die het project begeleiden. "Je merkt aan alles dat de nood ontzettend hoog is”, zegt ze.

Om studenten zo ver te krijgen dat ze ook hulp zoeken, is zichtbaarheid nodig, zegt Brinker op haar beurt.  “Docenten en SLB’ers moeten vertrouwd raken met de mogelijkheid om studenten op de coronacoaching te wijzen.”

Bijkletsen
De gedachte achter het project: het is veel makkelijker om contact te zoeken met een leeftijdsgenoot dan met bijvoorbeeld een studentenpsycholoog. “Juist door studenten in te zetten proberen we de drempel te verlagen”, zegt Groote Schaarsberg. “Het is makkelijk om met een leeftijdsgenoot te praten die iets vergelijkbaars meemaakt.” De coronacoach is er specifiek om ingezet te worden als problematiek nog niet te complex is, en juist voordat het te laat is. Groote Schaarsberg: “Bijvoorbeeld bij motivatieklachten, eenzaamheid, dat soort zaken. Het kan zelfs alleen bijkletsen zijn.”

Erkennen
De drempel voor coaching door leeftijdsgenoten mag dan lager zijn dan de stap naar het kantoor van de studentenpsycholoog, maar die is niet gelijk helemaal weg. Brinker: “Nog steeds kost het tijd om te erkennen dat je hulp nodig hebt.”

En dat is niet iets wat je in de dagelijkse praktijk vaak terugziet van studiegenoten in de klas, zegt de laatstejaars studente social work. “In al die jaren heb ik nog nooit meegemaakt dat een student in de klas zei: het gaat niet meer, kan iemand me even helpen? Terwijl dat bij bijvoorbeeld de lesstof heel normaal is. Maar het kost tijd om te erkennen dat het niet lukt in je eentje.”
 

Het slagen van het project hangt niet af van het aantal geholpen studenten, zegt Groote Schaarsberg. “Op die manier moet je dit niet gebruiken. Dit draait niet om aantallen.” Het gaat haar erom, en dat kost misschien wat tijd, om juist de studenten te helpen die nu nog niet in beeld zijn. “Als we er maar een paar kunnen helpen minder eenzaam te zijn, of niet te stoppen met de studie, of zelfs het plezier terug te vinden, dan zijn we daar al heel erg blij mee.”

Jessa Hesselink heeft net het eerste gesprek achter de rug met de student die zij coacht. Ze is blij dat ze eindelijk achter de theorieboeken weg kan en het geleerde in de praktijk kan brengen. “Met echte mensen werken. Tijdens mijn opleiding heb ik de handvatten gekregen, die kan ik nu in praktijk brengen. Als het te ingewikkeld is, dan is er begeleiding.”

Feestje
Wat vooral heel herkenbaar is: er is gewoon ontzettend weinig om naar uit te kijken. “Het studeren wordt niet meer onderbroken door een leuk feestje in het weekend. Ik weet heel goed hoe het voelt om in deze omstandigheden te studeren.”

Samen werken ze nu verder. Hoe? “Dat ligt er net aan wat de student wil. Wij hebben de afspraak gemaakt wat ze volgende week gaat doen, maar het kan soms ook bij alleen praten blijven. Wat belangrijk is: dit is geen huiswerkopdracht, maar een manier om echt aan jezelf te werken.”